Σύμφωνα με νέα έρευνα, η σημερινή γαλλική κοινωνία είναι λιγότερο ρατσιστική, σεξιστική και ομοφοβική, σε σχέση με είκοσι χρόνια πριν. Ωστόσο, τα μισαλλόδοξα κομμάτια της κοινωνίας είναι πλέον πιο επιθετικά και βίαια.
Η έκθεση που δημοσιεύτηκε από το Παρατηρητήριο των Ανισοτήτων, λέει ότι η γαλλική κοινωνία είναι πολύ πιο ανοιχτή, σε σχέση με το πως ήταν το 2003, με τον ρατσισμό, τον σεξισμό και την ομοφοβία να μειώνονται.
Από την άλλη, η βία που βασίζεται στο μίσος, παραμένει σταθερή, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει αυξηθεί.
Η Γαλλική Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (CNCDH) υποστηρίζει ότι μεταξύ του 2003 και του 2023, οι Γάλλοι που, όπως λένε, «δεν είναι καθόλου ρατσιστές», έχουν διπλασιαστεί (από 30% σε 60%).
Υπήρξε επίσης μείωση και στην ομοφοβία, με το 85% των ερωτηθέντων να πιστεύει ότι η ομοφυλοφιλία είναι «απλώς ένας άλλος τρόπος να βιώνει κανείς τη σεξουαλικότητά του».
Παράλληλα, δεδομένα από το Υπουργείο Ισότητας δείχνουν ότι ο σεξισμός είναι επίσης λιγότερο υπαρκτός στη γαλλική κοινωνία.
Το ποσοστό των ατόμων που πιστεύει ότι «ιδανικά οι γυναίκες πρέπει να μένουν σπίτι να φροντίζουν τα παιδιά», έχει μειωθεί από 40% σε 20%.
Ωστόσο, δυστυχώς τα εγκλήματα μίσους συνεχίζουν να είναι σε αυξάνουσα πορεία. Παρά τις όποιες βελτιώσεις, σύμφωνα με την έρευνα, «οι πιο βίαιες εκφάνσεις του ρατσισμού, του σεξισμού και της λοατκιφοβίας, δεν μειώνονται».
Το 2022, η αστυνομία κατέγραψε 12.500 ρατσιστικά εγκλήματα, καθώς και περίπου 2.400 εγκλήματα σε βάρος ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων – αριθμοί που αυξάνονται σταθερά τα τελευταία πέντε χρόνια.
Περίπου 200.000 σεξιστικά εγκλήματα καταγγέλθηκαν το 2020, ενώ τα ανάπηρα άτομα έχουν 60% περισσότερες πιθανότητες να βιώσουν σωματική ή σεξουαλική βία σε σχέση με τα μη ανάπηρα.
«Περισσότεροι από 500.000 άνθρωποι αναφέρουν ότι έχουν υποστεί ρατσιστική κακοποίηση, 150.000 ομοφοβική κακοποίηση, και 1,4 εκατομμύρια γυναίκες σεξιστική κακοποίηση, κατά τη διάρκεια ενός έτους», αναφέρει η έκθεση.
Βέβαια, έχει σημασία ότι οι αριθμοί αυτοί συνδέονται επίσης, με το γεγονός ότι πλέον τα άτομα που έχουν υποστεί βίαιες μορφές διακρίσεων, είναι πιο πιθανό να μιλήσουν για αυτό, σε σχέση με παλιότερα χρόνια.
