Η ελληνική κοινωνία είναι πολύ μακριά από το να αναγνωρίσει τον πλουραλισμό των μορφών διαβίωσης στον 21ο αιώνα. Απογοητευτικά είναι τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση με θέμα το LGBT παιδί στην ελληνική οικογένεια που διοργάνωσε η HOMOphonia – Thessaloniki Pride το απόγευμα της Δευτέρας στο Δημαρχείο της Θεσσαλονίκης. Η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από την οικογένεια, το σχολείο αλλά και το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων στην Ελλάδα. Ανάσα αισιοδοξίας και ελπίδας για το μέλλον η παρουσία και η βιωματική προσέγγιση μίας μητέρας και του γιου της.
“Πολλές κοινωνίες είναι πολύ πιο εξοικειωμένες από την ελληνική”, εκτίμησε η Δήμητρα Κογκίδου, καθηγήτρια του Δημοτικού Τμήματος Παιδαγωγικής Εκπαίδευσης του Α. Π. Θ. μιλώντας από το βήμα της εκδήλωσης.
Είναι χαρακτηριστικό πως στην Ελλάδα τα στοιχεία για την ομοφοβία είναι ελλειπή όμως σε έρευνα της ΕΕ που αφορά τον σχολικό εκφοβισμό 1/4 μαθητές πιστεύει ότι οι σεξουαλικές προτιμήσεις αποτελούν αιτία για να υποστεί κάποιος εκφοβισμό. Ταυτόχρονα το 97% των μαθητών δήλωσε πως πριν τα 18 άκουσε αρνητικά σχόλια ή είδε αρνητικές συμπεριφορές σε κάποιο μαθητή επειδή θεωρήθηκε lgbt.
Εστιάζοντας στην εκπαίδευση και την ελληνική πραγματικότητα η κ. Κογκίδου υπογράμμισε πως “οι μελέτες στα σχολικά εγχειρίδια δείχνουν πως είναι πιστή στην παραδοσιακή πυρηνική οικογένεια” καθώς ,όπως είπε, υπάρχει απουσία κειμένου για τη σύγχρονη πραγματικότητα της οικογενειακής δομής και πλήρη ταύτιση της οικογένειας με το θεσμό του γάμου.
“Το κοινωνικό φύλο κατανοείται από τους μαθητές κυρίως ως ετεροσεξουαλικό”, επεσήμανε.
“Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να αντανακλά τον πλουραλισμό των μορφών διαβίωσης”, τόνισε και εκτίμησε πως “η ομογονεϊκη οικογένεια θα συναντήσει μεγάλες δυσκολίες για να ενταχθεί στα σχολικά εγχειρίδια”.
“Τα όρια της σεξουαλικότητας μπορεί να καθορίζονται από το σχολείο αλλά οι μαθητές και οι μαθήτριες τα αμφισβητούν και τα διαπραγματεύονται συνεχώς”, τόνισε.
Όσον αφορά την σχολική καθημερινότητα υπογράμμισε πως η ετεροσεξουαλικότητα, ο μισογυνισμός και η ομοφοβία δρουν στο σχολείο και προσέθεσε πως “το σχολείο μπορεί να βρει το πλαίσιο για να εκφραστούν όλες οι πλευρές αρκεί να υπάρχει πολιτική βούληση”.
“Αντί ετεροσεξιστικής εκπαίδευσης το σχολείο ρητά ή άρρητα ασπάζεται ένα μοντέλο ηγεμονικής μορφής ανδρισμού”, είπε η κ. Κογκίδου και προσέθεσε πως σε αυτό το πλαίσιο καλούνται οι μαθητές σε μια διαρκή διαπραγμάτευση των έμφυλων ταυτοτήτων τους.
“Τα αγόρια φαίνεται να αντιλαμβάνονται τις έμφυλες σχέσεις ως σχέσεις εξουσίας. Όποιο αγόρι ξεφεύγει από τα στερεότυπα μπορεί να γίνει αντικείμενο ομοφοβικού εκφοβισμού, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα πως είναι lgbt”, τόνισε.
“Στο σχολείο ο ομοφοβικός και τρανσφοβικός εκφοβισμός είναι παραμελημένο ζήτημα στην εκπαιδευτική ατζέντα. Σήμερα υπάρχει αμηχανία όταν χρειάζεται να αντιμετωπιστούν στη πράξη. Το σχολείο πρέπει να διασφαλίσει ότι κανένα παιδί δε θα αντιμετωπίσει διάκριση ή παρενόχληση ή εκφοβισμό”, επεσήμανε.
Από τη πλευρά του ο Μανώλης Φαϊτάκης, παιδοψυχίατρος, Δ/ντής Ε. Σ. Υ., από το Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Κεντρικού Τομέα μετέφερε εμπειρίες από την επαγγελματική του ενασχόληση.
“Παλαιότερα στο Κέντρο ερχόταν έφηβοι ή γονείς. Οι γονείς -συνήθως καλλιεργημένοι- έρχονταν σε αβάσταχτη θλίψη, ιδιαίτερα οι μητέρες ζητούσαν βοήθεια και έλεγαν “τι να κάνουμε””, περιέγραψε.
“Εμείς κάνουμε συμβουλευτική στους γονείς για να το αποδεχθούν. ‘Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν οι γονείς είναι η φράση “τι λάθος κάναμε;”. Το λένε και μπροστά στα παιδιά. Είναι μια φράση που δεν τη λένε οι γονείς των σχιζοφρενικών. Αμέσως είναι σαν να έχει συμβεί κάτι κακό, κάτι λάθος ενώ έχουν ένα φυσιολογικό παιδί.”, προσέθεσε.
“Εγώ τους λέω ότι δεν υπάρχει guarantee για κάποιον να είναι ευτυχισμένος είτε είναι Gay είτε straight” τόνισε.
“Το bullying έχει όνομα: Ρατσισμός και ομοφοβία”, υπογράμμισε αναφερόμενος σε μια λέξη που χρησιμοποιείται ευρέως στις μέρες μας και προσέθεσε “ας χρησιμοποιούμε πιο ακριβείς λέξεις”.
Συγκίνηση αλλά και μία νότα αισιοδοξίας ότι κάτι αλλάζει προκάλεσαν μία μητέρα και ο ομοφυλόφιλος γιος της όταν κάθισαν στο τραπέζι των εισηγητών.
“Όταν αγαπάς το πλάσμα που έχεις φέρει στη ζωή δε σε φοβίζει τίποτα. Ότι και να έκανε θα στον στήριζα”, είπε η κα. Γ. Και προσέθεσε: “Το ένιωθα. Περίμενα να μου το πει μόνος του και μου το είπε. Στην αρχή έκλαψα και του είπα γιατί; ήταν ηλίθια αντίδραση. Ο φόβος μου ήταν μη πονέσει, πληγωθεί, στρεσαριστεί ή κακοποιηθεί”.
Από τη πλευρά του ο Κ. Μεταφέροντας την εμπειρία του λέει: “Δεν σκεφτόμουν πως θα το πω. Το είπα γιατί ήμουν πολύ πιεσμένος από το σχολείο. Δεν υπήρξε στιγμή που να πιστέψω ότι θα το πάρει στραβά. Ήμουν σίγουρος ότι θα μ’ αγαπάει”.
Τέλος ένα σημαντικό μήνυμα στέλνει η κα. Γ στους γονείς: “Τους καλώ να είναι πιο διαλλακτικοί πιο ανοιχτόμυαλοι”.
Πηγή: Alterthess
