Κάθε πρωί βγαίνοντας από το σπίτι μου περνώ από ένα περίπτερο και χαζεύω τα εξώφυλλα των εφημερίδων που είναι κρεμασμένα στα μανταλάκια. Είναι αστείο το πόση προπαγάνδα κρύβεται μόνο και μόνο στο τίτλους.
Τις τελευταίες μέρες, ωστόσο, στα μανταλάκια έχουν κρεμάσει και τη δολοφονία της Άννας. Βίαιοι τίτλοι που παραπέμπουν σε ροζ και κίτρινα δημοσιεύματα και που μιλούν -χωρίς καμία ενσυναίσθηση για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα που πενθούν και κάνουν το λάθος να τα διαβάσουν – για “σφαγή” και “ξεκοιλιάσματα” και αναπαραγωγή πληροφοριών που καμία σχέση δεν έχουν με το έγκλημα.
Mιλάμε για το ανελέητο misgendering που έγινε στην ίδια (και γενικότερα γίνεται στα κουήρ/τρανς άτομα) από τα μέσα. Πολύ σωστά! Είναι εγκληματική η αδιαφορία τους στον αυτοπροσδιορισμό μας. Κάποια στιγμή ας μιλήσουμε και για τον κακοποιητικό τρόπο με τον οποίο διηγούνται όσα έχουν να κάνουν με εμάς. Είμαστε άνθρωποι, όχι ιστορίες από την κρύπτη.
Αύριο θα αλλάξω δρόμο, θα περάσω από το ανθοπωλείο. Τουλάχιστον, θα κερδίσω μυρωδιές.
