H Dolly Vara κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες την 1η Σεπτεμβρίου. Μπορούμε να πούμε κι επίσημα ότι… ήρθε η Χρονιά της Σκύλας!
Τη γνωρίσαμε όταν… τα σήμαντρα της Αγίας Πετρούπολης άρχισαν να βαράνε για τη Vara (όποιος κατάλαβε, κατάλαβε). Τώρα ήρθε η ώρα να τη μάθουμε ακόμα καλύτερα, να στοιχειώσει με ατέλειωτο repeat τις rap playlists και τα «καλά παιδιά», που δεν είναι και τόσο καλά τελικά. Λίγες μέρες μετά το ανεπίσημο κι ενθουσιώδες release party του πρώτου της δίσκου «Η Χρονιά της Σκύλας», που ανέβηκε σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες την 1η Σεπτεμβρίου, η Dolly Vara μιλά στο Antivirus για τη μεγάλη ανταπόκριση των τραγουδιών της:
Ποια είσαι, Dolly Vara;
Είμαι μία ραπ καλλιτέχνιδα. Ασχολούμαι με τη ραπ μουσική εδώ και περίπου 5 χρόνια. Τη μουσική μου θα τη χαρακτήριζα πιο πολύ ως fem rap και συγκεκριμένα queer fem rap.
Μίλησέ μου για τη «Χρονιά της Σκύλας».
Το άλμπουμ το ετοίμαζα 3 χρόνια. Δεν ξεκίνησε σαν άλμπουμ, αλλά σαν ένα νέο mixtape. Έγραφα τραγούδια χωρίς συγκεκριμένο concept στο μυαλό μου. Ήθελα, βέβαια, κάτι με αισθητική, με συγκεκριμένες αναφορές, πιο σκοτεινό, πιο horror. Στη συνέχεια καθώς έγραφα όλο και πιο πολλά tracks, κάπως ένιωσα ότι όλο αυτό αρχίζει να μοιάζει με άλμπουμ, να δένουν τα τραγούδια μεταξύ τους.
Έτσι, δημιουργήθηκε το concept για τη Χρονιά της Σκύλας. Σαν κάτι που έχει μια πιο ενιαία αφήγηση, μια άλλη κατεύθυνση σε σχέση με ένα mixtape, το οποίο είναι σαν συλλογή τραγουδιών, πιο αφηρημένο, χωρίς τόση σύνδεση μεταξύ των κομματιών. Αποφάσισα τελικά ότι θέλω να υπάρχει σύνδεση, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Όταν το συνειδητοποίησα, άρχισα να γράφω πιο στοχευμένα τραγούδια. Να υπάρχει ένα τραγούδι πιο aggressive, ένα πιο sexy κ.λπ.
Είναι ένα άλμπουμ, που έχει να κάνει με την εκδίκηση και άλλες θεματικές που χρησιμοποιώ συχνά στη μουσική μου, όπως είναι η σεξουαλικότητα, η κουήρ οργή, η αγανάκτηση, αλλά ένιωσα ότι ακουμπάω κι άλλα πράγματα, με τα οποία δεν είχα ασχοληθεί. Σε αυτό το άλμπουμ εμφανίζομαι και λίγο πιο ευάλωτη, ασχολούμαι με τη θεματική του τραύματος. Στο παρελθόν είχα κάνει κάποιες επιδερμικές νύξεις σε αυτά τα θέματα, αλλά τώρα νιώθω ότι μπορώ να μιλήσω και για πιο προσωπικά τραύματα. Να το κάνω πιο βιωματικό.
Το άλμπουμ το παρουσίασες ανεπίσημα το Σάββατο, 2 Σεπτεμβρίου, σε έναν κλειστό κύκλο. Ποια ήταν η ανταπόκριση;
Στην ουσία ήταν ένα κλειστό release party για να παρουσιάσω live πρώτη φορά το άλμπουμ σε αγαπημένα μου άτομα ή και άτομα που τους αρέσει απλά η μουσική μου. Το θεωρώ και λίγο σαν παράδοση για μένα, αλλά και για άλλες καλλιτέχνιδες, το να γιορτάζεις μια σημαντική νέα κυκλοφορία.
Πέρασα πολύ ωραία, φοβερά. Ήταν κι ένα τεστ για μένα. Ήθελα να δω ποιο τραγούδι θα είχε μεγαλύτερο impact μετά από την κυκλοφορία του άλμπουμ και μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Τα τραγούδια μου είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, σε ύφος, σε στίχο και ο ήχος είναι διαφορετικός, η παραγωγή… άλλα πιο χαρούμενα, άλλα πιο καυλωμένα κι άλλα πιο dark ή aggressive. Δεν ήξερα, σε αυτή τη φάση, ποιο θα αρέσει πιο πολύ.
Ποιο τραγούδι ξεχώρισε στο πάρτι;
Έχει ήδη βγει ένα single από το άλμπουμ, το «100 Μαχαίρια», για το οποίο είχα πολύ δυνατό feedback. Και για το τραγούδι και για το βίντεοκλιπ που έκανα. Ωστόσο δεν είχε ακούσει κανένας τίποτα από τα άλλα τραγούδια. Υπάρχει ένα τραγούδι από το άλμπουμ, που λέγεται «Τα Καλά Παιδιά», το οποίο άρεσε πολύ, αλλά δεν το περίμενα καθόλου. Φυσικά, εγώ το αγαπώ πάρα πολύ αυτό το τραγούδι και με εκφράζει, αλλά δεν θεωρούσα ότι θα κάνει το «μπαμ».
