Διεθνής Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιφοβίας και Τρανσφοβίας: Όταν τα θύματα παίρνουν τον λόγο

H σημερινή (17/5) ημέρα έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ομοφοβίας, της Αμφιφοβίας και της Τρανσφοβίας (IDAHOΒΙT). Η επιλογή της έγινε όταν στις 17 Μαΐου 1990 η ομοφυλοφιλία έπαψε να θεωρείται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας «ψυχική νόσος, διαταραχή ή ανωμαλία».

Παρά τις σκληρές μάχες που έχει δώσει διεθνώς το κίνημα για την αναγνώριση των δικαιωμάτων της LGBTQ κοινότητας, σε πολλές χώρες εκατομμύρια άτομα εξακολουθούν να υφίστανται διώξεις, πρόστιμα, φυλακίσεις ή και θανατική ποινή για αυτό που είναι.

Με αφορμή τη σημερινή ημέρα θυμόμαστε τις μαρτυρίες κάποιων θυμάτων που κινδύνευσαν μέχρι και τη ζωή τους εξαιτίας αυτού του φόβου…

Ευριπίδης: «Έχω τρομάξει και έχω αηδιάσει»

Πάντοτε αυτή η χώρα φώναζε περισσότερο από όσο πρέπει. Φώναζε με όλη της δύναμη για να τρομάξει, όσους τη φοβίζουν. Όσους απλά δεν μπορούσε να καταλάβει. “Δε βαριέσαι! Σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει…” Τι γίνεται όμως όταν αρχίζουν και πέφτουν οι πρώτες δαγκωματιές;

Ο νεαρός Ευριπίδης είδε τον εαυτό του να γίνεται ο “πρωταγωνιστής-θύμα” μιας ακόμη ομοφοβικής επίθεσης. Σαν κι αυτή που διάβαζε στην εφημερίδα πριν από λίγες μέρες.

“Κατέβαινα με το φίλο μου τον Λυκαβηττό, στις 2 το βράδυ. Ήμασταν γύρω στις 6 ώρες στο ίδιο παγκάκι, πίνοντας, μιλώντας, δίναμε και κανένα φιλί που και που. Δεν ένιωθα κανένα κίνδυνο εκεί πάνω. Δεν ήμουν και σε επιφυλακή.

Όταν κατεβαίναμε και λίγο πριν φτάσουμε στα πρώτα σπίτια, είδαμε 4 μηχανάκια να περνούν από μπροστά μας. Σταμάτησαν – κάτι είπαν μεταξύ τους – και τελικά ήρθαν δίπλα μας. Εμείς περπατούσαμε στο κράσπεδο του δρόμου, όταν τα μηχανάκια σταμάτησαν με τέτοιο τρόπο που δεν είχαμε τρόπο διαφυγής από την άσφαλτο.

Ένας από αυτούς τότε με ρώτησε κάτι του στυλ «Φίλε είσαι ο Νίκος απο το Περιστέρι;» Εγώ του απάντησα όχι και μετά με ξαναρώτησε: «Δεν είσαι αυτός που έκανε μαλακία στον Παύλο;» Από εκείνη τη στιγμή δε θυμάμαι τίποτα συγκεκριμένο. Έχω την αίσθηση ότι κάποιος φώναξε «πιάστον τον πούστη», αλλά δε θα μάθω ποτέ αν ισχύει, διότι ο φίλος μου είναι Γερμανός.”

Η συνέχεια της ιστορίας του Ευριπίδη, θυμίζει σενάριο αστυνομικής ταινίας. Κυρίως τις σκηνές εκείνες, όπου ο πρωταγωνιστής τρέχει για να γλιτώσει από το διώκτη του. Δυστυχώς όμως δεν πρόκειται για ταινία.

“Αρχίσαμε να τρέχουμε στην πλαγιά, πέσαμε σε ένα χαντάκι, πηδήξαμε πάνω από κάτι κάγκελα, μετά πέσαμε από ένα μικρό γκρεμό 4 περίπου μέτρων. Εκεί έσπασα το πόδι μου. Φώναζα βοήθεια ασταμάτητα, αλλά κανένας δε βγήκε. Αποφασίσαμε να κρυφτούμε σε μια είσοδο πολυκατοικίας που ήταν ανοιχτή και μείναμε εκεί για λίγη ώρα. Ακούγαμε κάτι μηχανάκια σε διάφορες φάσεις. Δεν ξέραμε αν ήταν για εμάς. Μετά από λίγη ώρα βγήκαμε από εκεί και κατεβήκαμε πιο χαμηλά. Είδαμε ένα περαστικό και ζητήσαμε βοήθεια, αδιαφόρησε πλήρως. Μετά από λίγο βρήκαμε ένα ταξί. Ευτυχώς. Δεν έχω ξανατρομάξει τόσο στη ζωή μου”.

