Ελένη Λιάλη: «Με έδιωξαν από το κάστινγκ όταν έμαθαν την τρανς ταυτότητά μου»

Ελένη Λιάλη

Σε καταγγελία για ρατσιστική συμπεριφορά λόγω της ταυτότητας φύλου της προχώρησε πριν λίγη ώρα με reel στον λογαριασμό της, το γνωστό μοντέλο από τη Θεσσαλονίκη, Ελένη Λιάλη.

Το περιστατικό τρανσφοβίας με θύμα την Ελένη Λιάλη συνέβη σήμερα, Παρασκευή, το πρωί, σε ξενοδοχείο της συμπρωτεύουσας. Η ίδια αναφέρει ότι «με πλήγωσε πάρα πολύ και μου δημιούργησε πάρα πολύ άσχημα συναισθήματα». Στη συνέχεια διηγήθηκε τι ακριβώς πέρασε:

«Είχα ένα κάστινγκ για μόντελινγκ, όπου με είχε στείλει το πρακτορείο μου. Το κάστινγκ το οργάνωνε μια οργάνωση, η οποία επέλεξε να με δει. Πήγα κανονικά στο κάστινγκ, σε ένα πολύ καλό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης. Μας λένε από τη ρεσεψιόν, σε μένα και ένα άλλο μοντέλο, ότι η κυρία τάδε δεν θα σας δει στο φουαγιέ και θα σας δει στο δωμάτιό της. Ανεβαίνουμε πάνω στο δωμάτιό της. Με κοιτούσε πάρα πολύ παράξενα. Πήρα αρνητικό vibe από αυτήν και αργότερα μας λέει να περιμένουμε 15’ κάτω και, «όταν θα έρθει ένα άλλο ηγετικό πρόσωπο που έχει να κάνει με την οργάνωση», [δεν θέλω να γίνω πιο συγκεκριμένη] «θα σας φωνάξω, για να σας δούμε μαζί και να αποφασίσουμε».

Πηγαίνουμε κάτω στη ρεσεψιόν, πίνουμε ένα καφεδάκι και με παίρνει μετά από 15’ η booker μου και μου λέει ότι «δεν θέλουν να σε δουν καθόλου, θα πρέπει να φύγεις από εκεί». Ήταν αρκετά στεναχωρημένη όταν μου το είπε αυτό. Εννοείται κατάλαβα τον λόγο για τον οποίο πρέπει να φύγω από τον χώρο. Αυτό το «ηγετικό πρόσωπο» μάλλον δεν θα ήταν τόσο σοβαρό για να μη θέλει να δει ένα άτομο σαν εμένα. Οπότε σηκώνομαι και φεύγω.

Παίρνω τηλέφωνο την booker μου και ζητάω να μάθω ακριβώς τον λόγο για τον οποίο έφυγα κακήν κακώς από το casting χωρίς καν να με δουν. Και μου λέει ότι δεν θέλουν να δουν τρανς άτομα για αυτή τη δουλειά.

Με διάλεξαν να περάσω κάστινγκ για αυτούς. Για να αποφασίσουν εάν θα κάνω τη δουλειά. Πριν τους έκανα, όταν έμαθαν την ταυτότητα φύλου μου, ξαφνικά, κάτι άλλαξε. Ξαφνικά η ταυτότητα φύλου ήταν πολύ πιο σημαντική από ό,τι έχω να δώσω σαν επαγγελματίας και δεν με είδαν καν.

Έφυγα, λοιπόν, από το κάστινγκ πάρα πολύ στεναχωρημένη με όλη αυτή την αδικία που μου συνέβη και μου συμβαίνει συνέχεια. Αλλά πρώτη φορά με έχουν διώξει από κάστινγκ. Πάντα με βλέπουν τουλάχιστον.

