Ανέκαθεν θεωρούσα την Ελλάδα μια χώρα με έντονα ρατσιστικά ανακλαστικά. Από μικρός θυμάμαι να ακούω για τους ξένους που ήρθαν να μας πάρουν τις δουλειές, όπως θυμάμαι και τα πολλά debate που στήνονταν κάθε φορά που ένα παιδί από την Αλβανία (ή κάποια άλλη χώρα) τολμούσε να σηκώσει την ελληνική σημαία σε κάποια παρέλαση εθνικής επετείου.
Έχει τύχει, επίσης, πολλές φορές να βρεθώ σε κάποιο λεωφορείο ή μετρό, βλέποντας τους αλλοδαπούς συνεπιβάτες μου να γίνονται αποκλειστικός στόχος των ελεγκτών ή των κακοποιητικών συμπεριφορών άλλων συνεπιβατών. Μπορώ εύκολα να θυμηθώ αρκετά σχόλια που έχω ακούσει από Έλληνες για Ρομά, Βούλγαρους, Αλβανούς, Αφγανούς, Σύριους και Αφρικανούς. Όλα τους αρνητικά και υβριστικά.
Και σας τα γράφω αυτά για να σας δείξω ότι το είχα καταλάβει από πολύ μικρός. Αρκετοί σ΄αυτή τη χώρα δεν συμπαθούν τους άλλους λαούς, ιδιαίτερα αν αυτοί έχουν την ατυχία να πέσουν στην ανάγκη μας.
Τον τελευταίο όμως καιρό παρατηρώ κάτι άλλο. Κάτι που ή εγώ δεν το είχα προσέξει νωρίτερα ή αποτελεί ένα σημείο των καιρών μας: Αυτός ο “φασισμός του λεωφορείου” να περνά στον δημόσιο λόγο με αξιώσεις μάλιστα πολιτικής στάσης.
Πάρτε για παράδειγμα το χθεσινό ρεπορτάζ του Star για την εγκύκλιο του ΑΜΚΑ με τις ρατσιστικές τοποθετήσεις των δημοσιογράφων σε πρώτο πλάνο. Το φασιστικό «μπάτε σκύλοι αλέστε», ως η αγαπημένη ατάκα επιβατών αστικής συγκοινωνίας με φασιστικές διαθέσεις, σε κεντρικό δελτίο ειδήσεων καναλιού.
Από την άλλη πρωτοκλασάτοι υπουργοί επαναφέρουν κακοποιητικούς όρους, όπως αυτός του “λαθρομετανάστη”, στον επίσημο πολιτικό διάλογο.
«Δεν είναι προσφυγικό ζήτημα, αλλά λαθρομεταναστευτικό» ισχυρίστηκε, επανειλημμένως, ο υπουργός Ανάπτυξης. “Δεν έπαψα ποτέ να χρησιμοποιώ τον όρο ‘λαθρομετανάστης’. Ο όρος ‘λαθρομετανάστης’ δεν είναι μειωτικός, εκτός αν είναι μειωτικός ο όρος ‘λαθραναγνώστης’, ο όρος ‘λαθρέμπορος’, ο όρος ‘λαθροθήρας'” τόνισε χαρακτηριστικά.
Στο ίδιο κλίμα εκπρόσωποι αστυνομικών που δικαιολογούν τις βιαιότητες της υπηρεσίας τους κάνοντας λόγο για ανθρώπους σκουπίδια και καλλιτέχνες που εκφράζουν δημόσια τον φόβο τους για “αλλοίωση πληθυσμού”.
Σας το είπα και πριν, από μικρός είχα καταλάβει ότι αρκετοί σ΄αυτή τη χώρα δεν συμπαθούν τους άλλους λαούς. Το πότε όμως από γραφικοί επιβάτες σε αστικά λεωφορεία έγιναν φορείς δημόσιου λόγου, ακόμα να το πιάσω…