Ο Ευριπίδης αν και έσπασε το πόδι του, νιώθει τυχερός που δεν τον πιάσανε. Τον ρωτάμε πως είναι μετά από όλο αυτό, πώς νιώθει.

“Όχι πολύ καλά. Έχω τρομάξει και έχω αηδιάσει. Ευτυχώς όμως τη γλιτώσαμε.”

“Δε γνωρίζω ποια ήταν τα κίνητρά τους. Άλλοι λένε ότι ήθελα να μας ληστέψουν, άλλοι ότι μπορεί να τους πήρε κάποιος τηλέφωνο που μας είδε να κατεβαίνουμε. Για καλό πάντως δεν ήταν. Δεν ξέρω αν ήταν από τη Χρυσή Αυγή και μάλλον δεν θα το μάθω ποτέ”.

[separator type=”thick”]

Η βίαιη επίθεση στον Κεραμεικό

Άλλο ένα περιστατικό ομοφοβικής επίθεσης. Αυτή τη φορά βρισκόμαστε στην περιοχή του Κεραμεικού. Εκεί όπου δύο εικοσάχρονοι νεαροί κλήθηκαν να τα βάλουν με μια παρέα πέντε ατόμων.

Οι άτυχοι νεαροί κατευθύνονταν στο μετρό, για να συναντήσουν τέσσερις φίλες τους, όταν άκουσαν τον έναν άγνωστο να τους φωνάζει «Θα φάτε ξύλο, πούστηδες»

“Ο ένας από την παρέα εξαπέλυσε την επίθεση, ένας φίλος του τον αποθάρρυνε, οι υπόλοιποι, δύο αγόρια και η κοπέλα του ενός, τον αποθέωναν! Όσο το ξανασκέφτομαι, νομίζω ότι η στάση της κοπέλας με σόκαρε περισσότερο απ’ όλα. Δεν υποψιάζεται ότι η βία του συντρόφου της δεν θα περιορίζεται πάντοτε σε αγνώστους;”

“Όταν άνοιξα το ένα μου μάτι, που είχε μείνει αλώβητο, είδα να σέρνει τον φίλο μου από τα μαλλιά σε μια λίμνη αίματος”.
Αμέσως μετά το περιστατικό, η παρέα των παιδιών που δέχθηκαν την επίθεση κάλεσε την αστυνομία, η οποία, όπως δηλώνουν, άργησε να φτάσει στο χώρο που συνέβη το περιστατικό.

“Την περιμέναμε δυόμισι ώρες, την καλούσαμε ανά μισή ώρα, τρία διαφορετικά άτομα. Αν είχαν έρθει έγκαιρα, θα είχαν προλάβει τον θύτη, που στεκόταν για ώρα ανενόχλητος απέναντί μας, καμαρώνοντας”.

Τα θύματα τελικά οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο με σοβαρούς τραυματισμούς κυρίως στο πρόσωπο:”Ράμματα στο μάτι για τον έναν και μια σπασμένη μύτη για τον σύντροφό του”.

[separator type=”thick”]

Πλατεία Βαρνάβα: “Σαν πολλούς φασίστες έχει σήμερα η πλατεία”

Η πιο γνωστή ομοφοβική βίαιη επίθεση για το περασμένο καλοκαίρι, σημειώθηκε στο Παγκράτι.

Στο περιστατικό αυτό, μια ομάδα 10-15 ατόμων προκάλεσαν βαριά τραύματα σε ένα ομόφυλο ζευγάρι που καθόταν σε παγκάκι στην πλατεία Βαρνάβα.

“Ο Κ. και ο Ζ., Ελληνας ο πρώτος, πρόσφυγας που έχει πάρει πολιτικό άσυλο ο δεύτερος, πήραν από το περίπτερο της πλατείας Βαρνάβα στο Παγκράτι μια εξάδα μπίρες για το σπίτι και κάθισαν στο παγκάκι να πιουν μία, πριν επιστρέψουν. Η βραδιά τελείωσε με τον Κ. στο νοσοκομείο με σπασμένο αστράγαλο σε τρία σημεία, για τα οποία θα χρειαστεί χειρουργείο, και τους δύο τους θύματα άλλης μιας βίαιης επίθεσης.”

Το πρώτο μέρος της επίθεσης εκδηλώθηκε απροειδοποίητα. Καθώς έπιναν και τα έλεγαν ο Κ. και ο Ζ., όπως κάθε ζευγάρι που κάθεται να πιει μια μπίρα έξω, πέρασαν πίσω τους δυο νεαροί πάνω σε παπάκι και τους πέταξαν ένα κουβά απόνερα μπουγάδας. Ο Ζ. σηκώθηκε να ζητήσει τον λόγο, αλλά οι νεαροί εξαφανίστηκαν.

