Για τον υπουργό Δικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα, «τα παιδιά που μεγαλώνουν με τη φυσική παρουσία και των δύο φύλων και των δύο γονέων είναι παιδιά με λιγότερα ψυχολογικά προβλήματα, είναι παιδιά με μικρότερες ή καθόλου παρεκκλίσεις, είναι παιδιά που προσαρμόζονται με μεγαλύτερη ευκολία στην σύγχρονη κοινωνία».
Για τον Β’ αντιπρόεδρο της Βουλής (και πρώην υπουργό Δικαιοσύνης), Χαράλαμπο Αθανασίου, «το ότι καταργήθηκε η παρά φύση ασέλγεια και εντάθηκαν αυτά τα φαινόμενα (εννοώντας την κακοποίηση/βιασμό ανηλίκων)».
Τις τελευταίες εβδομάδες δύο υψηλόβαθμα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας εξέφρασαν τις ομοφοβικές τους απόψεις. Και το έκαναν αβίαστα, χωρίς καν να ερωτηθούν γι΄αυτές. Κανείς για παράδειγμα δε ρώτησε τη γνώμη του κ. Τσιάρα για τα παιδιά των ΛΟΑΤ+ οικογενειών ούτε τον κ. Αθανασίου για την κατάργηση του άρθρου 347. Παρόλ΄αυτά και οι δύο αισθάνθηκαν την ανάγκη να τις εκφράσουν, δείχνοντας πόσο βαθιά ριζωμένη είναι η ομοφοβία τους (η οποία πρέπει να εκφραστεί με κάθε τρόπο).
Το ζητούμενο βέβαια εδώ (και η απορία μου) είναι τι γίνεται, μετά από αυτές τις δηλώσεις και ποια είναι η ευθύνη της Νέας Δημοκρατίας (μιας και σ΄αυτό το κόμμα ανήκουν τα άτομα αυτά). Γιατί μέχρι στιγμής, καμία επίσημη τοποθέτηση δεν έχουμε δει από την κυβέρνηση, η οποία τόσο έντονα πασχίζει να μας πείσει πως κανένα (νέο) ομοφοβικό σχόλιο από μέλος της δε θα γίνεται ανεκτό.
Χθες, την ίδια που μέρα που ο Χαράλαμπος Αθανασίου έκανε αυτό το απαράδεκτο σχόλιο, δημοσιεύτηκε η συνέντευξη του υφυπουργού Πολιτισμού, Νικόλα Γιατρομανωλάκη, στο Protagon(διαβάστε την εδώ). Κάποια στιγμή ο ανοιχτά γκέι υφυπουργός ερωτάται από τον δημοσιογράφο (Παύλο Ηλ. Αγιαννίδη) αν ενοχλείται από «το εκπεφρασμένα ομοφοβικό κύμα (με αφορμή και την υπόθεση του Λιγνάδη) ακόμη και από “πολιτικά πόστα”».
Σας παραθέτω την απάντησή του: «Δεν με ενοχλεί μόνο, με εξοργίζει, και όχι επειδή εγώ ο ίδιος είμαι ομοφυλόφιλος. Δυστυχώς, παρά τους αγώνες δεκαετιών βλέπουμε να στιγματίζεται εκ νέου η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, και να εξισώνεται, πολύ συνειδητά από κάποιους, η ομοφυλοφιλία με την παιδεραστία, μία ποινικά κολάσιμη πράξη. Πέρα από το χυδαίο του πράγματος, οφείλει ο κάθε πολίτης να αναρωτηθεί πώς αυτό θα βοηθήσει τα ΛΟΑΤΚΙ+ θύματα σεξουαλικής βίας να μιλήσουν, όταν εκτός από το βάρος της τραυματικής τους εμπειρίας θα φέρουν και αυτό το στίγμα;» Όμως, δεν είναι μόνο η ΛΟΑΚΤΙ+ κοινότητα που επιχειρήθηκε να στιγματιστεί, αλλά και η καλλιτεχνική. Και αυτό είναι απαράδεκτο και μαρτυρά αναχρονιστικές αντιλήψεις για τον κλάδο και τους ανθρώπους του. » Για να μην στέκομαι όμως μόνο στα αρνητικά, ήταν πολύ σημαντικό που στη Βουλή καταδικάστηκε η χρήση της λέξης «κίναιδος», και ότι πολύς κόσμος, όχι μόνο ΛΟΑΤΚΙ+, αντέδρασε στην έκφραση «επαγγελματίας ομοφυλόφιλος». Είναι μια πολύ υγιής ένδειξη αυτή».
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, τώρα που αυτή η σύνδεση της παιδεραστίας με την ομοφυλοφιλία έγινε ανοιχτά από τον κ. Αθανασίου, αν ο ίδιος παραμένει το ίδιο εξοργισμένος κι αν σκοπεύει αυτός ή κάποιο άλλο μέλος της κυβέρνησης (ανοιχτά γκέι ή μη) να την εκφράσει δημόσια.
