Μανώλης Βαμβούνης
Αντί απολογισμού του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών , θυμόμαστε τους δέκα ρόλους και ερμηνείες που άφησαν το στίγμα τους στο φετινό πρόγραμμα παραστάσεων.
Το φετινό πρόγραμμα παραστάσεων του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου είχε τους επικριτές του, και όχι άδικα. Ξεκίνησε με κάποιες από τις πιο απογοητευτικές παραστάσεις των περασμένων χρόνων (Αβελάρδος και Ελοΐζα, σαν μεσαιωνικό βασανιστήριο, οι ερασιτεχνικές Ικέτιδες σαν παράσταση πρωτοετών, μη συνεχίζω), στην πορεία όμως μας έδωσε μια σειρά από αξέχαστες στιγμές και παραστάσεις που ξεπερνούν όσες κακοτοπιές. Όταν πάλι έφτασε στην Επίδαυρο δίχασε κοινό και κριτικούς με την ξεκάθαρη στάση του υπέρ της νέας γενιάς σκηνοθετών, εμείς όμως χαιρόμαστε για αυτή την τολμηρή κίνηση, μας έδωσε ελπίδα για το μέλλον του θεσμού.
1 Η Κόκκινη Βασίλισσα
Αμαλία Μουτούση
Μετατόπιση Προς το Ερυθρό (σκηνοθεσία Θάνος Παπακωνσταντίνου)
Η Κόκκινη Βασίλισσα έχει καλεσμένο για δείπνο.
Η Αμαλία Μουτούση στην αγαπημένη μας παράσταση του φετινού φεστιβάλ, αλλοπρόσαλλο πλάσμα. Σίγουρα όχι άνθρωπος. Αλλά τι; Ντυμένη στα κόκκινα, με μια ουρά που διανύει το μήκος της σκηνής, που ελίσσεται, που σούρνεται σε όλο το μήκος του ολόλευκου σαλονιού της έως τον πίσω, σκοτεινό, κατάμαυρο χώρο όπου κάνει τις ετοιμασίες της. Σεμνή, ντροπαλή, ύπουλη. Ερπετό, Έχιδνα, Γοργόνη.
Ο διάλογος της με τον Καλεσμένο είναι ένα παιχνίδι ζευγαρώματος, ένα ακοινώνητο φλερτάρισμα. Παίρνει τα λουλούδια του, τον επαινεί για τη γραβάτα του, τον τυλίγει, α συγνώμη ήταν τυχαίο βγάλε να το πλύνω, τον γδύνει. Κι αυτός νιώθει όλο και πιο αδύναμος, πιο ανίκανος όσο πλησιάζει η ώρα της τροφής. Τότε πια, μαρμαρωμένος από το βλέμμα μιας άλλης Μέδουσας, αφήνεται στην αγκαλιά της, τυλιγμένος με ασφάλεια και στοργή -παγιδευμένος- μέσα στην κατακόκκινη ουρά της.
Η Τροφός του ονοματίζει κάθε μπουκιά που τον ταΐζει. Κάθε σκατό, κυριολεκτικό σκατό, που βγάζει με το κουταλάκι από το σινιέ σερβίτσιο. Φρέσκα από ένα κουνελοτροφείο. Το δεύτερο, γυαλιστερό, το μάζεψε η ίδια σήμερα από ένα σκυλάκι στο πεζοδρόμιο. Το τελευταίο, το κυρίως, είναι κομμάτι δικό της, το μέσα της, το γέννησε, του λέει, καθώς τον καλύπτει ολόκληρο, τον πασαλείβει, με τα κόπρανα της.
