To «Εκτός Τόνου», το νέο έργο της ομάδας FEM TETTIX, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία της Αγγελικής Γρηγοροπούλου. Λίγο πριν την αυριανή πρεμιέρα, μιλήσαμε μαζί της.
Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτή την παράσταση; Πώς γεννήθηκε η ιδέα;
Κάπου στις αρχές του καλοκαιριού, η Ελένη και ο Δημήτρης, μου είπαν ότι είχαν βρει ένα έργο και μου πρότειναν να τους σκηνοθετήσω. Το έργο ήταν το “Γελώντας Άγρια” του Christopher Durang. Ένα έργο που αγαπώ πολύ και πάντα ήθελα να το κάνω κάτι, αλλά ένιωθα ότι ήθελε γενναίες αλλαγές για να σταθεί στο σήμερα και δεν είχα το “θάρρος” να το “πειράξω”. Τελικά, τα παιδιά μου έδωσαν την αφορμή, το θάρρος έγινε θράσος κι έτσι προέκυψε ένα νέο έγο εμπνευσμένο από το “Γελώντας Άγρια”, το “Εκτός Τόνου”. Ένα έργο για την κονσερβοποιημένη αναζήτηση της ευτυχίας. Για δύο ήρωες που νιώθουν σαν παραφωνίες σε μία ούτως ή άλλως φάλτσα κοινωνία.
Τα παραδείγματα των ανθρώπων που προσπαθούν να μας πείσουν να αντιμετωπίσουμε «θετικά» τα όσα μας συμβαίνουν είναι αρκετά. Είναι τελικά τοξική όλη αυτή η κουλτούρα της θετικότητας; Πώς το διαχειρίζεται το έργο;
Ωραία τα motivation, ωραία και η αισιοδοξία αλλά αυτό που πρέπει να είμαστε ΠΑΝΤΑ χαρούμενοι και να το δείχνουμε με κάθε τρόπο μου φαίνεται απείρως τοξικό. Γιατί πρακτικά δεν γίνεται. Όλο αυτό μας ωθεί σε μια υποκρισία κι έναν στρουθοκαμηλισμό. Πώς να είσαι θετικός όταν όλα γύρω σου καταρρέουν; Εκτός αν είσαι τελείως αναίσθητος ή delulu. Όχι ότι κι ο αντίποδας είναι πιο υγιής. Η καταστροφολογία, τα doom scrolling, η υποχρέωση να ποστάρω ο,τι κακό συμβαίνει αλλιώς π.χ θα με πουν ασυνείδητο, απολιτίκ, μη ευαισθητοποιημένο κ.λ.π Όλα χρειάζονται μέτρο. Γενικώς, ζούμε σε μια αντιφατική εποχή, μπερδεμένη και τα social media έχουν παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, προσπαθούν και οι ήρωες του έργου να επιβιώσουν, μπερδεμένοι, θυμωμένοι, θλιμμένοι, γεμάτοι ενοχές κι απωθημένα…
Το «Εκτός Τόνου» είναι ένα κωμικό έργο. Ποιες θα λέγαμε πως είναι οι προκλήσεις που αντιμετώπισες ως προς τη δραματουργική και σκηνοθετική του διαπραγμάτευση;
Καταρχάς, η βασική πρόκληση ήταν, όπως προανέφερα, η διασκευή του αρχικού έργου. Το να μεταφέρω ένα έργο που γράφτηκε πριν 37 χρόνια στην Αμερική στην Ελλάδα του σήμερα. Έπειτα, ήταν οι χαρακτήρες. Δεν ήθελα να παρουσιαστούν σαν δύο υστερικές καρικατούρες, αλλά σαν οποιοδήποτε από εμάς σε μια …πολύ κακή μέρα. Επίσης, ναι μεν πρόκειται για κωμωδία, αλλά οι ήρωες έχουν πολύ σοβαρά ζητήματα να αντιμετωπίσουν. Από ψυχικές ασθένειες μέχρι κι ένα κατά λάθος … coming out. Οπότε ήθελα να να τα διαχειριστώ όλα αυτά με λεπτότητα, τρυφερότητα και παράλληλα με χιούμορ. Τέλος, κάπου στο έργο υπάρχει μια σεκάνς όπου οι δύο ήρωες “ενσαρκώνουν” τα είδωλά τους. Επέλεξα δύο αρκετά edgy πρόσωπα- δεν θα κάνω spoil- που μπορεί να προκαλέσουν …αντιδράσεις.. Αλλά τι να κάνουμε. Μέρος της σκηνοθεσίας είναι και η ανάληψη της ευθύνης. Κι αυτό ήταν μια ακόμη πρόκληση.
Τους τελευταίους μήνες έχει ανοίξει μια συζήτηση στην Ελλάδα για τον τρόπο με τον οποίο τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εκπροσωπούνται στο θέατρο, στην τηλεόραση κλπ. Ως μία σύγχρονη καλλιτέχνιδα/δημιουργός, πώς θα σχολίαζες αυτήν την εκπροσώπηση;
Στο θέατρο νομίζω υπάρχει σαφώς πολύ μεγαλύτερη και καλύτερη εκπροσώπηση. Έχει ανοίξει πλέον η βεντάλια και πια υπάρχει αξιόλογο ρεπερτόριο με ΛΟΑΤΚΙ+ θεματολογία. Όπου τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα παρουσιάζονται με σεβασμό και σαν κανονικοί άνθρωποι κι όχι σαν εξωγήινες καρικατούρες. Τώρα, αν εννοείς μία πολύ συγκεκριμένη περίπτωση-εξαίρεση που παίζει πολύ τον τελευταίο καιρό, δεν θέλω καν να την ονομάσω-σχολιάσω. Δεν αξίζει. Στην τηλεόραση είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα γιατί είναι ευρύτερο το κοινό, μη εξοικειωμένο και πιο “σκληρό”. Και τα κανάλια το φοβούνται. Οπότε η ΛΟΑΤΚΙ+ εκπροσώπηση στη μυθοπλασία είναι φτωχή, υπάρχει πού και πού σε δεύτερο πλάνο κι όχι ως main plot -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Αλλά το αισιόδοξο είναι ότι κάτι γίνεται…
Την προηγούμενη φορά που σου ζήτησα να περιγράψεις τον εαυτό σου, μου απάντησες «ταύρος με αιγόκερω». Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι;
Αυτό είχα πει ε; Μάλλον προσπάθησα για πρώτη φορά στη ζωή μου να γίνω δωρική. Σπανίως τα καταφέρνω.
Άλλα καλλιτεχνικά σχέδια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;
Για την ώρα παίζω στην παράσταση “170 τετραγωνικά”, θα κάνω ένα guest το Νοέμβριο στην άλλη παραγωγή των Fem Tettix, το #FREE_PROMETHEUS κι ανυπομονώ να ανέβει το “Εκτός Τόνου”. Κι από τη νέα χρονιά βλέπουμε…
Πληροφορίες
«Εκτός Τόνου»
Τοποθεσία: HGW.std (Μαυρομιχάλη 138)
Ημερομηνίες: Κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 20:00
Πρεμιέρα: 2 Νοεμβρίου 2024
Διάρκεια: 90 λεπτά
Τηλέφωνο: 2111194905, 6982387394
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό εισιτήριο: 14€
Μειωμένο (ΑΜΕΑ, ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65): 12€
Προπώληση εισιτηρίων:more.com
