Ναι πειράζει σημαντικά γιατί διαλύεις μια ολόκληρη κοινότητα παιδικής χαράς και δεν διαφέρεις σε τίποτα από έναν στρέιτ μισογύνη.
Αρχίζω να πιστεύω πως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα γίνεται κάτι σαν τον εφαρμοσμένο κομμουνισμό. Επανάσταση για την εποχή μιας διαφορετικής προσέγγισης των πραγμάτων και ταυτόχρονα αλληλοκράξιμο μέσα στα όρια αυτής της κοινότητας. Γιατί να μη σε πει ο άλλος πουστάρα την ώρα που εσύ έβρισες με αυτόν τον τρόπο κάποιον αδελφό σου; Όλοι μας χαριτωμένοι με κοντομάνικα, βρίζουμε την αδελφή που έχει κοιλιά, την άλλη που τους παίρνει όλους, την παρ’ άλλη που είναι λιώμα. Και το βρίσκουμε διασκεδαστικό να χρησιμοποιούμε τις κατηγορίες των ομοφοβικών σαν μπαλάκι ανάμεσα μας. Και στον κομμουνισμό όλοι ήθελαν αγάπη και ισορροπία μεταξύ των ανθρώπων και μετά σκορπίστηκαν σε 100 σέκτες να βρίζει η μία την άλλη.
Με την κατινιά του μεθυσμένου σε ένα μπαρ που βρίζει έναν άλλο, απλά τους δυναμώνουμε και τους δίνουμε λόγο ύπαρξης. Η μάλλον αναπαράγουμε τη μίζερη περσόνα τους και τους τρόπους που τους έμαθαν να σκέφτονται επομένως και να μιλάνε και να πράττουν νεοελληνικά. Θωρώ πως το όνειρο της μέσης αδελφής είναι να μοιάσει στους διώκτες της για να μην την ανακαλύψουν.
Βαρέθηκα να βλέπω γκέι να γελάνε με ομοφοβικά αστεία τύπου: «Μια μέρα στο λεωφορείο μπαίνει μια μύγα και ενοχλεί τους επιβάτες μέχρι που ένας λέει ‘που είναι η κωλόμυγα να την γαμήσω’ κι ένας γκέι σηκώνεται και λέει ‘εγώ είμαι η μύγα’». Η πλάκα δεν είναι μόνο πλάκα, μπορεί να γίνει και ταφόπλακα. Στον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι την αποδοχή σου από τον κόσμο. Θες να είσαι καρτούν; Γίνε, μόνο μη μου χαλάς τη δική μου μάχη. Γιατί έφτυσα αίμα να φτάσω ως εδώ κι αυτό το αίμα το ξερνάω πάνω σου. Διέσχισα ωκεανούς γελοιότητας για να γίνω αυτό που είμαι, αλλά δεν πρόκειται (?) να το ξανακάνω. Τουλάχιστον ο μουλαροστρέιτ έχει μια κατεύθυνση: «Nα τα πουσταριά». Τα πουσταριά με χαμηλή εκτίμηση προσωπικότητας τρέχουν αμέσως στον επιβήτορα. Και κάπως έτσι η ιστορία ανακυκλώνεται ξανά και ξανά, χωρίς παρελθόν, χωρίς μέλλον. Με μας τους ίδιους να αναπαράγουμε ή να δίνουμε αφορμή με διαλόγους τηλεοπτικού σίριαλ. Περιμένοντας τον καβαλάρη. Ακόμα και στα κλαμπ τη νύχτα, δεν ψάχνουμε πλέον σύντροφο. Ψάχνουμε την αδελφή που θα παραφέρεται για να αγιάσουμε την δική μας μιζέρια. Αυτήν του μεσήλικα αγάμητου που βλέπει μανιακά ελληνικές ταινίες με τη Ρένα Βλαχοπούλου. «Η Κουτσομπόλα». Όχι η Ρένα δεν γύρισε ποτέ τέτοια ταινία, δυστυχώς όμως οι περισσότεροι από μας μπερδεύουν την ταυτότητα ΛΟΑΤΚΙ με τους κομπάρσους της Finos Film.
Για να τελειώνουμε, κανείς δεν είναι αδελφή η στρέιτ. Όλοι μας ψάχνουμε την αγάπη και την ηδονή και την αλήθεια του σώματος μας με διαφορετικούς τρόπους. Αλλά το να μετατρέπεται αυτό σε ψυχαναγκαστικό λάιφ στάιλ είναι άλλο πράγμα. Πόσα στρασάκια έβαλες στη ρόγα του στήθους σου για να κάνεις το πάρτι έκπληξη; Μια χαρά τα βλέπω και χαίρομαι αλλά από κι ως που μου χαρακτηρίζεις τον τάδε φίλο σαν τελειωμένη παρτόλα; Επειδή γαμιέται καλύτερα και περισσότερο από σένα; Τι κάνεις το πρωί μόλις ξυπνήσεις στο τηλέφωνο;
Αναμεταδίδεις σαν ντουντούκα τα κουτσομπολιά που σε σφίγγουν από χτες το βράδυ επειδή δεν γαμήθηκες; Χάρη, κομψότητα, φινέτσα κάνοντας το καλλιτεχνικό πατινάζ της ομοφυλοφιλίας σου Κατινάζ. Με χαριτωμενιές και καλιαρντά μιλάς σε όλους για τον τάδε που τον βρήκανε να κάνει τσιμπούκι στην τουαλέτα. Και το κάνεις γιατί θα ήθελες να είσαι στη θέση του γιατί σου έκατσε αποφράδα μέρα. Κι αυτόν κράζεις, και τον άλλο με τη μάσκαρα στα μάτια και τον άλλο με τον κώλο έξω. Να σου πω κάτι; Ο δικός σου κώλος είναι στ’ αλήθεια έξω αλλά δεν πουλιέται. Κι από κει ξεκινάει η οργή σου. Ομοφυλόφιλος ιερά εξέταση αν φέρονται οι άλλοι γκέι «νορμάλ» σαν και σένα. Σαν τους στρέιτ που όλη τη μέρα μιλάνε για το πουτανάκι που ξέσκισαν. Νομίζεις ότι επειδή είσαι αδελφή, είσαι ξεχωρίστός; Αρχίδια μάντολες. Ένας κανονικός άνθρωπος είσαι που μετατρέπει τις φοβίες του σε κακίες απέναντι σε άλλους της φυλής σου που δεν έχουν τη δική σου αναξιοπρέπεια για να αμυνθούν απέναντι στο τερατικό σου κολάζ σκέψης και δράσης. Σαν ομοφυλόφιλος, πιο πολύ φοβάμαι εσένα από έναν χρυσαυγίτη. Γιατί τον εχθρό τον ξέρω και τον αναγνωρίζω. Εσύ όμως στα μουλωχτά μου γαμείς τη ζωή μου και την αξιοπρέπεια μου. Ίσως επειδή επιδιώκεις μέσα στην μικροαστική σου παραζάλη, να παντρευτείς μια μεγαλοκόρη ισάξια σου και να γελάτε με τις αδελφές τρώγοντας πίτσα.
Συγγνώμη, στο «πίτσα» έγραψα το πρώτο φωνήεν λάθος. Κανονικά είναι «ου». Που να σου μπούνε τα ρύζια του γάμου στο μάτι.