Μετά από δέκα λεπτά, είδαν από την άλλη πλευρά της πλατείας να έρχεται κατά πάνω τους μια ομάδα δέκα–δεκαπέντε ατόμων, 25 με 30 χρόνων, με ξυρισμένα κεφάλια και μαύρες μπλούζες, που τους φώναζαν να φύγουν.

Πριν προλάβουν να συνειδητοποιήσουν τι γίνεται, ο Κ. δέχτηκε τα πρώτα χτυπήματα με γροθιές και κλωτσιές που τον έριξαν στο έδαφος. Του φόρεσαν στο κεφάλι τον κουβά που είχαν αδειάσει προηγουμένως πάνω τους και συνέχισαν να τον χτυπούν, ενώ χτυπήματα δέχτηκε και ο Κ., που τον είχαν πετάξει μερικά μέτρα παραπέρα.

Οι δράστες κουράστηκαν και έφυγαν με κατεύθυνση την πλατεία Πλαστήρα. Κάποιος από την πλατεία πήγε να βοηθήσει τα δύο παιδιά και κάλεσε αστυνομία. Μετά από ένα εικοσάλεπτο, έφτασε περιπολικό με δύο αστυνομικούς, που ειδοποίησαν το ΕΚΑΒ.
“Και το σκέφτηκα κάποια στιγμή όπως καθίσαμε στο παγκάκι: Σαν πολλούς φασίστες έχει σήμερα η πλατεία. Πιστεύω ότι ήθελαν να μου δώσουν ένα μάθημα, επειδή είμαι διαφορετικός από δύο πλευρές: και λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού μου και λόγω του χρώματος του δέρματος του συντρόφου μου. Όπως είπε ένας φίλος παραφράζοντας τον Μπρεχτ, χτύπησαν το πόδι, αλλά ο στόχος τους ήταν το κεφάλι. Ήθελαν να μου αλλάξουν μυαλό, να μην είμαι αυτός που είμαι”.

[separator type=”thick”]

Nick Beck: “Γιατί να μας συμβαίνουν αυτά;”

Περνούσα το δρόμο και λέει ένας 30χρoνος σε ένα φίλο του: “Μαλάκα, κοίτα τσάντα η αδερφή”.
Ο φίλος του δεν μιλάει και απαντάω: “Γι’ αυτό που είπες την επόμενη φορά θα χρεώσω τον πατέρα σου”.
Και μου λέει: “Θα σου γαμ…ω το μ….ί της μάνας σου”.
”Αυτή είναι η διαφορά μας φίλε, τη δικιά σου την έχω γαμήσει ήδη”.
Και κάπου εδώ αρχίζουμε τα μπουκέτα, ώσπου μας χώρισε ο περιπτεράς.
“Γιατί να μας συμβαίνουν αυτά;”

[separator type=”thick”]

Η μαρτυρία του A.Π.

“Ήταν ενα παιδί στο λεωφορείο μόνο του και μιλούσε στο τηλέφωνο. Λίγο πιο δίπλα ήταν δύο μαλακισμένα, με το ζόρι 19 χρονών, και όσο μιλούσε κάνανε ήχους κότας και κατσίκας πολύ δυνατά. Μετά λέγανε: ‘κοίτα να δεις που τους αφήνουμε να είναι και δίπλα μας τους πούστηδες’ και άλλα όμορφα.

Πήγα στην αρχή με τη μητέρα μου και τους είπαμε να σταματήσουν, γιατί λένε το λιγότερο μπούρδες και θα έπρεπε να ντρέπονται για την όλη τους συμπεριφορά. Τότε άρχισαν να βρίζουν και εμάς κανονικά. Ο ένας έβαλε τη μητέρα μου στην άκρη και πήγε να μου χωθεί ο άλλος. Το παιδί είχε σταματήσει να μιλάει. Τους έβριζε κι έλεγε να μας αφήσουν όλους ήσυχους και να πάνε να γαμηθούν και τι είναι αυτά τα πράγματα και δεν ενόχλησε κανέναν και θα φωνάξει την αστυνομία.

