Η περιθωριοποίηση αποτελεί το κύριο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι διεμφυλικοί. «Σκεφτείτε πόσα τρανς άτομα έχετε συναντήσει στην ζωή σας να έχουν εργασία, όπως όλοι οι άνθρωποι, στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα. Τα διεμφυλικά άτομα είναι αποκλεισμένα από τον χώρο εργασίας (δυστυχώς οι πιο πολλές τρανς γυναίκες κάνουν -καταναγκαστική στην ουσία- πορνεία), ως εκ τούτου έχουν περιορισμένα έως ανύπαρκτα ασφαλιστικά δικαιώματα, υπάρχει δυσκολία ακόμη και στην εύρεση στέγης, στο παρελθόν υπήρξαν περιπτώσεις που δύο τρανς γυναίκες δεν είχαν γίνει δεκτές σε νυκτερινό σχολείο και πολλά ακόμη», τονίζει η κ. Γαλανού.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα που επικαλείται είναι ότι το Μάιο του 2010, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, έβαλε χρηματικό πρόστιμο σε τηλεοπτική εκπομπή γιατί φιλοξένησε μία τρανς γυναίκα, την Μπέτυ Βακαλίδου, συγγραφέα και ηθοποιό, απλά γιατί ήταν τρανς, σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Ταυτότητα Κοινωνικού Φύλου»
Το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών κατάθεσε σειρά παρατηρήσεων υπόψιν του υπουργού και του υφυπουργού Δικαιοσύνης, που εστιάζονται σε πέντε άρθρα του υπό δημόσια διαβούλευση νομοσχεδίου.
Βασική του ένσταση είναι το γεγονός πως δεν περιλαμβάνεται καθόλου η ταυτότητα κοινωνικού φύλου. Η κ. Γαλανού επισημαίνει: η έννοια αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική για εμάς γιατί είναι αυτή που χαρακτηρίζει τα διεμφυλικά άτομα, όσα άτομα δηλαδή η εσωτερική εμπειρία τους για το φύλο μπορεί να μην βρίσκεται σε αντιστοιχία με το βιολογικό τους φύλο, ή για να γίνω πιο κατανοητή εννοούμε τα τρανς άτομα, άντρες ή γυναίκες. Η έννοια της ταυτότητας κοινωνικού φύλου εσωκλείει την κοινωνική ομάδα των διεμφυλικών ατόμων (παρενδυτικών, τραβεστί, τρανσέξουαλ/διαφυλικών, μεσοφυλικών, ερμαφρόδιτων, ατόμων μη καθορισμένου φύλου), ατόμων που υφίστανται αποκλεισμό από την ιδιωτική και δημόσια σφαίρα με έναν απαράδεκτο τρόπο, προσθέτει.
«Θεωρούμε λοιπόν ότι στα Άρθρα 3,4 και 7 που ο νομοθέτης ορίζει ποιες είναι οι κοινωνικές ομάδες κατά των οποίων πρέπει να τιμωρείται ο δημόσιος ρατσιστικός λόγος, πρέπει να προστεθούν και τα διεμφυλικά άτομα, με την προσθήκη της ταυτότητας κοινωνικού φύλου, όπως συμβαίνει σε μία σειρά από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Το μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών στην απόφαση 7646/ 2010, αναγνώρισε την ταυτότητα φύλου ως πεδίο που πρέπει να απαγορεύονται οι διακρίσεις (κάνοντας ερμηνεία του Άρθρου 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), παρότι η ΕΣΔΑ δεν την αναφέρει ρητά. Επίσης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, στην υπόθεση P.V. κατά Ισπανίας, εξέδωσε απόφαση που υποστηρίζει επίσης ότι η ταυτότητα κοινωνικού φύλου πρέπει να προστατεύεται από τις διακρίσεις. «Επομένως, έχουμε και ελληνική και κοινοτική νομολογία που υποδεικνύει ότι η ταυτότητα κοινωνικού φύλου, πρέπει να εισαχθεί από τον νομοθέτη ως παράμετρος που πρέπει να απαγορεύονται οι διακρίσεις και ως εκ τούτου και οι ρατσιστικές συμπεριφορές», υπογραμμίζει η πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών.
«Ρητορική μίσους» έναντι της αόριστης «εχθροπάθειας»
Μία δεύτερη ένστασή του Σωματείου είναι ο αόριστος όρος «εχθροπάθεια», που ορίζεται στο Άρθρο 2. Αντ’ αυτού προτείνει «τον πιο απλό και κατανοητό “ρητορική μίσους” (σε μετάφραση του συνήθους που χρησιμοποιείται στις πιο πολλές νομοθεσίες κρατών “hate speech”)». Συγκεκριμένα, προτείνουν την εξής ορολογία: «ο όρος “ρητορική μίσους” θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος στην δημόσια προσβολή που στρέφεται κατά ομάδας προσώπων ή μέλους ομάδας». Άλλωστε αυτός είναι και πρέπει να είναι ο σκοπός ενός αντιρατσιστικού νομοσχεδίου: να περιορίζει και να τιμωρεί την προσβλητική ή υβριστική συμπεριφορά σε βάρος κοινωνικών ομάδων, επισημαίνει η κ. Γαλανού.
Επιπλέον, ενώ το σχέδιο νόμου είναι η ενσωμάτωση στην Ελληνική Νομοθεσία της Απόφασης-Πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 28.11.2008, ο νομοθέτης στο σχέδιο νόμου, παραλείπει την αναφορά ότι «τα κράτη μέλη μπορούν να τιμωρούν μόνον συμπεριφορά με (…) απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα» και κρατάει μόνο την έκθεση σε κίνδυνο της δημόσιας τάξης, γεγονός που στην εφαρμογή του είναι από δύσκολο έως αδύνατο να εφαρμοστεί, επισημαίνει το Σωματείο. «Μοιάζει δηλαδή εδώ, ο νομοθέτης να κρατάει μόνο τα στοιχεία της Απόφασης-Πλαίσιο που κάνουν τον νόμο ανεφάρμοστο. Και αυτό είναι κατά τη γνώμη μας πολύ σημαντικό».
Τέλος το σχέδιο νόμου, στο Άρθρο 8, αποκλείει την δυνατότητα παράστασης πολιτικής αγωγής στις μη κυβερνητικές οργανώσεις, δίνοντας το δικαίωμα αυτό μόνο σε αυτές που έχουν αναγνωριστεί ότι έχουν καθεστώς συμβουλευτικού χαρακτήρα από τον ΟΗΕ, «αποκλείει δηλαδή τις περισσότερες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που εκπροσωπούν κοινωνικές ομάδες να υπερασπιστούν θύματα ρατσιστικού μίσους. Είναι η πρώτη φορά που τίθεται ένας τέτοιος περιορισμός – ακόμη και ο νόμος κατά των διακρίσεων (ο 3304/2005) δεν έχει τέτοιον αποκλεισμό. Ακόμη δέ, και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, δεν θέτει έναν τέτοιο περιορισμό. Θεωρούμε ότι πρέπει να αρθεί».
Στο σύνολό του το Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών χαρακτηρίζει τη νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργείου Δικαιοσύνης ως μια «κατ’ αρχήν θετική πρωτοβουλία», που χρειάζεται, ωστόσο, κάποιες απαραίτητες διορθώσεις, τις οποίες και θέτουν υπόψη του υπουργείου.
πηγή: TVXS
