Σε αυτό το τεύχος καλωσορίζουμε την Ελεωνόρα Ζουγανέλη!
H δημοφιλής καλλιτέχνιδα μιλά για τα παιδικά της χρόνια, τη σχέση της με την τέχνη, αλλά και για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ως γυναίκα σε μια κοινωνία που παραμένει συχνά συντηρητική.
Παράλληλα, ανοίγουμε το κεφάλαιο του queer αθλητισμού στην Ελλάδα, δίνοντας βήμα σε άτομα που δραστηριοποιούνται στον χώρο αυτόν, διεκδικώντας περήφανα τις ταυτότητές τους.
Καταγράφουμε, επίσης, τις (αυξημένες) ομοτρανσφοβικές επιθέσεις στη χώρα μας ενώ αναρωτιόμαστε για το πόσο ασφαλείς είμαστε (ως ΛΟΑΤΚΙ+), όταν κυκλοφορούμε έξω δημόσια.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις γνωστές μας στήλες μόδας, πολιτισμού, υγείας κλπ.
Δείτε τα σημεία διανομής του ANTIVIRUS 123 εδώ
ANTIVIRUS 123
Ένα από τα προνόμια που έχω στη ζωή μου – λόγω ταυτότητας αλλά και λόγω δουλειάς- είναι η επικοινωνία μου με άλλα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Και το αναγνωρίζω ως «προνόμιο», όχι γιατί θέλω να σας το παίξω καλός και αγαπητός αλλά γιατί πραγματικά θεωρώ «προνόμιο» σε μια εποχή, σαν κι αυτή που (επι)ζούμε, να μπορείς να επικοινωνείς με άτομα που έχουν τα ίδια βιώματα και να μπορείς να ανταλλάζεις μαζί τους σκέψεις και εμπειρίες, ανακαλύπτοντας νέους τρόπους αντιμετώπισης, διεκδίκησης και παρουσίας. Για να το πω πιο απλά, είμαι πολύ πιο κοντά σε αυτό που ονομάζουμε «κοινότητα». Ίσως όχι ακριβώς αυτό που έχουμε συνηθίσει να εννοούμε όταν–πολλές φορές – μιλάμε για «ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα», αλλά περισσότερο ως μια αίσθηση ασφάλειας. Ότι δεν είμαι μόνος μου σε αυτά που περνώ ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο. Ξέρω ότι αυτή την αίσθηση δεν την έχουν όλα τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα εκεί έξω. Όπως ξέρω ή πιο σωστά αναγνωρίζω ότι πολλά από εμάς έχουμε αποτύχει στο να καλλιεργήσουμε αυτή την αίσθηση σε άλλα πλάσματα που ίσως ζουν πιο απομονωμένα, πιο δύσκολα και που δεν έχουν τη δυνατότητα να απασχολούνται σε ένα ΛΟΑΤΚΙ+ μέσο, ερχόμενα έτσι σε επαφή με εκατοντάδες ΛΟΑΤΚΙ+ φωνές (γι΄αυτό σας λέω προνόμιο). Και ίσως αυτό τελικά να λείπει από τις ΛΟΑΤΚΙ+ καθημερινότητές μας, προκειμένου να διαχειριστούμε όλη αυτή τη σκοταδιστική ατμόσφαιρα που τις περιβάλλει. Μια πιο δυναμική, πιο διεκδικητική και σαφώς πιο συμπεριληπτική αίσθηση κοινότητας. Και το γράφω αυτό έχοντας πλήρη επίγνωση των προνομίων μου. Και το γράφω αυτό όχι ως γκρίνια, περισσότερο ως ανάγκη!
Βασίλης Θανόπουλος
