Το «Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου συνεχίζει τις παραστάσεις του στο Θέατρο OLVIO. Η Λίλη Τσεσματζόγλου ερμηνεύει έναν αλληγορικό μονόλογο που αγγίζει βαθιά ζητήματα ταυτότητας, αποδοχής και κοινωνικού αποκλεισμού.
Λίγα λόγια για τη δημιουργό
Η παράσταση, σε σκηνοθεσία της Πέπης Μοσχοβάκου και με πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Οικονόμου, δημιουργεί έναν διαφορετικό κόσμο. Εκεί, το ρεαλιστικό συνυπάρχει με το ονειρικό. Εντός του, το προσωπικό συνυπάρχει με το συλλογικό, το σκληρό με το ποιητικό, το λογικό με το παραλήρημα.
Η συγγραφέας είναι γνωστή για την ενασχόλησή της με χαρακτήρες που κινούνται και εντοπίζονται στο λεγόμενο κοινωνικό περιθώριο. Συχνά, οι ήρωες των έργων της είναι εγκλωβισμένοι σε κόσμους που δεν επέλεξαν, σε ρόλους που τους επιβλήθηκαν. Χρησιμοποιεί, μάλιστα, μεταφορές από το ζωικό βασίλειο, ώστε να αναδείξει βαθύτερες αλήθειες. αναζητώντας έναν τόπο όπου θα μπορούσαν να υπάρξουν πραγματικά.
Επιλέγει εδώ να δώσει φωνή σε έναν διαφορετικό ήρωα. Η Στελλόμυγα προσπαθεί να βρει τη θέση της σε έναν κόσμο που αρνείται να αποδεχτεί το «διαφορετικό», το «μη – κανονικό». Το «Φλάι» δεν είναι απλώς ένας μονόλογος. Είναι ένας καθρέφτης μιας κοινωνίας που εξακολουθεί να παλεύει με τις αντιφάσεις της. Στα μάτια της δημιουργού η κοινωνία επιτρέπει μονάχα σε όσους χωρούν στα στενά της όρια να βρουν τη θέση τους.
Λίγα λόγια για το έργο
Το έργο εξιστορεί τη ζωή ενός «διαφορετικού» πλάσματος που παλεύει να επιβιώσει μέσα σε έναν κόσμο που εξιδανικεύει τη «φυσιολογικότητα». Σε έναν κόσμο που πνίγεται μέσα στον καθωσπρεπισμό. Πρόκειται για μια πικρή σάτιρα πάνω στην ανθρώπινη απόγνωση, τον αγώνα για αποδοχή. Το έργο διαπραγματεύεται την ανάγκη να ανήκεις κάπου, ακόμα κι αν το τίμημα είναι η ίδια σου η ύπαρξη.
Ο μονόλογος εξελίσσεται ως ένας εσωτερικός διάλογος που άλλες φορές πλησιάζει το εξομολογητικό και άλλοτε αγγίζει τα όρια μιας παράλογης, σχεδόν σουρεαλιστικής αφήγησης. Η αφήγηση αυτή φαίνεται να βασίζεται στη λειτουργία του συνειρμού.
Ο λόγος της Ζαφειροπούλου είναι πυκνός, με ποιητικές εξάρσεις, στοιχεία γκροτέσκου και ένα είδος υπόγειου χιούμορ. Τα στοιχεία αυτά λειτουργούν ως ανάσα μέσα στη σκοτεινιά του θέματος. Παράλληλα, η Λίλη Τσεσματζόγλου, αποδίδει τον ρόλο με έντονη σκηνική παρουσία. Με εργαλεία της σωματικότητα και δυναμισμό, υιοθετώντας στην ερμηνεία της μια εναλλαγή ανάμεσα στην απόγνωση, την ειρωνεία και τη βαθιά ανάγκη για επικοινωνία. Έτσι, το σώμα της γίνεται βασικό εκφραστικό εργαλείο, ενώ η φωνή της διατρέχει αποχρώσεις που αποτυπώνουν τις αντιφάσεις του χαρακτήρα.
Μέσα από μια ερμηνεία που ισορροπεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το συμβολικό, καταφέρνει να δημιουργήσει μια φιγούρα που δεν είναι μόνο ένα ατομικό πρόσωπο, αλλά και έναν καθρέφτη ευρύτερων κοινωνικών συνθηκών. Με λίγα λόγια, η σκηνοθεσία της Πέπης Μοσχοβάκου αξιοποιεί τη μινιμαλιστική αισθητική για να εστιάσει στην ψυχολογία του χαρακτήρα. Οι φωτισμοί λειτουργούν ως βασικό αφηγηματικό εργαλείο, διαμορφώνοντας έναν χώρο ρευστό, όπου το όριο μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου καταργείται.
Η μουσική του Γιάννη Οικονόμου, ατμοσφαιρική και υπαινικτική, συνοδεύει την πορεία του χαρακτήρα, ενισχύοντας τη συναισθηματική ένταση. Το «Φλάι» είναι μια παράσταση που τολμά να αγγίξει δύσκολες θεματικές, επιλέγοντας μια γλώσσα που δεν χαρίζεται στον θεατή, αλλά τον καλεί να αφεθεί στην ατμόσφαιρα και τους συμβολισμούς της.
Ένα έργο που αφήνει ερωτήματα ανοιχτά
Η παράσταση πειραματίζεται με τον ρυθμό και τη δομή. Υιοθετεί μια αφαιρετική σκηνοθετική γλώσσα που επικεντρώνεται στο συναίσθημα και την ατμόσφαιρα. Τόσο οι φωτισμοί, όσο και η μουσική ενισχύουν την αίσθηση ενός κόσμου που μοιάζει ταυτόχρονα οικείος και ανοίκειο. Δημιουργούν έναν υπαρξιακό χώρο όπου το πραγματικό συναντά το φαντασιακό. Το «Φλάι» είναι μια θεατρική εμπειρία που δεν δίνει έτοιμες απαντήσεις. Αντίθετα, αφήνει τον θεατή να αναμετρηθεί με τα δικά του ερωτήματα.
Αν και η αφαιρετική σκηνοθετική προσέγγιση μπορεί να ξενίσει κάποιους, η συνολική εμπειρία που προσφέρει είναι έντονη και διαρκώς μεταβαλλόμενη. Το έργο επιτρέπει στο κοινό να ανακαλύψει το δικό του νόημα μέσα στην αφήγηση.
Πληροφορίες παράστασης
Σκηνοθεσία: Πέπη Μοσχοβάκου
Ερμηνεία: Λίλη Τσεσματζόγλου
Σκηνικά-κοστούμια: Κική Μήλιου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Μουσική: Γιάννης Οικονόμου
Φωτογραφίες: Νικόλας Γρηγορίου
Creative Agency: Aloha Design Studio
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μάγδα Κουστέρη, Νικόλας Λεβέντης
Εκτέλεση παραγωγής: Άννα Παπαδάκου
Social: SOCIAL WAVE
Προβολή & Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will
Παραγωγή: BREAK A LEG ATHENS
