Αυτό ήταν το σχόλιο που μου έστειλε ένας άγνωστος λογαριασμός στο Facebook, με αφορμή τις συνεντεύξεις που έκανα στο ANTIVIRUS με τους πολιτικούς αρχηγούς.
Πρέπει, λοιπόν, να σας ομολογήσω πως αν και δεν ήταν το μοναδικό μήνυμα που έλαβα, υπήρχε κάτι σ΄αυτό που με έκανε να το ξεχωρίσω. Όχι τόσο για την προσβλητική έκφρασή του (τουλάχιστον αυτό δεν έκανε έγραφε για κρεμάλες σε πλατείες) όσο για το πολιτικό του περιεχόμενο. Γιατί αν το καλοσκεφτείς το περιεχόμενο αυτής της πρότασης είναι τόσο προβληματικό που ξεπερνά σε κακοποίηση ακόμη και τη λέξη «πούστης».
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε επαφή με αυτή τη φράση. Την είχε μοιραστεί άλλωστε πριν λίγες βδομάδες μαζί μου ένας άλλος δημοσιογράφος, σε μια συζήτηση που κάνουμε σχετικά με την πρόθεση ψήφου των γκέι. «Οι περισσότεροι γκέι θα ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ», ήταν η κατάληξη της σκέψης του.
Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι από τα πρώτα κόμματα που έβαλαν τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα (κάποια απ΄αυτά) στην ατζέντα τους. Φτάνει, όμως, αυτό για να θεωρούμε ότι θα κερδίσει τις ψήφους όλης της κοινότητας ή τουλάχιστον της γκέι; Εννοείται πώς όχι και εννοείται πως το σκεπτικό αυτό είναι βαθιά προβληματικό. Γιατί τσουβαλιάζει ένα σύνολο ατόμων που το μόνο που έχουν ως κοινό είναι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός. Λες και όλοι οι στρέιτ ψηφίζουν το ίδιο. Γιατί μπορεί κάποια από εμάς να έχουμε μια κοινή σεξουαλική ταυτότητα, ο τρόπος όμως με τον οποίο τη βιώνουμε είναι εντελώς διαφορετικός (και κυρίως ταξικός).
Κατά τη γνώμη μου, δεν είναι η ταυτότητα που φέρουμε που μας κάνει κοινότητα, αλλά οι διακρίσεις και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε εξ αιτίας αυτής. Για κάποια ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα η εξάλειψη αυτών των διακρίσεων αποτελεί πολιτικό κριτήριο, για κάποια όχι (προφανώς γιατί δεν τα αγγίζει τόσο). Βλέπουμε, λοιπόν, πόσο σχετικό είναι το πράγμα. Εξίσου σχετική και η δράση των κομμάτων για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα.
Γιατί ακόμη κι αν όλα τα γκέι άτομα ψήφιζαν βάσει της σεξουαλικότητάς τους κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν έχει κάνει τόσα ώστε να κερδίσει τη συνολική ψήφο τους.
