Στην καρδιά μιας επαρχιακής πόλης, στο Αγρίνιο, εκεί όπου τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις συχνά μοιάζουν βαθιά ριζωμένα, γεννιέται κάτι τολμηρό, φωτεινό και αληθινά επαναστατικό: το Διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου “Οι Μονόλογοι της Λήδας”. Ένα φεστιβάλ που, όπως μάθαμε, δεν προβάλλει μόνο ταινίες – αλλά φωνές.
γράφει ο Γιώργος Λουρίδας
Πραγματοποιείται στο Αγρίνιο κάθε Ιούνιο, από το 2021, προβάλλοντας ταινίες που δεν συνηθίζει κανείς να βλέπει πια σε κινηματογραφικά φεστιβάλ.
«Καταφύγιο για τους κατατατρεγμένους κινηματογραφικούς ποιητές» χαρακτήρισε το φεστιβάλ ο σκηνοθέτης Κώστας Γεωργοσόπουλος από τη Λαμία, που βραβεύτηκε φέτος για το καλύτερο μοντάζ με την ταινία του “Life”.
Το φεστιβάλ έχει για σημαία του την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα της Λήδας, μητέρας της ωραίας Ελένης. Εδώ και πέντε χρόνια λειτουργεί εντελώς ακηδεμόνευτο – χωρίς κρατικές παρεμβάσεις και χωρίς εμπορικές επιρροές. Είναι ένα απ’ τα φεστιβάλ που δεν θα ακούσεις εύκολα. Σε ένα μέρος της ελληνικής επαρχίας που –παραδοσιακά– κρατά κλειστές τις πόρτες του στη διαφορετικότητα.
Σε μια εποχή όπου ο πολιτισμός συχνά εξαρτάται από θεσμούς, χορηγούς και επιτροπές, “Οι Μονόλογοι της Λήδας” αποτελούν μια σπάνια περίπτωση αντίστασης και ανεξαρτησίας.
Το φεστιβάλ διεξάγεται σε προαύλιους χώρους σχολείων και η συμμετοχή των νέων παιδιών είναι κάτι που παίζει τον δικό του ιδιαίτερο ρόλο. Το φεστιβάλ διαθέτει και διαγωνιστικό τμήμα μαθητικών ταινιών. Φέτος, είδαμε από τους μαθητές ώριμες ταινίες σε μια πληθώρα από κοινωνικά θέματα που απασχολούν (πόλεμος, απομόνωση, σχέσεις, λύσεις σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα) και που έδωσαν πνοή για το μέλλον.
Ο νέος σκηνοθέτης Αντρέας Παπαδόπουλος συμμετείχε στο φετινό φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στο 6ο Γενικό Λύκειο Αγρινίου με την ταινία του “Ceremonia Sagrada” και μας μετέφερε τις εντυπώσεις του:
“Το φεστιβάλ δίνει χώρο σε δημιουργούς από μειονότητες, σε ιδιαίτερες κοινωνικές ομάδες, και στην LGBTQ+ κοινότητα. Μέσα από κινηματογραφικούς μονολόγους και ταινίες που ξεχειλίζουν ευαισθησία, θάρρος και αλήθεια, πολλοί εκ των πραγματοποιούνται από γυναίκες ή ανήκουν σε μειονότητες.”
Στο φετινό φεστιβάλ θίχτηκε ιδιαίτερα το ζήτημα της ελεύθερης έκφρασης όλων των κοινωνικών ομάδων.
Το “Ceremonia Sagrada”, μια ταινία που ασχολείται με το ιδιαίτερο θέμα των χικικομόρι και του κοινωνικού εγκλεισμού, έφυγε και με το βραβείο της καλύτερης ταινίας μικρού μήκους.
Στον λόγο του, ο Αντρέας είπε:
“Η σημερινή μέρα, 14 Ιουνίου, είναι και η μέρα του Athens Pride. Και κάπως έτσι, η καρδιά μου σήμερα χτυπάει ταυτόχρονα σε δύο σημεία: εδώ στο Αγρίνιο, και εκεί, σε μια πορεία υπερηφάνειας στην Αθήνα.
