Η πόλη της Νέας Υόρκης κάνει διακρίσεις σε βάρος των γκέι ανδρών υπαλλήλων της, αρνούμενη να παρέχει την ίδια υγειονομική περίθαλψη με τις γυναίκες και τους στρέιτ άνδρες, λέει νέα αγωγή. Σύμφωνα με την ασφάλιση της πόλης, οι υπάλληλοι δικαιούνται κάλυψη για έως και τρεις κύκλους τεχνητής γονιμοποίησης (IVF) στην προσπάθειά τους να αποκτήσουν παιδιά – εκτός αν είναι γκέι άνδρες.
Σε μια ιστορική ομαδική αγωγή που κατατέθηκε την προηγούμενη Πέμπτη, η οποία φαίνεται να είναι η πρώτη ομοσπονδιακή υπόθεση ειδικά για την πρόσβαση των γκέι ανδρών στην τεχνητή γονιμοποίηση, ένας πρώην υπάλληλος της πόλης και ο σύζυγός του ισχυρίζονται ότι, αρνούμενη τις παροχές που είναι διαθέσιμες σε όλους τους άλλους υπαλλήλους, η πόλη προβαίνει σε διακρίσεις με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Όπως ισχυρίζονται, δεν υπάρχει άλλη εξήγηση για τη διαφορετική μεταχείριση.
«Δεν υπάρχει καμία νόμιμη, μη μεροληπτική εξήγηση για τον λόγο για τον οποίο το πρόγραμμα υγειονομικής περίθαλψης της πόλης προσφέρει παροχές τεχνητής γονιμοποίησης όταν ο άνδρας που συμμετέχει στο πρόγραμμα έχει γυναίκα σύντροφο, αλλά αρνείται τις παροχές όταν έχει άνδρα σύντροφο», αναφέρεται στην καταγγελία που κατατέθηκε σε ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νέας Υόρκης.
Η πόλη της Νέας Υόρκης προσφέρει γενναιόδωρες παροχές τεχνητής γονιμοποίησης στους 300.000 υπαλλήλους της και τα εξαρτώμενα μέλη τους, μεταξύ άλλων για ανύπαντρες γυναίκες, γυναίκες σε ομόφυλη σχέση και σε άνδρες με γυναίκες συντρόφους. Η κάλυψη αυτή επεκτείνεται και σε ζευγάρια που σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν δωρεά ωαρίων. Η μόνη εξαίρεση αφορά τους γκέι άνδρες.
Η πόλη απαιτεί από τα άτομα που θέλουν να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες εξωσωματικής γονιμοποίησης να είναι υπογόνιμα, το οποίο ορίζεται ως αδυναμία σύλληψης μέσω στρέιτ σεξ ή ενδομήτριας σπερματέγχυσης – ένα σύνολο κριτηρίων που αποκλείει μόνο τους γκέι άνδρες. Πέρυσι, η Αμερικανική Εταιρεία Αναπαραγωγικής Ιατρικής επικαιροποίησε τον ορισμό της υπογονιμότητας για να συμπεριλάβει τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, αλλά η πόλη της Νέας Υόρκης δεν έχει ακόμη ακολουθήσει το παράδειγμά της.
Η προϋπόθεση υπογονιμότητας της πόλης, σύμφωνα με την καταγγελία, οδηγεί σε διακρίσεις λόγω φύλου κατά παράβαση του τίτλου VII του νόμου περί πολιτικών δικαιωμάτων του 1964, των νόμων περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων της πολιτείας και της πόλης και του συντάγματος της Νέας Υόρκης και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η ιστορία πίσω από την αγωγή χρονολογείται από το 2017, όταν ο Corey Briskin άρχισε να εργάζεται ως κατήγορος στο γραφείο του εισαγγελέα του Μανχάταν. Αυτός και ο σύζυγός του, Nicholas Maggipinto, ήταν έτοιμοι να δημιουργήσουν οικογένεια και ανυπομονούσαν να επωφεληθούν από τις παροχές τεχνητής γονιμοποίησης της πόλης. Ξαφνιάστηκαν και λυπήθηκαν βαθιά όταν το αίτημά τους να κάνουν χρήση αυτών των παροχών απορρίφθηκε γρήγορα. Το ζευγάρι υπέβαλε αίτηση στην πόλη για να αλλάξει την πολιτική της, χωρίς αποτέλεσμα.