Κανένας άλλος δεν κουνήθηκε ή είπε κάτι. Αλλά εγώ πλέον τα έχω πάρει άσχημα και πιάνω αυτόν που ήταν με τη μητέρα μου και τον κολλάω στην πόρτα. Ήρθε ο φίλος του να με τραβήξει, μου έσκισε την μπλούζα, η μάνα μου με το παιδί να ουρλιάζουν. Φτάσαμε σε στάση και εξαφανίστηκαν. Όλα αυτά το πολύ 5-6 λεπτά. Ο οδηγός στα παπάρια του. Προσπαθούσα να ηρεμήσω τη μάνα μου. Στην επόμενη στάση κατεβήκαμε και οι 3 και το παιδί μας ευχαρίστησε πολύ και είπε ότι πάλι καλά που κάποιοι έχουν παιδεία και τι θα γινόταν αν ήταν μόνος του. Ήταν πολύ μικροκαμωμένος, μου ζήτησε συγγνώμη για την μπλούζα, λες και αυτός έφταιξε.”

[separator type=”thick”]

All time classic (Στράτος εναντίον ομοφοβικού ταξιτζή)

“Ο ταρίφας ΤΑΑ5797 αποφάσισε μόνος του, ενώ με είχε αφήσει σε λάθος σημείο με τη δικαιολογία ότι είναι μονόδρομος και ότι δεν μπορεί να μπει (είχε κάνει λάθος τον δρόμο), να στρογγυλοποιήσει το ποσό της διαδρομής 30 λεπτά προς τα πάνω. Όταν του ζήτησα τα 20 λεπτά μου λέει ‘Για να πάρεις μανό;’ Βγήκα από το ταξί και άρχιζε να μου φωνάζει αδερφάρα και τα σχετικά.

[separator type=”thick”]

Κλειώ: Όταν η ομοφοβία είναι ενδοοικογενειακή υπόθεση

“Νομίζω ότι έχω βιώσει όλες τις περιπτώσεις ομοφοβίας μέσα στο σπίτι μου, έχω φάει ξύλο, ψάχνανε τα πράγματά μου, μου πήραν το κινητό μου, μου απαγόρευσαν πρόσβαση σε υπολογιστή, με παρακολουθούσαν όταν έβγαινα από το σπίτι (κανονικά, με έπαιρναν από πίσω με αμάξι), με έχουν διώξει από το σπίτι μου – ναι, έχω μείνει και στο δρόμο δυο φορές–, έχω πάει σε ψυχολόγο, έχω προσπαθήσει κάμποσες φορές να αυτοκτονήσω (ήμουν μικρή… ήταν και η εφηβεία μου και έσκασε περίεργα), απέκτησα μέχρι και προβλήματα υγείας εξαιτίας αυτού… ακόμα τα αντιμετωπίζω… Δεν ξέρω αν μένει κάτι άλλο που θα μπορούσαν να έχουν κάνει, αν ναι δεν το είχαν σκεφτεί. Απειλούσαν μέχρι και την κοπέλα μου ότι θα της κάνουν μήνυση για αποπλάνηση ανηλίκου (ήταν 18 και εγώ 18 παρά 4 μήνες)”.

[separator type=”thick”]

Αστυνομία: Για την προστασία του (ομοφοβικού πολίτη)

Παρασκευή βράδυ στο κέντρο της Αθήνας. Δύο νεαροί άνδρες δέχονται λεκτική και σωματική βία από μια ομάδα αστυνομικών, επειδή απλά περπατούσαν έχοντας πιασμένα τα χέρια τους.

O Γιώργος Κουνάνης και Χάρης Βασιλάκης δίνουν περαιτέρω πληροφορίες για την αντίδραση των αστυνομικών:
“Τι; ομοφοβία; ομοφυλόφιλη βία; τι είναι ομοφοβία;”, “δεν προστατεύονται αυτά από τον νόμο, λες μαλακίες”, “έχεις γραφτεί στον δικηγορικό σύλλογο και τα λες αυτά;”, ¨μας λέτε αυτά και μας κάνετε μαγκιές, εμείς ξέρουμε καλύτερα πλέον”, “τα έχουμε ισοπεδώσει όλα”.

Λίγο αργότερα ο -καταπώς φαίνεται- επικεφαλής της ομάδας άρπαξε τον έναν νεαρό από το χέρι και τον κόλλησε με δύναμη στον τοίχο, προκειμένου να του δείξει τι είναι “πραγματική βία”.

“Από εκείνο το βράδυ βρισκόμαστε σε έναν ψυχολογικό κυκεώνα. Αισθανόμαστε εντελώς απροστάτευτοι. Νιώθουμε λες και βιαζόμαστε από αυτούς που υποτίθεται ότι μας προστατεύουν…”, δηλώνουν οι άτυχοι νεαροί.