Από ό,τι φαίνεται, το έκανε! Κάπως ταυτίστηκε ο κόσμος, που άκουσε το άλμπουμ και το ξεχώρισαν. Μου έκανε εντύπωση που μια μέρα μετά την κυκλοφορία, στο release party, ήξεραν το μεγαλύτερο μέρος του τραγουδιού απ’ έξω ήδη. Κάτι σημαίνει αυτό.
Και εγώ αυτό θα ξεχωρίσω. Είπες ότι δεν περίμενες πως θα κάνει επιτυχία. Είχες κάποιο άλλο στο μυαλό σου σαν δεύτερο single μετά τα «100 Μαχαίρια»;
Όχι πολύ αυστηρά. Εγώ είχα σαν δεύτερο single στο μυαλό μου το «Click Click». Κι αυτό άρεσε, όπως και άλλα τραγούδια του άλμπουμ. Ειδικά όμως «Τα Καλά Παιδιά» είχε διπλάσια απήχηση από οποιοδήποτε άλλο track. Κάπως αγαπήθηκε πολύ, αμέσως.
Έχεις προγραμματίσει άλλες live εμφανίσεις; Ετοιμάζεις κάτι άλλο;
Είμαι σε συζητήσεις για διάφορα live, αλλά ακόμα είναι νωρίς για να τα ανακοινώσω.
Ποιοι είναι οι συντελεστές του άλμπουμ;
Σίγουρα θα ήθελα να αναφέρω τον Sygma Music, τον Μάνο, ο οποίος είναι παραγωγός, έκανε τη μίξη σε κάποια τραγούδια και με βοήθησε πολύ στη δημιουργία του άλμπουμ.
Θα ήθελα να αναφέρω και το Blueberry Studio στη Θεσσαλονίκη, όπου εκεί ηχογραφώ και μιξάρω τα τραγούδια για όλα μου τα mixtapes και για αυτό το άλμπουμ, μαζί με τον ιδιοκτήτη του, τον Κώστα. Έμενα στη Θεσσαλονίκη όταν ξεκίνησα και ακόμα και σήμερα μου αρέσει να πηγαίνω εκεί για να ηχoγραφώ, στο συγκεκριμένο στούντιο.
Επίσης, θα έκανα «shout out» στον Ares Zolo, που είναι ο field partner μου. Είναι πάντα εκεί στις ηχογραφήσεις μου, συζητάμε, αναλύουμε τα τραγούδια. Είναι ένα δεύτερο μυαλό πίσω από τη DollyVara.
Τέλος, είμαι πολύ περήφανη για το εξώφυλλο, που το έκανε ο Kanellos Cob. Είναι ένας συγκλονιστικός comic artist. Είμαι θαυμάστρια της τέχνης και του ταλέντου του, του τρόπου που σκέφτεται. Εγώ είχα μία πολύ αφηρημένη ιδέα για αυτό το εξώφυλλο. Εκείνος το πήρε κι έφτιαξε ένα έργο τέχνης, για μένα, ανεπανάληπτο. Περιλαμβάνει στοιχεία από όλα τα τραγούδια και θεωρώ ότι εκφράζει πάρα πολύ την αισθητική και το περιεχόμενο του άλμπουμ. Έχει μία ευαλωτότητα και μία τρέλα ταυτόχρονα.
Μουσική και στίχοι είναι δικά σου;
Μόνο οι στίχοι. Δεν γνωρίζω καθόλου από την τέχνη του beat making. Είναι πολύ δύσκολη και νομίζω ότι δεν μπορώ να τη μάθω τόσο καλά. Υπάρχουν άλλα άτομα που το γουστάρουν και το κάνουν καλά.
Θα ακολουθήσει κι άλλο βίντεοκλιπ;
Ναι, θα το ήθελα, αν βρω χρόνο. Πίστευα ότι θα έκανα το «Click Click», αλλά νομίζω ότι αξίζουν ένα βίντεοκλιπ «Τα Καλά Παιδιά»!
Τι φάση, λοιπόν, με τα καλά παιδιά; Τι σου ‘χουν κάνει και θέλουν κρεμάλα;
Είναι ένα πολύ ειρωνικό τραγούδι προφανώς. Έχει να κάνει με μια κλασική συμπεριφορά των αντρών που έχουν ένα προσωπείο καλοσύνης, θεωρούνται πολύ respectful, αλλά είναι απλά ένα performance, μία παράσταση.
Άρα μιλάς για την υποκρισία.
Ναι, την υποκρισία, την τοξικότητα. Συνήθως εγώ μιλάω για την εμφανή τοξικότητα, την επιθετικότητα και το μίσος που βγάζουν κάποια άτομα, κυρίως αρρενωπότητες. Σε αυτό το τραγούδι μιλάω για την τοξικότητα που δεν φαίνεται με την πρώτη και «στα σκάει μετά».
Και μιλάς για ερωτικές σου σχέσεις ή/και φιλικές;
Συνήθως στα ερωτικά βγαίνει αυτό, ναι, στο τραγούδι γι’ αυτό μιλάω. Και από ό,τι φαίνεται δεν είμαι η μόνη που το έχει ζήσει. Σχεδόν όλα μου είπανε ότι κάπως ταυτίζονται.