Με αγάπη, με στοργή. Άλλη μια χαψιά σκατά για τη μαμά; Μαμ. Ταΐζοντας τον, τον καταπίνει, τον ξερνά και τον γεννάει. Όλοι θέλουν το φαγητό της, το σκατό της, τη φαντασίωση της, ακόμα κι αν ξέρουν πως τους κάνει κακό, πως τους σκοτώνει. Έτσι δεν είναι η ανθρώπινη φύση;
2 Η Μάνα
Νίκος Καραθάνος
Ματωμένος Γάμος (σκηνοθεσία Λένα Κιτσοπούλου)
Όταν η Mάνα-Καραθάνος, με αυτό το ξασμένο από την κομμώτρια της γειτονιάς μαλλί και τους τόνους λακ, με το ταγεράκι της χήρας™, με το τακουνάκι και τη βεντάλια, περιγράφει πως έχωσε το δάχτυλο παπάρα μέσα στο αίμα του παιδιού της, νιώθεις την μεταλλική γεύση στη γλώσσα της, πικραίνεσαι και κόβεσαι μαζί της. Είναι αυτή η Μάνα και κάθε Μάνα που υπήρξε ποτέ: συγκινητική, εξαρτημένη, ασφυκτική, υστερική, αληθινή. Θέλεις να τη χαστουκίσεις, να τη σπάσεις στο ξύλο και μετά να την πάρεις αγκαλιά. Επειδή την έκανες (κι εσύ κι η ζωή) να κλάψει. Κι επειδή είναι ΜΑΝΑ ρε.
(η παράσταση επαναλαμβάνεται 15-17/9)
3 Φρανζ Μουρ
Αργύρης Ξάφης
Ληστές (σκηνοθεσία Ιω Βουλγαράκη)
Να ένας καρτουνίστικος villain ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά τη θέση του στο μελόδραμα της ζωής. Να ο κακός αδερφός, ο δεύτερος, ο unwanted, ο άσχημος, ο ανέραστος, ο μισητός από τον πατέρα του, την κοινωνία και τον Θεό. Έτσι νιώθει, και είναι αποφασισμένος να αποδειχθεί άξιος του μίσους τους και να τους το ανταποδώσει χίλιες φορές, καταρρίπτοντας έναν έναν τους θεσμούς τους. Ύπουλος, μπαγαπόντης, λατρεμένα σκατένιος αλλά πάντα με μια ψευτοκαλοσυνάτη αθωότητα στον τρόπο που φέρεται και άγεται, δήθεν αυτός ο κακόμοιρος, δήθεν αυτός ο αδικημένος. Αλίμονο αν μπορεί να πείσει καν τον εαυτό του ο Φρανς, πόσο μάλλον το κοινό στο οποίο απευθύνεται.
4 Ανχέλικα Λιντέλλ
Η «Κακιἀ» Γουέντυ
Το Σύνδρομο της Γουέντυ (σκηνοθεσία Ανχέλικα Λιντέλλ)
Ξεκινάει την παράσταση με έναν 10λεπτο (δεν κρατάγαμε και ρολόι) αυνανισμό ως Γουέντυ του Πήτερ Παν με χρυσό λαμέ βρακάκι, πάνω από το χώμα που σκεπάζει τα 69 νεκρά θύματα του serial killer της παιδικής κατασκήνωσης στην Ουτόγια. Στο τέλος, ως εαυτός της πια, παραδέχεται πως ίσως χρειάζεται τους ανθρώπους, για να μη χάνει επαφή με αυτά που μισεί. Και είναι πολλά, όπως η δηθενιά που κρύβει η καλοσύνη των ξένων και η ψευτοανωτερότητα του μητρικού συμβόλου, όπως όλα τα ψεύτικα.
«Ώρες ώρες μπερδεύω τη λαχτάρα μου να πηδηχτώ με τη λαχτάρα μου να πεθάνω»
5 Πάτερ Κορβίνος
Νίκος Καραθάνος
Πάπισσα Ιωάννα (σκηνοθεσία Δημήτρης Μαυρίκιος)
Διπλοθεσίτης Καραθάνος, και ως ο «αγένιος» (και «αποτετμημένος», καστράτος πωστολένε) πατήρ Κόραξ, ο οποίος παίρνει μάτι τους ερωτευμένους καλόγερους στο μοναστήρι. Σε 4 μόλις λεπτά συμμετοχής στην παράσταση μέσω video προβολής, μας ράγισε την καρδιά με τη δαχρύβρεχτη, ιδρωμένη χαρά του: Δύναται ακόμη…
(η παράσταση επαναλαμβάνεται 21-23/9)
6 Ο Αδαής
Αλέξανδρος Μυλωνάς
Διασκεδαστικές Ιστορίες Περί Θνητότητας (σκηνοθεσία Γιάννης Μόσχος)
Να πως ο Τσέχωφ εφηύρε τους χίψτερ.