[separator type=”thick”]

Μανώλης: “Όταν μιλήσεις δεν είσαι πια μόνος”

“Δύο χρόνια πριν, σαν τώρα. Το θέατρο «Χυτήριο» περιτριγυρισμένο από παπάδες και φασίστες. Εγώ, χαζά αθώος, πάω γύρω-γύρω για να φτάσω κοντά στην είσοδο να τουιτάρω τι συμβαίνει. Με πλησιάζουν τρεις βουλευτές του ακροδεξιού χώρου, με φωνάζουν «αδερφή» και πολλά άλλα. Με στριμώχνουν κόντρα σε ένα πούλμαν που είναι παρκαρισμένο απ΄έξω. Με φτύνει ο ένας από απόσταση αναπνοής στο πρόσωπο, ενώ δίπλα τους επευφημούν κάτι «Χριστιανές» γιαγιάδες. Δίπλα και ένας στρατιωτικός. Αστυνόμοι. Μου πετούν αναμένο τσιγάρο στην τσέπη. Απομακρύνομαι λίγα μέτρα. Στέκομαι και κάνω πως δεν τους φοβάμαι. Μου ρίχνει ο ένας βουλευτής γροθιά για να φύγω. Πέφτω κάτω. Φωνάζω βοήθεια από έναν αστυνομικό που είναι δύο βήματα δίπλα μου. «Με χτύπησαν, δεν θα κάνετε κάτι;», κι αυτός απλά γυρίζει την πλάτη. Μια κυρία με παρακαλάει να μην δώσω συνέχεια, να πάμε στο μαγαζί της δίπλα να μου βάλει πάγο. Οι βουλευτές με κοροϊδεύουν φεύγοντας. Στο δίπλα στενό συναντάμε δυο ντουζίνες αστυνομικούς που μόλις φτάνουν. Προσπαθώ να τους πω τι έγινε. Οι περισσότεροι με αγνοούν. Ένας μου στέλνει κοροϊδευτικά φιλάκι στον αέρα…

Η σκέψη που μου έχει μείνει μετά από δυο χρόνια είναι: ποιον μπορείς να εμπιστευτείς να σε προστατεύσει; Η αλήθεια είναι πως έχουμε μόνο ο ένας τον άλλο. Βγήκα αμέσως μετά το συμβάν online στο twitter και μίλησα δημόσια για τα πάντα. Βρήκα φοβερή συμπαράσταση. Από φίλους, από αγνώστους, από τα Mέσα – μόνο τα ξένα Mέσα όμως. Η ελληνική τηλεόραση δεν ανέφερε καν το συμβάν επειδή δεν δεχόμουν να βγω στο γυαλί. Δεν ήταν το θέμα η βία. Δεν μάτωσα, δεν κατέληξα νοσοκομείο. Ο αληθινός φόβος δεν ήταν έξω από το Χυτήριο, αλλά μετά. Γνωρίζοντας πόσο ελεύθερα δρουν, πόσο δεν ασχολείται η αστυνομία. Όμως αυτό που μου έλεγαν όλοι ήταν αλήθεια. Μη φοβάσαι να μιλήσεις. Όταν μιλήσεις δημόσια δεν μπορούν να σου κάνουν πια τίποτα, είσαι προστατευμένος. Όταν μιλήσεις, δεν είσαι πια μόνος.”

[separator type=”thick”]

Στα… Ψαχνά Ευβοίας

Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου 2.5.2015, βρισκόμουν με δύο φίλους μου σε βραδινό κατάστημα, το οποίο βρίσκεται στα Ψαχνά Ευβοίας για να γιορτάσω τα γενέθλιά μου. Ξαφνικά και δίχως καμία αιτία, ο σερβιτόρος του καταστήματος μας είπε να πληρώσουμε και να φύγουμε, διότι όπως μας είπε: «το αφεντικό δε γουστάρει πούστηδες και τραβέλια στο μαγαζί του».

Αισθάνθηκα καταρρακωμένη τη προσωπικότητά μου, βαθιά προσβεβλημένη, ωστόσο επειδή δεν ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι αντιμέτωπη με αυτή την εχθρική και ρατσιστική συμπεριφορά, πλήρωσα και του είπα ότι θα φύγουμε αμέσως μόλις γυρίσει η φίλη μου από την τουαλέτα ώστε να μη χαθούμε. Εκείνος, έκανε αμέσως νόημα και ήρθε ο ιδιοκτήτης μαζί με άλλους πέντε. Οι τρεις εξ αυτών με έσπρωξαν βίαια πίσω και με κτύπησαν στο πρόσωπο με χαστούκια, με αποτέλεσμα να χάσω την ισορροπία μου και να πέσω στο πάτωμα. Στη συνέχεια και όντας πεσμένη στο πάτωμα με κλωτσούσαν σε όλο μου το σώμα, ακόμη και στο πρόσωπο αποκαλώντας με «τράβελο» και «βρομόπουστα».