Και ήθελα να το αναφέρω αυτό, γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι για τα γκέι παιδιά να μεγαλώνουν στην ελληνική επαρχία νιώθοντας διαφορετικά απλώς επειδή δεν χωράνε στα κουτιά που τους φτιάχνουν άλλοι. Και το να μεγαλώνει ένα τέτοιο παιδί σε μια επαρχιακή πόλη δεν είναι απλός «διαφορετικό». Είναι δύσκολο. Είναι μοναχικό. Και κάποιες φορές, είναι και επικίνδυνο.
Όμως, αυτές οι φωνές χρειάζεται να ακούγονται και εδώ, όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα όπως η Αθήνα. Γιατί η αποδοχή, η κατανόηση, ο σεβασμός δεν πρέπει να είναι προνόμιο των λίγων ή των «προχωρημένων». Πρέπει να είναι δικαίωμα όλων. Παντού.
Η ταινία, λοιπόν, είναι ένα μικρό κομμάτι αντίστασης. Και αυτή η βραδιά είναι για μένα μια υπενθύμιση ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ότι μπορούμε να λέμε ιστορίες, να δίνουμε χώρο στον «άλλο», στον «ξένο», στον «ευάλωτο».
Ελπίζω λοιπόν αυτή η ταινία να είναι ένα μικρό λιθαράκι προς αυτό. Και κάθε μας έργο, κάθε κουβέντα, κάθε παρουσία, να ανοίγει λίγο περισσότερο τον δρόμο για να νιώσουν τα παιδιά που έρχονται μετά από εμάς λίγο πιο ελεύθερα, λίγο πιο ασφαλή, λίγο πιο περήφανα.”
«Προσπαθούμε να δώσουμε βήμα έκφρασης σε όλους, σε μια σκοτεινή εποχή» μας λέει ο δημιουργός του φεστιβάλ, σκηνοθέτης, Γιώργος Λουριδάς.
“Εδώ, θα ήθελα να παραφράσω λίγο τα λόγια του αγαπητού ποιητή μας από το Αγρίνιο Κωνσταντίνου Γεωργίου που μας απηύθυνε στο φετινό φεστιβάλ:
“Σε μια εποχή κατά την οποία το σκοτάδι κινείται, πλησιάζει απειλητικά την καθημερινότητά μας και μας κυκλώνει από παντού…
Σε μια εποχή κατά την οποία η βαρβαρότητα επελαύνει τρομακτική, εξοντώνοντας έθνη και λαούς…
Είναι παρήγορο να βλέπουμε πως υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, καλλιτέχνες, που υψώνουν το ανάστημά τους για να υπερασπιστούν τις αξίες του πολιτισμού και του ανθρώπου.”
«Ακριβώς όπως λέει και στον λόγο του ο Κωνσταντίνος, με συγκινεί ιδιαίτερα να βλέπω πως νέα παιδιά αλλά και παλαιότεροι ανεξάρτητοι σκηνοθέτες συνεχίζουν να προβληματίζονται και να κάνουν ταινίες. Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος που συνεχίζω να κάνω αυτό το φεστιβάλ. Θέλω να τους γνωρίσω και να σταθώ δίπλα στις δημιουργίες τους. Μια προσωπική ταινία έχει τη δύναμη να μιλήσει, να είναι επίκαιρη και να γιατρέψει πληγές. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη αυτού του είδους το σινεμά.»
Ανακαλύψτε το φεστιβάλ της Λήδας στα σόσιαλ του:
instagram / Facebook
Αυτή τη στιγμή το φεστιβάλ δέχεται υποβολές για την επόμενη έκδοσή του:
Το έμβλημα και τα αγαλματίδια της Λήδας είναι δημιουργία της Νεφέλης Εκάτης Κατσαρού.
Το σχέδιο του πόστερ του φετινού φεστιβάλ μια δημιουργία του Θοδωρή Μέρκου.