Φαίνεται να ἐχει τα ακριβότερα πράγματα. Από κάτω όμως, μούχλα, κατσαρίδες. Βλαχιά. Δεν ξέρει τίποτα. Φροντίζει όμως να το κρύβει επιμελώς. Ξέρει τα κόλπα πως να φαίνεται Κάποιος: αρκεί να του αρέσει ο,τιδήποτε in, να στραβώνει με ο,τιδήποτε λαοφιλές – και να υποσκάπτει οποιονδήποτε αντίπαλο του ξεσκεπάζοντας τους ως τάχα προφανέστατη αντιγραφή του Λόπε ντε Βέγκα. Γι’αυτό είναι επάξια ο μεγαλύτερος διανοούμενος της Χώρας.
7 Φιλοκτήτης
Μιχαήλ Μαρμαρινός
Φιλοκτήτης (σκηνοθεσία Κώστας Φιλίππογλου)
Στο δρόμο για τον Τρώικο Πόλεμο, δαγκώνεται από φίδι και εγκαταλείπεται από τους συντρόφους του, μόνος και κουτσός στο ξερονήσι. Τώρα που τον χρειάζονται (αυτόν και τα Θεϊκά όπλα του), επιστρέφουν. Κι αυτός σούρνεται βασανισμένος να τους προϋπάντήσει, με περίσσεια τιμή και αξιοπρέπεια, κι ας έχουν σκοπό να τον φορτώσουν με νέες αλυσίδες.
(η παράσταση επαναλαμβάνεται 4 και 6/9 στο Ηρώδειο)
8 Αφηγητής – Ο Βασιλιάς της Ισπανίας
Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης
Το Ατλαζένιο Γοβάκι (σκηνοθεσία Έφη Θεοδώρου)
Επειδή, αν είναι να τολμήσεις ποτέ έστω και ένα «κομμένο» 4μισάωρο ανέβασμα ενός τέτοιου συγκλονιστικού έπους που απλώνεται σε δεκαετίες, κάν’ το με αφηγητἠ τον Αβαρικιώτη με μούσια θηριοδαμαστή (#grrr), ψηλό κόκκινο καπέλο, κολλητά κολάν και δεκάποντο τακούνι μπότας.
9 Ιζαμπέλα Ροσσελλίνι
Dr Ιζαμπέλα Ροσσελλίνι
Green Porno
Απαιτούμε τη Ροσσελλίνι σε κάθε τάξη να δίνει διάλεξη στα παιδιά μας (τους;) τη σεξουαλική συμπεριφορά των ζώων, των θαλασσινών και των εντόμων: πόσο ξέτσουλα είναι τα δελφίνια, πως ανοίγει το μουνί της πάπιας (με εσωτερικά πλάνα vagcam) και τη βασική αλήθεια, πως στη φύση… anything goes και τίποτα δεν είναι, ε, ξέρεις… «παρά φύσιν».
10 Και αυτή που χάσαμε με μαύρο δάκρυ:
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (αναθεματισμένα sold out) στο ΡΑΜΟΝΑ Travel των Bijoux de Kant, μια σύγχρονη Μπλανς με εσάνς Διδυμότειχο- επιστρέφει ευτυχώς από Οκτώβρη για ένα μήνα παραστάσεων, don’t despair!
Top 10 Παραστάσεις #GreekFestival:
1. Μετατόπιση Προς το Ερυθρό
2. Ματωμένος Γάμος
3. Όλος ο ουρανός πάνω στη γη (Το σύνδρομο της Γουέντυ)
4. Διασκεδαστικές Ιστορίες Περί Θνητότητας
5. Η Ιστορία της Αυτοθυσίας
6. Ελένη
7. Ιδομενέας
8. Προμηθέας Δεσμώτης
9. Ληστές
10. Και τα ψάρια βγήκαν να πολεμήσουν ενάντια στους ανθρώπους
(η Ελένη επαναλαμβάνεται 12-14/9 και ο Προμηθέας Δεσμώτης 18-20/9)
Bottom 5 Παραστάσεις #GreekFestival:
1. Ικέτιδες
2. Αβελάρδος και Ελοΐζα
3. East Shadow
4. Πέρσες
5. Πάπισσα Ιωάννα