Όταν ο φίλος μου προσπάθησε να τον σταματήσει, του επιτέθηκαν με μπουνιές και συνεχόμενα κτυπήματα. Ο ένας μάλιστα εκ των πέντε έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε με αυτό στο χέρι. Η φίλη μου ήρθε από την τουαλέτα, με σήκωσε και με έβγαλε έξω, ενώ παράλληλα ένας από την ομάδα των ατόμων που μας επιτέθηκαν έσπρωξε τον φίλο μου Β., από τις σκάλες.
Βγαίνοντας από το κατάστημα σε άθλια κατάσταση, κάλεσα την αστυνομία ώστε να καταγγείλω την ρατσιστική επίθεση μίσους που δέχτηκα εγώ και ο φίλος μου και να προβώ στα νόμιμα κάνοντας μήνυση. Ο αστυνομικός που κατέφτασε, πήρε μόνο τον ιδιοκτήτη μαζί και αρνήθηκε να πάρει και τους υπόλοιπους πέντε εμπλεκόμενους που είχαν προβεί σε κακουργηματικές πράξεις εναντίον μας.

Οδηγηθήκαμε στο Αστυνομικό Τμήμα Αρτάκης, όπου ζήτησα από τον Αξιωματικό Υπηρεσίας να προσαχθούν και οι πέντε που μας είχαν επιτεθεί. Εκείνος μου ζήτησε αρχικά ταυτότητα και όταν κατάλαβε ότι είμαι τρανς γυναίκα μου είπε: «τραβέλι είσαι ρε;». Του απάντησα ότι είμαι διεμφυλικό / τρανς άτομο, έχω κάνει επέμβαση επαναπροσδιορισμού φύλου, έχει γίνει το δικαστήριο για την αλλαγή των εγγράφων μου, ωστόσο δεν έχω πάρει ακόμη νέα ταυτότητα. Εκείνος γέλασε ειρωνικά. Του απάντησα ότι θα καταγγείλω το συμβάν στην οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανήκω, στο ΣΥΔ, και εκείνος που είπε: «στα αρχίδια μου κουμάντο εδώ κάνουμε εμείς». Κατά τη διάρκεια της κατάθεσης ζητούσα νερό και να ανοίξουν το παράθυρο για να πάρω αέρα, αλλά δε το έπραξαν. Λιποθύμησα δύο φορές κατά τη διάρκεια της κατάθεσης όντας σε έντονο σοκ τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά λόγω των κτυπημάτων που είχα δεχτεί. Τη δεύτερη φορά κάλεσαν ασθενοφόρο. Οδηγήθηκα μαζί με τον φίλο μου που ήταν τραυματίας από τη μαχαιριά στο Νοσοκομείο Χαλκίδας σε κατάσταση σοκ, αλλά και με δυσκολία αναπνοής καθώς έχω άσθμα.

Ο φίλος μου και μάρτυρας Β.Τ., έχει έγγραφο από το Νοσοκομείο όσον αφορά τη πληγή στο χέρι του που αποδεικνύει ότι υπήρξε θύμα επίθεσης με αιχμηρό αντικείμενο. Εγώ έχω μελανιές σε όλο μου το σώμα και έντονες ημικρανίες από την απρόκλητη ρατσιστική επίθεση. Θεωρώ ακόμη αναγκαίο να σημειωθεί ότι ένας εκ των πέντε που μας επιτέθηκαν και μας τραυμάτισαν είχε στο σβέρκο του χαραγμένη με τατουάζ μία σβάστικα. Ακόμη, τη δεύτερη φορά που λιποθύμησα ένας Αστυνομικός (αυτός που είχε έρθει για να μας πάρει με το περιπολικό από το κατάστημα), είπε στους υπόλοιπους «σηκώστε αυτή τη πατσαβούρα». Τέλος, ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, κατά τη διάρκεια της κατάθεσης βγήκε στο μπαλκόνι μαζί με τον αστυνομικό και όταν μπήκε μέσα είχε σκισμένη τη μπλούζα του, λέγοντας πως «τον δείραμε και του σκίσαμε τη μπλούζα», θέλοντας εμφανώς να μας ενοχοποιήσει για μια πράξη που αφενός μεν ποτέ δεν κάναμε, αφετέρου θα μας ήταν αδύνατο να το κάνουμε ακόμη και από θέση άμυνας καθώς είμασταν μόνο δύο άνθρωποι, αντιμέτωποι με άλλους πέντε συν τον ιδιοκτήτη έξι, και προφανώς σε θέση αδυναμίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης είχε το θράσος όταν το θύμα κατήγγειλε τις σοβαρές κακουργηματικές πράξεις στην αστυνομία, να κάνει μήνυση στη τρανς γυναίκα, γεγονός που προκάλεσε τη σύλληψη του θύματος η οποία ωστόσο ήταν προσωρινή καθώς αφέθηκε ελεύθερη. Δεν υπήρξε όμως σύλληψη των δραστών, ούτε του ιδιοκτήτη, ούτε των πέντε δραστών.

