Ένα έχουμε να πούμε: Η LGBT κοινότητα “αγάπησε” τα ροζ φλαμίνγκο όταν δεν υπήρχαν ούτε κινητά!
Τι σχέση μπορεί να έχει η τροπική κομψότητα, το κιτς του ’50, η LGBT κοινότητα, μία drag queen και τα φλαμίνγκο; Πάμε να δούμε πώς έχει η ιστορία τους.
Ροζ πλαστικά φλαμίνγκο σε όλους τους κήπους της Αμερικής
Δημιουργήθηκαν το 1957. Το πλαστικό ροζ πουλί ήταν μία έκπληξη για τις αγορές της εποχής και αποτέλεσε την πολιτιστική ακρογωνιαία λίθο για τα επόμενα χρόνια.
Ο δημιουργός τους Don Featherstone εφηύρε το πλαστικό ροζ φλαμίνγκο ως διακοσμητικό γκαζόν, που έμελλε να γίνει σύμβολο των προαστιακών αξιών της δεκαετίας του 1950, ενώ αργότερα μετατράπηκε σε σύμβολο της μεταμοντέρνας, ειρωνικής απομάκρυνσης από μια αίσθηση πολιτιστικής υπεροχής.
Ο Featherstone σχεδίασε το πουλί για την εταιρία Union Products’ Plastics βλέποντας εικόνες από το περιοδικό National Geographic, καθώς δεν είχε δει ποτέ του φλαμίνγκο από κοντά. Το πουλί αυτό ήταν μια εκπληκτική εικόνα για τον ίδιο, που κατέληξε τελικά να αποτελέσει την αρχή μιας πολιτιστικής τρέλας σε βαθμό υστερίας.
Το τμήμα μάρκετινγκ της εταιρείας του είχε δοκιμάσει πάπιες, χήνες, κύκνους, ακόμη και στρουθοκαμήλους, αλλά τίποτα δεν έφτασε κοντά στην επιτυχία του φλαμίνγκο.
Όταν ρώτησαν τον δημιουργό, το 2007 να εξηγήσει, γιατί πιστεύει ότι ένα πλαστικό ροζ φλαμίνγκο απογείωσε τις πωλήσεις της εταιρίας του, είπε στο Chicago Tribune:
“Πουλήσαμε στους ανθρώπους την τροπική κομψότητα σ’ ένα κουτί για λιγότερο από 10 δολάρια. Πριν από αυτό, μόνο οι πλούσιοι θα μπορούσαν να την γευτούν” και συνέχισε ο Featherstone:
“Πρέπει να δώσεις έναν χαρακτήρα στο σπίτι σου με κάποιο τρόπο. Μια γυναίκα θα μπορούσε να πάρει ένα φλαμίνγκο από το κατάστημα και να επιστρέψει στο σπίτι της κρατώντας ένα κομμάτι τροπικής κομψότητας και να αλλάξει το πληκτικό της σπίτι.”
Τα επόμενα χρόνια το φλαμίνγκο ήταν ένα είδος παρασιτικής διακοσμητικής τέχνης με βασικό στόχο την κολακεία του καταναλωτή της, δηλαδή ένα εντελώς κιτς σύμβολο.
Δίνουν το όνομά τους σε ταινία με πρωταγωνίστρια τη drag queen Divine
Ο σκηνοθέτης John Waters, έδωσε το 1972 τον τίτλο “Pink Flamingos“ στην καλτ μαύρη κωμωδία του με πρωταγωνίστρια την Divine, την drag queen, που ήταν χαρακτηριστική περσόνα της trash κουλτούρας στις αρχές της δεκαετίας του ’70 στην Αμερική.
Υπόθεση
H Divine είναι βασίλισσα της νύχτας και του υποκόσμου και ζει με την διαταραγμένη μητέρα της και τον ανήλικο διεφθαρμένο γιο της. Ζουν όλοι μαζί σε ένα ροζ τροχόσπιτο έξω από το Φοίνιξ μπροστά από ένα ζευγάρι πλαστικά φλαμίνγκο- σήμα κατατεθέν του κιτς. Όταν μια σκανδαλοθηρική εφημερίδα χρήζει την Divine ως ‘το πιο κουλ άτομο εν ζωή’ , γίνεται αυτόματα στόχος των Connie και Raymond Marble, εγκληματικής σπείρας που πουλάνε ηρωίνη σε παιδάκια, απαγάγουν κορίτσια που κάνουν ωτοστόπ, τις αφήνουν έγκυες και πουλάνε τα μωρά σε ζευγάρια λεσβιών. Το ζευγάρι αποφασίζει να κυνηγήσει την Divine και να την καταστρέψει για να της κλέψει τον τίτλο.