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ άραγε πώς μπορεί να νιώθει ένα άτομο που στη ζωή του έχει συνηθίσει πάντα να είναι ένα βήμα κάτω από τους υπόλοιπους;»

Και συνέχισε: «Όχι, δεν θα το δεχτώ αυτό. Όσες φορές άνθρωποι με έχουν υποβιβάσει είτε επαγγελματικά είτε προσωπικά, το έχουν μετανιώσει. Όχι γιατί κάνω κάτι κακό, αλλά γιατί τους έχω αποδείξει με την πορεία μου και με τις πράξεις μου ότι μπορώ να φτάσω αυτό που ονειρεύομαι. Όταν ξεκινούσα τη δουλειά μου, δεν πίστευα ποτέ ότι θα κάνω παγκόσμιες καμπάνιες ότι θα πρωταγωνιστήσω σε καμπάνιες, ότι θα έχω παγκόσμιες συνεργασίες, ότι θα κάνω editorial σε περιοδικά. Δεν το πίστευα και το έκανα έχοντας όλο αυτόν τον ρατσισμό από την κοινωνία. Προσπαθώ καθημερινά, όταν ξυπνάω το πρωί, να πείσω τον εαυτό μου ότι έχω δικαίωμα στην ομορφιά, ότι έχω δικαίωμα να διεκδικήσω τα όνειρά μου, ότι μπορώ να φτάσω εκεί που ονειρεύομαι και ότι μπορώ να διεκδικήσω μια καλύτερη τύχη από αυτό που μου δόθηκε.

Ποτέ μου δεν υπήρξα προνομιούχο άτομο. Είμαι από ένα χωριό. Είμαι από μια οικογένεια που πάντα τα βγάζαμε πέρα με τα λίγα και θέλω κάτι καλύτερο για τον εαυτό μου και θα το διεκδικήσω.

Σίγουρα, χρειαζόμαστε περισσότερη ενσυναίσθηση σαν άνθρωποι και να νιώθουμε λίγο παραπάνω τις ανάγκες και το τι περνάει ο άλλος πριν πούμε τη μα*ακία μας. Όλοι μας κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να φτάσουμε μέχρι εκεί που μπορούμε. Αλλά μη μας αποκαρδιώνετε με αυτόν τον τρόπο. Δεν έχετε κανένα δικαίωμα.

Εγώ οφείλω αύριο να ξυπνήσω και να ξαναπιστέψω στον εαυτό μου, να ξαναπάω στο επόμενο casting και να πω ότι “ναι, εγώ θα πάρω τη δουλειά”.

Πώς; πώς να το κάνω αυτό το πράγμα; Θα το κάνω, γιατί έχω τη δύναμη. Ένα άτομο που δεν έχει τη δύναμη τι θα κάνει; Και εγώ κάποια στιγμή μπορεί να μην έχω τη δύναμη να συνεχίσω, μπορεί να κουραστώ, να πω ότι δεν αντέχω άλλο.»

Και καταλήγει: «Ονειρεύομαι πιο σπουδαία πράγματα και θέλω να τα πετύχω. Αν είστε σε θέσεις, οι οποίες έχουν να κάνουν με την πρόσληψη ανθρώπων σε κάποια εργασία ή την ανάθεση κάποιας δουλειάς, να σκέφτεστε λίγο παραπάνω από καρδιάς πριν διώξετε ένα άτομο χωρίς να σας νοιάζει η επόμενη μέρα».

Πέτρος Αλεξανδρής

Στο Δημοτικό, όταν η δασκάλα μας έβαλε "Σκέφτομαι και γράφω" να πούμε τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε, απάντησα: Πρώτα γιατρός και όταν γεράσω περιπτεράς. Από μικρός μου άρεσε η ποικιλία και τη σύνταξη ούτε καν που τη σκεφτόμουνα. Στη συνέχεια ασχολήθηκα ερασιτεχνικά με σχολικές εφημερίδες και όταν πέρασα στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ άρχισα να δουλεύω κανονικά στον ειδικό τύπο σχεδόν από το πρώτο έτος. Το Αntivirus το αγαπάω όπως ο Αθηναίος το χωριό του. Ενώ είμαι αναγκασμένος να ζω από την κανονική μου δουλειά, το Antivirus είναι η πραγματική δημοσιογραφία και το ρεπορτάζ που θα ήθελα να κάνω. Από το 2007 υπάρχει αυτή η σχέση αγάπης.




Δες και αυτό!