Οι αρχές της Ινδίας τα ξημερώματα εκτέλεσαν τους τέσσερις από τους έξι βιαστές, οι οποίοι είχαν καταδικαστεί το Δεκέμβριο του 2012, για τον ομαδικό βιασμό φοιτήτριας σε λεωφορείο, οδηγώντας την σε θάνατο.
Η τραγωδία και η σοβαρότητα του εγκλήματος προκάλεσε την παγκόσμια αγανάκτηση γύρω από τη σεξουαλική βία των γυναικών, ειδικά εκείνων που κατοικούν στην Ινδία.
Ο Μουκές Σινγκ, ο Βινάι Σάρμα, ο Παουάν Γκούπτα και ο Ακσάι Τάκουρ εκτελέστηκαν δι’ απαγχονισμού στις 05:30 τοπική ώρα (02:00 ώρα Ελλάδας) στη φυλακή Τίχαρ στο Νέο Δελχί.
Οι καταδικασθέντες είχαν εξαντλήσει όλα τα δικαστικά μέσα για να αποφύγουν την εκτέλεση της ποινής τους και μέχρι σήμερα είχαν καταφέρει αυτή να αναβληθεί τρεις φορές.
Μερικοί διαδηλωτές είχαν συγκεντρωθεί έξω από την Τίχαρ για να εκφράσουν την ικανοποίησή τους για την εκτέλεση των τεσσάρων ανδρών. «Έχουμε την ικανοποίηση ότι η κόρη μου τελικά δικαιώθηκε έπειτα από επτά χρόνια. Τα ζώα κρεμάστηκαν» , δήλωσε η Άσα Ντέβι, μητέρα του θύματος, τη Τζιότι Σινγκ.
Την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012 το βράδυ, η 23χρονη φοιτήτρια βγήκε από κινηματογραφική αίθουσα εμπορικού κέντρου με έναν φίλο της. Πήραν ένα ιδιωτικό λεωφορείο, στο οποίο επέβαιναν έξι μεθυσμένοι άνδρες, πιστεύοντας ότι πρόκειται για λεωφορείο της γραμμής, που πηγαίνει προς την κατεύθυνση που ήθελαν.
Πάνω στο λεωφορείο οι άνδρες ξυλοκόπησαν τον φίλο της φοιτήτριας. Επί 20 λεπτά τη βίασαν άγρια, ο ένας μετά τον άλλο, την ώρα που το λεωφορείο κυκλοφορούσε στους δρόμους του Νέου Δελχί και την τραυμάτισαν σοβαρά με έναν σιδηρολοστό. Μετά την πέταξαν στην άκρη του δρόμου.
Ήδη από την επομένη η υπόθεση προκάλεσε σοκ στην κοινή γνώμη ενώ πραγματοποιήθηκαν τεράστιες, αυθόρμητες διαδηλώσεις, που εντάθηκαν ακόμη περισσότερο, όταν η φοιτήτρια υπέκυψε στα τραύματά της, στις 29 Δεκεμβρίου σε νοσοκομείο της Σιγκαπούρης.
«Το κίνημα που ακολούθησε τον ομαδικό βιασμό του 2012 έμοιαζε με φράγμα που σπάει» , εξήγησε η Καβίτα Κρίσναν ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών.
Έλεγχος συνείδησης
Διότι αυτό το συμβάν στην καρδιά της ινδικής πρωτεύουσας άγγιξε μια ευαίσθητη χορδή της νεολαίας της Ινδίας. Σε μια κοινωνία που έχει αλλάξει ριζικά, έπειτα από 20 χρόνια απελευθέρωσης της οικονομίας, πολλές Ινδές και Ινδοί ταυτίστηκαν με αυτή τη νεαρή γυναίκα, που ήθελε να σπουδάσει και να εργαστεί, αντί να παραμείνει υπό τις διαταγές του συζύγου της στο σπίτι.
Ο βιασμός «της κόρης της Ινδίας» έφερε αντιμέτωπα δύο αντίπαλα κοινωνικά οράματα. Από την μία την αναδυόμενη μέση τάξη, που τάσσεται υπέρ της ανεξαρτησίας και της ατομικής ελευθερίας, κυρίως των γυναικών. Από την άλλη η παραδοσιακή, συντηρητική άποψη που θέλει τις γυναίκες να είναι κατώτερες από τους άνδρες.
«Μία ευπρεπής κοπέλα δεν είναι έξω στις εννέα το βράδυ. Η κοπέλα ευθύνεται περισσότερο για τον βιασμό από τον άνδρα» , δικαιολογήθηκε ο Μουκές Σινγκ, ένας από τους βιαστές σε ντοκιμαντέρ του BBC το 2015, το οποίο προκάλεσε σοκ στην Ινδία.
Ο ομαδικός βιασμός στο Δελχί ανάγκασε την κοινωνία της Ινδίας να εξετάσει τη συνείδησή της.
Μετά την τραγωδία η κυβέρνηση αυστηροποίησε τη νομοθεσία κατά της σεξουαλικής βίας και επιτάχυνε τις δικαστικές διαδικασίες. Ο αριθμός των βιασμών, που καταγγέλλονται στη χώρα αυτή του 1,3 δισεκατομμυρίου κατοίκων, αυξήθηκε ραγδαία τα επόμενα χρόνια, αν και οι ειδικοί εκτιμούν ότι δεν εκπροσωπεί παρά την κορυφή του παγόβουνου.
Από τους έξι άνδρες που συνελήφθησαν για τον βιασμό της φοιτήτριας, ο φερόμενος ως εγκέφαλος πέθανε στη φυλακή. Επισήμως αυτοκτόνησε. Ένας άλλος, που την εποχή του συμβάντος ήταν ανήλικος, αφέθηκε ελεύθερος έπειτα από τρία χρόνια καθώς καταδικάστηκε σε μικρότερη ποινή λόγω ηλικίας.
Αν και σχεδόν 400 καταδικασμένοι σε θάνατο αναμένουν την εκτέλεση της ποινής τους, οι αρχές της Ινδίας σπάνια προχωρούν σε εκτελέσεις, παρά μόνο για υποθέσεις που έχουν προκαλέσει την κοινή γνώμη. Συνήθως η εσχάτη των ποινών μετατρέπεται σε ισόβια κάθειρξη. Η προηγούμενη εκτέλεση στην Ινδία είχε γίνει το 2015.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
