Γιατί η γκέι τρυφερότητα ενοχλεί τόσο τον κόσμο στα μπιτσόμπαρα

Του χαϊδεύεις τα μαλλιά, τον κοιτάς βαθιά στα μάτια και πριν το καταλάβεις τα πρόσωπα σας έρχονται κοντά. Τόσο κοντά, που τα χείλια σας σχεδόν σμίγουν ενώ τα ελεύθερα χέρια ταξιδεύουν αθώα στον ώμο, την πλάτη και τη μέση.

Την ίδια στιγμή μια παρέα εφήβων καρφώνει το βλέμμα της και χαζογελά, ενώ μια μητέρα φανερά ενοχλημένη προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή των παιδιών της, ώστε να τα απομακρύνει από αυτή την «ανίερη» εικόνα.

Τις περισσότερες φορές ένας (στην καλύτερη) απρόθυμος υπάλληλος ή ένα (στη χειρότερη) ομοφοβικό αφεντικό θα σε προσεγγίσει για να σου ζητήσει «να μαζευτείς» ή «να φύγεις εντελώς» – η ομοφοβία ποικίλλει – με τη δικαιολογία ότι υπάρχουν «οικογένειες με παιδιά».

Βλέπετε, μπορεί η Μαρινέλα να έκανε σουξέ τον στίχο «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου», κανείς όμως δεν μπήκε στη διαδικασία να εξηγήσει ότι ο στίχος αυτό αφορά αποκλειστικά σε άτομα του αντίθετου φύλου. Γιατί όσα του ίδιου τολμήσουν να το εφαρμόσουν, θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν την ομοφοβία της ελληνικής κοινωνίας.

Η γκέι τρυφερότητα ενοχλεί και τα περιστατικά που συμβαίνουν κάθε χρόνο σε διάφορα beach bar της χώρας (στη Χαλκιδική, στην Αίγινα κ.α.) το αποδεικνύουν περίτρανα.

Και καθόλου μην ακούτε αυτούς που διατείνονται ότι το πρόβλημα είναι με την (υπερβολική, κατά τη γνώμη τους) σεξουαλική έκφραση και όχι με τη σεξουαλική ταυτότητα των ατόμων. Ξέρετε, αυτοί που με την πρώτη ευκαιρία θα πετάξουν ένα «εμένα με ενοχλούν και τα straight και τα γκέι ζευγάρια που φασώνονται δίπλα μου». Μπούρδες (ομοφοβικές)! Αν ίσχυε αυτό, θα μαθαίναμε και για περιπτώσεις straight ατόμων που δέχθηκαν τα παράπονα του κόσμου επειδή απλά φιλήθηκαν ή αγκαλιάστηκαν. Για straight ζευγάρια που δέχθηκαν τις απειλές κάποιου απρόθυμου υπαλλήλου ή ενός φοβικού αφεντικού που τους ζήτησε «να μαζευτούν ή να φύγουν».

Ας πάμε τώρα στο ρεζουμέ. Ως ελληνική κοινωνία έχουμε ελάχιστη εξοικείωση με την ομόφυλη συντροφικότητα (και όχι μόνο), ενώ εξακολουθούμε να θέτουμε κανόνες συμπεριφοράς για το πως πρέπει να φέρονται τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Πολύ απλά παραμένουμε πεισματικά οπαδοί του «δεν με νοιάζουν τι κάνουν στο κρεβάτι τους, αρκεί να μην προκαλούν». Και αυτό δεν είναι θέμα αισθητικής ή ηθικής. Είναι καθαρά θέμα ομοφοβίας.

Τα κουβαδάκια σας, λοιπόν, και σε άλλη παραλία!