[separator type=”thick”]

Ανακοίνωση EAAK Βόλου για ομοφοβική επίθεση

Την ομοφοβική επίθεση που δέχθηκαν νεαρά άτομα χθες σε πάρτι του πανεπιστημίου καταγγέλει η ΕΑΑΚ Βόλου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση:

Καταγγέλλουμε τη σεξιστική επίθεση που δέχτηκαν ομοφυλόφιλοι εχθές, κατά τη διάρκεια του πάρτι της ΕΑΑΚ Βόλου. Συγκεκριμένα, τα παιδιά αυτά χτυπήθηκαν από ομάδα τραμπούκων επειδή εθεάθησαν να φιλιούνται στο χώρο του πάρτι.

Δε χωράει αμφιβολία ότι οι συγκεκριμένοι ταυτίζονται με την ιδεολογία του φασισμού, του ρατσισμού και του σεξισμού, την ιδεολογία που προωθεί η Χρυσή Αυγή που είναι ο αυτουργός της πλειονότητας των σεξιστικών-ρατσιστικών επιθέσεων που έχουν συμβεί μέχρι στιγμής.

Ως ΕΑΑΚ, αρχικά, οφείλουμε να ζητήσουμε συγγνώμη από τα παιδιά καθώς αργήσαμε να αντιληφθούμε το γεγονός και κατά βάση τον λόγο του περιστατικού με αποτέλεσμα να έχουν χτυπηθεί. Στη συνέχεια, μαζί με LGBTQI ομάδες και κόσμο του κινήματος που έδειξε άμεσα αντανακλαστικά, διώξαμε τους τραμπούκους από το χώρο του πάρτυ, την ίδια ώρα που συνέχιζαν να απειλούν και να εκφράζουν ομοφοβικά και σεξιστικά σχόλια.

Οι φασίστες, οι ρατσιστές, οι σεξιστές ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ στους πανεπιστημιακούς χώρους, στα πάρτυ της νεολαίας, και στην κοινωνία γενικότερα! Αυτοί ανήκουν στο περιθώριο, αυτοί πρέπει να κυνηγιούνται και να κρύβονται !!

Κάνουμε συνολικά έναν αγώνα ενάντια στο σεξισμό και το φασισμό. Παλεύουμε για ίσα δικαιώματα για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού. Παλεύουμε για σεξουαλική και κοινωνική απελευθέρωση και γενικότερα για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος που γεννά την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Οι σεξιστικές-ρατσιστικές-φασιστικές επιθέσεις θα έχουν την άμεση και σκληρή απάντηση του κινήματος, που είναι επικίνδυνη για το φασισμό, το κράτος, την καταστολή, τις κυβερνήσεις και το σύστημα που τις θρέφει.

[separator type=”thick”]

Αφήνοντας τη φίλη μου αιμόφυρτη στο πεζοδρόμιο

Ονομάζομαι Κ. και είμαι τρανς γυναίκα. Τα ξημερώματα του Σαββάτου 19 Σεπτεμβρίου (2015) και ώρα περίπου 00:15, βρισκόμασταν σε καφετέρια που βρίσκεται κοντά στον ΟΣΕ Θεσσ/κης με φίλη μου τρανς γυναίκα που ονομάζεται Ν. (Βουλγαρικής καταγωγής). Στην ίδια καφετέρια βρισκόταν μία ομάδα δύο αντρών ηλικίας περίπου 35 ετών που παρενόχλησαν τη φίλη μου.

Εκείνη δεν ανταποκρίθηκε και ξάφνου οι δύο άντρες της επιτέθηκαν απρόκλητα, άρχισαν να τη γρονθοκοπούν σε όλο το σώμα και στο πρόσωπο. Προσπάθησα να τη βοηθήσω, πήρα τηλέφωνο την αστυνομία, και με κτύπησαν κι εμένα στα πόδια. Συνέχισαν με μανία να τη γρονθοκοπούν και μόνο όταν είδαν από μακριά να έρχεται το περιπολικό της αστυνομίας τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας τη φίλη μου αιμόφυρτη στο πεζοδρόμιο. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας και καμία εκ των παρευρισκομένων δεν έσπευσε προς βοήθεια. Την κράτησα στην αγκαλιά μου μέχρι να φτάσει αστυνομία και στη συνέχεια το ασθενοφόρο. Οι αστυνομικοί έδρασαν αμέσως και οι δύο δράστες συνελήφθησαν μετά από λίγο.