“Έδωσα αυτόν τον τίτλο, επειδή η ταινία ήταν τόσο κιτς, οπότε ήθελα να έχω έναν αβλαβή τίτλο” , εξηγεί ο Waters. “Το φλαμίνγκο, το οποίο τελικά λιώνει όταν ξεσπάει πυρκαγιά, συμβολίζει την αστική ηρεμία.”
Αργότερα το πουλί συνδέθηκε με τον gay πολιτισμό, το κιτς και τον ίδιο τον Waters. Στα gay μπαρ της εποχής το φλαμίνγκο ήταν κάτι σα μασκότ, ενώ οι τρανς γυναίκες φορούσαν φλαμίνγκο σκουλαρίκια και αξεσουάρ.
Σήμα κατατεθέν της αμερικανικής λαϊκής τέχνης
Η τρέλα για τα φωτεινά χρώματα της δεκαετίας του ’50 κι η Φλόριντα ως χειμερινός προορισμός συνέβαλαν σε μια έκρηξη ξενοδοχείων και μοτέλ με φλαμίνγκο. Στην έρευνά της το 1999 σχετικά με τη σχέση της σύγχρονης αμερικανικής κοινωνίας με τη φύση η Jennifer Price έγραψε εκτενώς για το “φαινόμενο του φλαμίνγκο” , καταλήγοντας ότι «οι συνηθέστερες και καθημερινές συναντήσεις με τον φυσικό κόσμο πραγματοποιούνται μέσω της μαζικής παραγωγής» .
Το ροζ πουλί υιοθετήθηκε επίσης από τη φιλοσοφική κοινωνία της Γερμανίας. Ο Sigmar Polke το πρόσθεσε ως σχέδιο στο έργο του, ενώ ο κριτικός David Thistlewood σημειώνει στο “Back to Postmodernity” , στην κριτική του, ότι ένα πουλί είχε «απορροφηθεί εύκολα από το μικροαστικό εγχώριο ειδύλλιο, με μια πεντανόστιμη αίσθηση ότι είναι σπιτικό» .
Η συνεισφορά του Featherstone αναγνωρίστηκε στην πατρίδα του το 1987, όταν ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης κήρυξε το πλαστικό ροζ πουλί “μια ουσιαστική συμβολή στην αμερικανική λαϊκή τέχνη” .
Η επιστροφή των φλαμίνγκο αποτελεί σύμπτωση μιας σειράς γεγονότων και μελετημένου μάρκετινγκ, που η επιτυχία τους ήταν απλά μονόδρομος.
1. Το trend στα ροζ πούπουλα
Ήδη από το φθινόπωρο του 2015 μεγάλοι οίκοι, όπως Valentino, Dior, Armani, Ginenchy, ακόμη κι η Chanel υιοθέτησαν τα χρώματα του φλαμίνγκο. Όχι βέβαια επί τούτου. Κανείς δεν είχε, μέχρι τότε στο μυαλό του, το ψηλόλιγνο πουλί, όταν επέλεγε τη συγκεκριμένη απόχρωση του ροζ και τα φτερά για τις μοναδικές δημιουργίες hau couture. Η Gucci θα κάνει συνειδητά την επιλογή του φλαμίνγκο για πρώτη φορά ένα χρόνο μετά.
2. Το trend στα φουσκωτά
Το ίδιο καλοκαίρι (2015) μία εταιρία που κατασκευάζει πισίνες αποφάσισε να κάνει δώρο σε κάθε νέο ιδιοκτήτη πισίνας ένα φουσκωτό κύκνο.
Λίγο-λίγο κάθε πισίνα είχε και το φουσκωτό της, ενώ στα social media διάφοροι celebrities άρχισαν να εμφανίζονται ποζάροντας με το φουσκωτό τους. Σάλο προκάλεσε η φωτογραφία της Taylor Swift, όπου παρακίνησε κι άλλες εταιρίες να επενδύσουν στα φουσκωτά, λόγω της μεγάλης της δημοτικότητας και της αύξησης της ζήτησης σε φουσκωτά.
Έτσι, άρχισαν να εμφανίζονται φουσκωτά σ’ όλα τα σχήματα και χρώματα…όλα όμως! Αυτό βέβαια που ξεχώρισε από τα ζωάκια, τα φρουτάκια, τα γλυκάκια κι όλα τα χαριτωμένα σχέδια ήταν φυσικά το φουσκωτό φλαμίνγκο, που υιοθέτησε μία εταιρία από την Αυστραλία. Έκτοτε έγινε trend και δεν περιορίστηκε μόνο στα φουσκωτά ή μόνο στα ρούχα!