Το 2020, η πολιτεία της Νέας Υόρκης επέβαλε στα προγράμματα υγειονομικής περίθαλψης που εξυπηρετούν πάνω από 100 υπαλλήλους να προσφέρουν παροχές τεχνητής γονιμοποίησης και απαγόρευσε τις διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Την ίδια χρονιά, στην υπόθεση ορόσημο Bostock v. Clayton County, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάνθηκε ότι ο τίτλος VII του νόμου του 1964 περί πολιτικών δικαιωμάτων απαγόρευε τις διακρίσεις στον χώρο εργασίας με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου. Όμως, παρά τις εξελίξεις αυτές, η πόλη αρνήθηκε να αλλάξει την πολιτική της και να καλύψει την τεχνητή γονιμοποίηση για τους Briskin και Maggipinto. Έτσι, το 2022, το ζευγάρι κατέθεσε ομαδική μήνυση στην Επιτροπή Ίσων Ευκαιριών Απασχόλησης, ένα απαραίτητο βήμα πριν από την κατάθεση της υπόθεσης Title VII σε ομοσπονδιακό δικαστήριο.
Αρχικά, η μόνη απάντηση της πόλης στις διαδικασίες της EEOC (Επιτροπή Ευκαιριών Ίσης Απασχόλησης) ήταν μια δήλωση με την οποία υπερασπιζόταν την πολιτική της με το σκεπτικό ότι δεν παρέχει παροχές σε παρένθετα πρόσωπα. Αλλά όχι μόνο δεν είχαν ζητήσει από την πόλη να καλύψει το κόστος μιας παρένθετης κύησης, σύμφωνα με τον Peter Romer-Friedman, τον δικηγόρο του ζευγαριού, αλλά η EEOC ανακάλυψε ότι η πόλη θα παρείχε παροχές τεχνητής γονιμοποίησης σε ζευγάρια που χρησιμοποιούν παρένθετη κύηση – αρκεί να μην επρόκειτο για ζευγάρι γκέι ανδρών. Η έρευνα της EEOC διήρκεσε δύο χρόνια. Τον Μάρτιο, δόθηκε το πράσινο φως για την αγωγή του ζευγαριού.
Το 2022, ο Briskin εγκατέλειψε το γραφείο του εισαγγελέα για μια θέση γραφείου. Το επόμενο έτος, το ζευγάρι άρχισε να πληρώνει για τεχνητή γονιμοποίηση. Τότε ήταν που «πήρα τη δύσκολη απόφαση να εγκαταλείψω το πλοίο και να μετακινηθώ στον ιδιωτικό τομέα, κυρίως επειδή είχαμε αυξανόμενους λογαριασμούς που σχετίζονταν με το ταξίδι μας για τη δημιουργία οικογένειας», δήλωσε ο Briskin. «Ακόμα μία επίπτωση της πολιτικής στη ζωή μας».
Με την κατάθεση αυτής της συλλογικής αγωγής, το ζευγάρι ελπίζει όχι μόνο να ανακτήσει τα έξοδά του και να αλλάξει την πολιτική της Νέας Υόρκης, αλλά και να δημιουργήσει προηγούμενο βάσει του Τίτλου VII, που θα βοηθήσει αμέτρητους άλλους γκέι άνδρες που προσπαθούν να δημιουργήσουν οικογένειες.
Καθώς οι εργοδότες περιλαμβάνουν όλο και περισσότερο την τεχνητή γονιμοποίηση στα πακέτα παροχών, συμπεριλαμβανομένων των ΛΟΑΤΚΙ+ εργαζομένων, τους τελευταίους μήνες, τα δικαστήρια έχουν αρχίσει να θεωρούν τους χώρους εργασίας που αρνούνται τέτοιες παροχές σε ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα ως μια μορφή διάκρισης λόγω φύλου. Την περασμένη εβδομάδα, η Aetna – ασφαλιστική εταιρία – συμβιβάστηκε με αγωγή που κατέθεσε ένα ζευγάρι λεσβιών που έπρεπε να πληρώσει από την τσέπη του για θεραπείες γονιμότητας. Από το περασμένο φθινόπωρο, 21 πολιτείες απαιτούν από ορισμένους εργοδότες να παρέχουν κάποιου είδους τέτοια κάλυψη, αλλά μόνο οκτώ από αυτές περιλαμβάνουν ΛΟΑΤΚΙ+ και ανύπαντρα άτομα. Η Νέα Υόρκη είναι μία από αυτές.
Πληροφορίες από LGBTQ+ Nation και Mother Jones.
