Δεν είναι η πρώτη φορά που – εντελώς αδικαιολόγητα – ένα άτομο ερωτάται για το δικαίωμα των ΛΟΑΤΚΙ+ να κάνουν οικογένεια και σίγουρα δεν είναι η τελευταία. Πέρα, όμως, από το πόσο ορθό και χρήσιμο είναι να ρωτάμε ανθρώπους για θέματα για τα οποία δεν κατέχουν καμία γνώση, το πράγμα μπορεί να γίνει και εξαιρετικά επικίνδυνο.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις πρόσφατες δηλώσεις της Άννας Φόνσου, η οποία για μια ακόμη φορά μίλησε σε τηλεοπτική εκπομπή για τους ΛΟΑΤΚΙ+ γονείς που επιθυμούν ή που ήδη έχουν κάνει οικογένεια.
«Οι πιο πολλοί φίλοι είναι ομοφυλόφιλοι. Έχουν χιούμορ, μου αρέσουν κι οι μεγαλύτερες φυσιογνωμίες στην Ελλάδα ήταν ομοφυλόφιλοι. Εγώ έχω αντίρρηση, δεν είμαι κανένας φιλόσοφος. Έχω αντίρρηση να κάνουν παιδιά με παρένθετη μητέρα, Δεν μπορείς να μου στερήσεις εμένα τη μητρότητα γιατί εσύ μπορείς να βάλεις εύκολα μία να σου κάνει ένα παιδί και να το μεγαλώσεις… Έχουν λύσει πάρα πολλά προβλήματα οι ομοφυλόφιλοι. Θα βρούνε τον τρόπο να έχουν παιδάκι. Έχω αντίρρηση γιατί το παιδί μεγαλώνει, θα πάει στο σχολείο και τα παιδιά είναι πολύ σκληρά, να το κοροϊδεύουν και να του λένε ποια είναι η μαμά σου και ποιος ο μπαμπάς σου», ανέφερε αρχικά η ηθοποιός στο Πρωινό ΣουΣου με την Ελένη Τσολάκη.
Τα όσα είπε στη συνέχεια ήταν ακόμη χειρότερα: «Έχει τύχει με δύο φίλους μου που υιοθέτησαν παιδάκι μόλις γεννήθηκε. Όταν μεγάλωσε και πήγε στο σχολείο, του έλεγαν: έχεις δύο γκέι και ποιος είναι ο μπαμπάς σου κι η μαμά σου. Το παιδί έπαθε βαριά κατάθλιψη, είναι με φάρμακα πολλά χρόνια και τώρα έχει επέμβει μία δομή να τους το πάρουν γιατί δεν θέλει να είναι εκεί, τους βλέπει εχθρούς του. Είναι 12 χρονών».
«Δεν κάνουμε βήματα με το να στερήσουμε στις γυναίκες να γεννάνε. Τι βήμα είναι αυτό; Από τότε που γεννήθηκα εγώ κι εσύ, μας λένε: α να παντρευτείτε, να κάνετε παιδάκια. Δεν πρέπει να το στερήσουν αυτό. Ε όχι, για να αφήσουμε τους γκέι να γεννάνε; Να υιοθετήσουν και να το πούνε στο παιδί αμέσως, να υπάρχουν ψυχολόγοι και να του πούνε εμείς σε πήραμε, η μαμά σου κι ο μπαμπάς σου δεν υπάρχουν. Δεν δέχομαι την παρένθετη μητέρα. Τη μισώ αυτή τη γυναίκα που δίνει το παιδί. Δεν έπαθε τίποτα που 9 μήνες μέσα στον οργανισμό της μεγάλωνε έναν άνθρωπο; Τόσο εύκολα το δίνει; Αν της δώσουν διαμέρισμα και λεφτά; Δεν μπορώ να το δεχτώ. Στη νομοθεσία έφτασαν στο να παντρεύονται».
Τα όσα λέει η κ. Φόνσου πέρα από ομοφοβικά είναι και επικίνδυνα. Αναφέρεται σε μια ιστορία και καταλήγει σε ένα ασαφές συμπέρασμα, συνδέοντας την (κακή) ψυχική υγεία του (υποτιθέμενου) παιδιού με τη ΛΟΑΤΚΙ+ γονεϊκότητα. Γιατί σε αυτή την ιστορία το μοναδικό πρόβλημα της είναι οι δύο γονείς του ίδιου φύλου. Θα μπορούσα να επικαλεστώ αρκετές έρευνες για να αποδείξω ότι συνδέσεις σαν κι αυτές που κάνει η κ. Φόνσου είναι λανθασμένες και αντιεπιστημονικές. Δεν θα το κάνω, όμως. Το θεωρώ περιττό.
Ως ΛΟΑΤΚΙ+ παιδί βίωσα αρκετά περιστατικά μπούλινγκ από παιδιά, ανθρώπους που θεωρούσαν μη φυσιολογικά τα όσα βίωνα και ήμουν. Και τότε υπήρχαν άνθρωποι που υποστήριζαν αυτά που λίγο πολύ υποστηρίζει η κ. Φόνσου. Ότι το πρόβλημα ήμουν εγώ (ως ΛΟΑΤΚΙ+) αναγνωρίζοντας τις συμπεριφορές που δεχόμουν ως φυσιολογικές. Και η δική μου ψυχή παιδική ήταν τότε, αλλά μάλλον περνούσε στα ψιλά γράμματα.
Πραγματικά αναρωτιέμαι, αν το πρόβλημα όλων αυτών είναι οι αντιδράσεις που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά γιατί δεν προσπαθούν να κάνουν κάτι για τις αντιδράσεις, αντί να τα βάζουν με τους ανθρώπους που τις βιώνουν;
Οι δηλώσεις, ωστόσο, τη κ. Φόνσου είναι επικίνδυνες και για έναν άλλον λόγο. Γιατί παρουσιάζει ένα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαίωμα ως κάτι που εναντιώνεται στο δικαίωμα ενός άλλου ατόμου. Και πόσο ύπουλο είναι αυτό κ. Φόνσου…
