Γιατί κανείς δεν κάνει debate για τα δικαιώματα των straight στην Ελλάδα;

Αφορμή γι΄αυτό το άρθρο στάθηκε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες στο ΥουΤube, στο οποίο δύο πολιτικά πρόσωπα (ένα από τον ΣΥΡΙΖΑ κι ένα άλλο από τη ΝΙΚΗ) συζητούν ή πιο σωστά κάνουν debate για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα.

Πιο συγκεκριμένα, η συζήτηση/debate φιλοξενείται στο κανάλι του «Τhe Dedate Podcast», που προσκαλεί πολιτικά πρόσωπα να αντιπαρατεθούν κάθε φορά για ένα διαφορετικό θέμα. Αυτή τη φορά το «Pride» είχε την τιμητική του και έτσι ο εκπρόσωπος τύπου της «ΝΙΚΗ», Δήμος Θανάσουλας και ο Δήμος Μπινετζής, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, επιστρατεύτηκαν για να αντιλογήσουν για τα Pride  και τα δικαιώματα που πρέπει ή όχι να αναγνωρίζονται στα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα.

Σημασία, ωστόσο, δεν έχουν οι τοποθετήσεις των δύο πλευρών αλλά το ότι ένα θέμα όπως το Pride αλλά και γενικότερα τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα, εξακολουθούν να αναγνωρίζονται ως θέματα κατάλληλα για debate, στα οποία ο καθένας μπορεί να επιχειρηματολογήσει «υπέρ» ή «κατά».

Έχω / έχουμε γράψει πολλές φορές ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν τίθενται υπό διαπραγμάτευση και καθόλου δεν εξαρτώνται από το «τι πιστεύουν οι πολλοί». Αντιθέτως, πηγάζουν από την ανθρώπινη ιδιότητά μας και θα έπρεπε να αναγνωρίζονται αυτόματα στο όνομα και της ισονομίας.

Και καθόλου δεν έχει αξία η δικαιολογία, ότι με αυτό τον τρόπο ενημερώνεται καλύτερα ο κόσμος. Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς, δεν ενημερώνεται. Απλώς συζητά και θέτει υπό διαπραγμάτευση κάτι που δεν θα έπρεπε. Και αυτό ακριβώς είναι που το καθιστά εξαιρετικά ομοφοβικό.

Αν τώρα μετά από όλα αυτά δεν καταλαβαίνεις πώς προκύπτει η ομοφοβία, θα σε προσκαλέσω να αναρωτηθείς «γιατί ποτέ κανείς δεν κάνει debate για τα δικαιώματα των straight;».

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!