Η φίλη μου διαμετακομίστηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ με σπασμένα δόντια και μώλωπες στο πρόσωπο σε κατάσταση σοκ. Της παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και της δόθηκε εξιτήριο το απόγευμα του Σαββάτου. Στο νοσοκομείο έσπευσαν αστυνομικοί στους οποίους δώσαμε πλήρη κατάθεση για την επίθεση, ενώ παραπέμφθηκε για ιατροδικαστική εξέταση.

Η παρενόχληση που δέχθηκε εξ αρχής και η εν συνεχεία βάρβαρη επίθεση με γροθιές σε όλο το σώμα και το πρόσωπο που δέχτηκε η φίλη μου από τους δύο δράστες που κατέληξε να μείνει αιμόφυρτη με βαριές σωματικές βλάβες ήταν φανερό ότι είχε κίνητρο την ταυτότητα φύλου της.

[separator type=”thick”]

Ομοφοβική επίθεση σε 20 χρονο στην Πάτρα

Ονομάζομαι Αλέξανδρος, είμαι 20 χρονών και εδώ και δυο χρόνια σπουδάζω και κατοικώ στην Πάτρα. Την περασμένη Δευτέρα περίπου στις 3:00 τα ξημερώματα και ενώ καθόμουν με μια φίλη μου στα γνωστά σκαλάκια της Γεροκωστοπούλου δέχτηκα ομοφοβική επίθεση από δύο αγνώστους και θεωρώ σωστό το να ακουστεί η ιστορία μου.

Η φίλη μου και εγώ καθόμασταν ακριβώς κάτω από το περίπτερο της Γεροκωστοπούλου. Μιλάγαμε για αρκετή ώρα μεταξύ μας, όταν πρόσεξα δυο άνδρες που βρίσκονταν στο διπλανό διάζωμα να φέρονται με αρκετά προκλητικό τρόπο σπάζοντας μπουκάλια, φωνάζοντας και ανά περιόδους κάνοντας ησυχία για να ακούσουν τι λέγαμε.

Όταν ξεκίνησαν να κάνουν προσβλητικά σχόλια προς το μέρος μου, δεν έδωσα σημασία και η κατάσταση συνεχίστηκε.

Στην συνέχεια έμεινα για δύο λεπτά μόνος μου, όπου και με πλησίασε ο ένας απο τους δύο, χωρίς όμως να με πειράξει. Είκοσι λεπτά μετά που γύρισε η φίλη μου, χωρίς να το καταλάβω μας πλησίασαν απο πίσω, με χτύπησαν στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μου σπάσουν τα γυαλιά, μου έκλεψαν το κινητό και μέσα σε δέκα δευτερόλεπτα είχανε εξαφανιστεί. Δεν είδε κανείς τίποτα, δεν πρόσεξε κανείς τα πρόσωπά τους εκτός από εμάς τους δυο και φυσικά δεν μπορούσε κανείς να τους προλάβει αφού είχαν τραπεί σε άμεση φυγή.

Αυτό που με τρομάζει πιο πολύ στο περιστατικό δεν είναι το τι ακριβώς έγινε, όσο το πως έγινε. Είμαι ενήμερος και γνωρίζω όλα τα κρούσματα ομοφοβικών επιθέσεων που έχουν συμβεί στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι κατι τέτοιο μπορεί να γίνει με τόσο απροκάλυπτο τρόπο και σε τόσο κεντρικό μέρος της Πάτρας, που φυσικά είναι δικό μου λάθος.

Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι φοβάμαι να κυκλοφορήσω, ούτε και ότι θα κινδυνεύω συνεχώς να μιλάω για τα προσωπικά μου σε ανοιχτό χώρο επειδή κάποιος μπορεί να τύχει να ακούσει. Αποφασίζω να αναφέρω το περιστατικό διότι η σιωπή μου σημαίνει απευθείας την ενίσχυση των πράξεών τους, σημαίνει ότι και εγώ θα ήμουν άλλο ένα μέρος των ομοφοβικών επιθέσεων που μένουν άγνωστες και πάνω απ’όλα σημαίνει ότι οι δικές τους πράξεις θα επισκίαζαν την δική μου ταυτότητα.

Δεν ανέχομαι την σιωπή αυτή και καταγγέλλω τη ρατσιστική συμπεριφορά τους με πραγματική λύπη για το μέλλον μου σε αυτή την πόλη ως μέλος της LGBT κοινότητας.

[separator type=”thick”]

Επίθεση μίσους στην Αθήνα: «Αγαπητέ θύτη Αγάπη είναι να δίνεις»

Τη ρατσιστική επίθεση που δέχθηκαν την περασμένο Ιανουάριο αποφάσισαν να δημοσιοποιήσουν, μέσα από το Facebook, δύο άτυχα θύματα.