Η εν λόγο εταιρία επέλεξε το φλαμίνγκο, που πριν από 60 ολόκληρα χρόνια κατέκτησε την Αμερική κι όπως φαίνεται, το δοκιμασμένο αυτό μοτίβο, κατέκτησε σήμερα όλον τον κόσμο!
Τα φλαμίνγκο συναντώνται σήμερα σε θήκες κινητών, ταπετσαρίες, πλακάκια μπάνιου, λευκά είδη, εσώρουχα, είδη γραφείου, κουρτίνες, παπούτσια, κοσμήματα, διακοσμητικά, γλυκά, στα πάντα! Υπάρχει μέχρι και πόζα φλαμίνγκο:
3. Ο θάνατος του δημιουργού τους
Το 2015 είναι ακόμη η χρονιά, που ο Don Featherstone, ο δημιουργός του πλαστικού ροζ φλαμίνγκο πεθαίνει τις 22 Ιουνίου σε ηλικία 79 ετών. Η είδηση ταξίδεψε σ’ όλον τον κόσμο, ενώ όλα τα μεγάλα μέσα έκαναν αφιερώματα για τη ζωή και το έργο του.
Μήπως, αυτό το δυσάρεστο περιστατικό θύμισε στον εμπορικό κόσμο και στα τμήματα μάρκετινγκ τη δύναμη του φλαμίνγκο;
4. Η Gucci
Με καλλιτεχνικό διευθυντής τον Alessandro Michele, η Gucci αποφασίζει να αφιερώσει την φθινοπωρινή καμπάνια του 2016 στο μοτίβο με τα φλαμίνγκο σε ρούχα κι αξεσουάρ. Έπειτα, ακολούθησαν η Valentino κι η Givenchy.
Το δυναμικό come back των φλαμίνγκο
Λίγο η ιστορία του Don Featherstone που την θυμήθηκαν με αφορμή τον θάνατό του, λίγο η Gucci συγκεκριμένα που αφιέρωσε μία ολόκληρη καμπάνια, λίγο η εταιρία φουσκωτών, που υιοθέτησε το επιτυχημένο και πάνω απ’ όλα δοκιμασμένο trend της Αμερικανικής αγοράς του ’50 και το εφάρμοσε 60 χρόνια μετά στις ανάγκες της σημερινής αγοράς, λίγο ότι το θέλουμε το κιτς μας, ειδικά τώρα το καλοκαίρι…ε, δεν ήθελε πολύ!
Το pink flamingo έγινε το πιο περιζήτητο μοτίβο του καλοκαιριού του 2016 και του 2017 για τα ελληνικά δεδομένα. Το hashtag #pinkflamingo στο instagram αριθμεί μέχρι σήμερα πάνω από 146.150 αναφορές.
Φυσικά, το trend δεν περιορίζεται μόνο στα ρούχα και τα φουσκωτά:
Κάλυμμα στο τιμόνι
Γαμήλια τούρτα
Σορτσάκι
Θήκη κινητού
Κιθάρα
Κάλτσες
Ποτήρια
Ταπετσαρία
Γόβες
Καπέλο
Πάνινα παπούτσια
Λευκά είδη
Δαχτυλίδι
Σημειωματάριο
Κουτιά
Έπιπλο
Ρολόι
Τα Φλαμίνγκο στην Ελλάδα
Στην Καλλονή της Λέσβου τα φλαμίνγκο είναι σχεδόν μόνιμοι κάτοικοι. Στη Λήμνο τον χειμώνα του 1997 μετρήθηκαν περισσότερα από 4.000 φλαμίνγκο. Ο Ιανουάριος είναι ο μήνας των φλαμίνγκο στη λίμνη Βιστονίδας.
– Ονομάστηκαν έτσι, λόγω του έντονου χρώματός τους, από τη λατινική λέξη «φλόγα» (flamma).
– Τρώνε δηλητηριώδη φύκια με το κεφάλι τους ανάποδα.
– Στέκονται στο ένα πόδι όταν θέλουν να ξεκουράσουν το σώμα τους από τη μία μεριά.
– Φιλτράρουν το φαγητό τους, όπως οι φάλαινες.
– Οι γονείς-φλαμίνγκο παράγουν κι οι δύο κόκκινο γάλα για να ταΐσουν τα μικρά τους μαζί.
– Ζουν μέχρι τα 50.
– Είναι μονογαμικά πλάσματα.
– Όταν θέλουν να ζευγαρώσουν χορεύουν σε group έναν παράξενο χορό κι έπειτα επιλέγουν ερωτικό σύντροφο.
Δείτε στο παρακάτω βίντεο τον χορό που κάνουν για να βρουν το ταίρι τους:
