Η Demy, που την γνωρίσαμε από τον πρώτο της δίσκο “#1” το 2012 και τον “Ρόδινο Όνειρο” του 2014, εκτός από μια από τις καλύτερες φωνές και ποπ παρουσίες της γενιάς της, είναι και μια νέα γυναίκα που μέσα από την δουλειά της εκφράζει και πρεσβεύει τις αξίες της ισότητας, της αποδοχής και της αγάπης για τον εαυτό μας και τους ανθρώπους γύρω μας. Με βιντεοκλίπ όπως το “Ρόδινο Όνειρο”, την εμφάνιση της στο Athens Pride αλλά και την παρουσίαση του καινούριου τραγουδιού της “Εμείς” στα φετινά βραβεία του Mad TV, δείχνει έμπρακτα την υποστήριξη της στην ΛΟΑΤ κοινότητα αλλά και στην προώθηση της ενημέρωσης για τον HIV και την αποδοχή των οροθετικών ανθρώπων. Και μας μιλάει γι’ αυτά – και για άλλα – με μια άνεση και ειλικρίνεια που λίγοι Έλληνες καλλιτέχνες θα είχαν.
Ας ξεκινήσουμε από το Athens Pride, όπου φέτος συμμετείχες για πρώτη φορά. Γιατί αποφάσισες να το κάνεις και πως ήταν εμπειρία αυτή;
Έλαβα με μεγάλη χαρά και τιμή την πρόσκληση και εννοείται πως τη δέχτηκα χωρίς σκέψη, αφού είναι μια γιορτή στην οποία πάντα ήθελα να τραγουδήσω. Το κλίμα ήταν μαγικό. Υπήρχε μια διάθεση γιορτινή, αγαπησιάρικη και πολύχρωμη, κάτι που λείπει από την καθημερινότητά μας. Υπάρχουν στιγμές της βραδιάς που τις βίωσα από την σκηνή, που δεν θα τις ξεχάσω ποτέ!
Μιας και το σύνθημα του Athens Pride ήταν “Πάρε Θέση”, η δική σου θέση για τα ΛΟΑΤ άτομα και δικαιώματα ποια είναι;
Είμαι υπέρ της ισότητας και της αποδοχής του εαυτού μας και των γύρω μας. Να είμαστε υπερήφανοι για τη φύση μας, το σώμα μας, την προσωπικότητά και τη διαφορετικότητα/μοναδικότητα μας. Η κοινωνία και όλοι μας δεν πρέπει να δείχνουμε καμιά ανοχή σε οποιαδήποτε εκδήλωση βίας και ρατσισμοί.
Πέρυσι ήσουν πρέσβειρα της καμπάνιας Getting2Zero για το HIV/AIDS με αφορμή την 1η Δεκέμβρη και κυκλοφόρησες το βίντεο του “Ρόδινο Όνειρο” ως μέρος αυτής της καμπάνιας. Πως προέκυψε αυτό και πως αισθάνθηκες που το έκανες;
Είναι ακόμα το αγαπημένο μου βιντεοκλίπ, ακριβώς λόγω της καμπάνιας και του σκοπού που το αγκάλιασε. Ήταν εξαρχής ένα πολύ ιδιαίτερο για μένα τραγούδι και ήθελα να το πλαισιώσω με έναν τόσο σημαντικό σκοπό, κάτι που το έκανε ακόμα πιο σημαντικό για μένα. Το μόνο που θα σου πω είναι οτι στα γυρίσματα του βιντεοκλίπ, όταν τελείωσα τα δικά μου πλάνα, έμεινα φυσικά και παρακολουθούσα τα υπόλοιπα γυρίσματα και υπήρξε ένα σημείο που έβαλα τα κλάματα και δεν μπορούσα να σταματήσω από συγκίνηση και χαρά.
Έχει τύχει κάποιο άτομο από το περιβάλλον σου να σου πει ότι ζει με HIV; Αν ναι πως αντέδρασες ή αν όχι, πως νομίζεις ότι θα αντιδρούσες;
Δεν μου έχει τύχει. Δύσκολο να μιλάς εκ του ασφαλούς σε τέτοια θέματα. Φαντάζομαι όμως ότι θα ήμουν εκεί να τον στηρίξω και να τον βοηθήσω να διαμορφώσει τη ζωή του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επηρεαστεί.
Τόσο το θέμα των ΛΟΑΤ ανθρώπων αλλά και ακόμα περισσότερο αυτό του HIV αποτελούν “ταμπού” ή θεωρούνται “αμφιλεγόμενα” για ένα όχι ασήμαντο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Φοβήθηκες τυχών αρνητικές αντιδράσεις λόγω του ότι αποφάσισες να ασχοληθείς με αυτά;
Καθόλου δεν με ενδιαφέρουν οι αρνητικές αντιδράσεις όταν είμαι σίγουρη για κάτι, με γεμίζει και πιστεύω σε αυτό. Εάν ένα θέμα όπως ο HIV αποτελεί το 2015 ταμπού, η κοινωνία μας έχει και θα έχει πρόβλημα, αφενός γιατί πρέπει να αναγνωρίσεις ένα πρόβλημα για να γίνει η αρχή της επίλυσης του, αφετέρου γιατί αυτό θα σήμαινε περιθωριοποίηση μια μερίδας ανθρώπων. Σίγουρα υπάρχει πολύς δρόμος μπροστά, αλλά πιστεύω παρ’ όλα αυτά, πως σαν κοινωνία πηγαίνουμε μπροστά σε όλα αυτά τα θέματα, και υπάρχει αργή αλλά σταθερή εξέλιξη και αποδοχή.
Υπάρχουν καλλιτέχνες που εκτός από το καλλιτεχνικό τους έργο, σε έχουν εμπνεύσει με την στάση, το έργο τους για τα ανθρώπινα δικαιώματα ή αντίστοιχες κινήσεις και δηλώσεις τους;
Νομίζω ο καλλιτέχνης δεν είναι ποτέ μόνο η μουσική του. Η προσωπικότητα και η στάση ζωής είναι πολύ σημαντική και αντικατοπτρίζεται βεβαία και στη μουσική. Της νεότερης γενιάς, άλλα πολύ ταλαντούχα, η Jessie J για μένα συμβολίζει πολλά. Παλεύει για το όνειρο της παρόλο που έχει συναντήσει πολλών ειδών δυσκολίες, αγαπάει τον εαυτό της και επιμένει στο να είμαστε πιστοί και αληθινοί στον εαυτό μας.
Υπηρετείς ένα είδος μουσικής, την ποπ, που στην Ελλάδα “ευδοκιμεί” δυσκολότερα ή έχει ίσως μικρότερο κοινό σε σχέση με άλλα είδη. Αυτό είναι κάτι που σε απασχολεί; Πιστεύεις ότι μπορεί ένας ποπ καλλιτέχνης να έχει διάρκεια;
Σίγουρα η ποπ δεν είναι στην ελληνική κουλτούρα. Και το κοινό είναι σαφώς μικρότερο σε σχέση με αυτό ενός λαϊκού ή έντεχνου τραγουδιστή. Ειναι φυσιολογικό άλλα δεν είναι κάτι που με απασχολεί. Κάνω αυτό που αγαπάω. Δεν συνηθίζω να βάζω ταμπέλες σε τίποτα, αλλά η ποπ είναι ένα είδος που σου επιτρέπει να κάνεις πολλά διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα και να εντάσσεις στη μουσική σου ρεύματα και ακούσματα διαφορετικά, να πειραματίζεσαι. Επειδή αγαπάω τόσα πολλά είδη μουσικής, αυτή ακριβώς η δυνατότητά που σου δίνει η ποπ, με τράβηξε εκεί. Η διάρκεια θεωρώ ότι δεν εξαρτάται από το είδος, αλλά από τις επιλογές σου, φυσικά από την αγάπη του κόσμου, και πάντα απο το να είσαι πιστός και να υπηρετείς το μέσα σου.
Τα δικά σου ακούσματα ποια είναι;
Πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους. Στο σπίτι από μικρή είχα ποίκιλλα ερεθίσματα, από Θεοδωράκη, Σαββόπουλο, Μικρούτσικο, ρεμπέτικα, μέχρι αμερικάνικο ροκ & ρολ. Μεγαλώνοντας άρχισα να ψάχνω μονή μου. Στην εφηβεία, άκουγα ποπ και τραγουδουσα Beyonce, Alicia Keys και σιγά σιγά rnb, αρκετή hip hop, jazz, soul.
Απ’ όσο γνωρίζω παράλληλα με το τραγούδι συνεχίζεις και τις σπουδές σου στη Νομική. Σου μένει ελεύθερος χρόνος; Και τι προτιμάς να κάνεις όταν τον έχεις;
Συνεχίζω. Παλεύω με αργούς ρυθμούς να πάρω το πτυχίο μου. Είναι ένας από τους στόχους που είχα θέσει από μικρή και δεν θα ήθελα να το εγκαταλείψω. Το τραγούδι είναι το όνειρό μου και φυσικά του δίνω προτεραιότητα, αλλά προσπαθώ με πολλές θυσίες να πάρω και πτυχίο. Ο ελεύθεος χρόνος είναι λίγος και επειδή το τραγούδι είναι κάπως σαν τον πρωταθλητισμό, καμιά φορά δεν σου επιτρέπει να κάνεις ότι θα ήθελες. Ένα ξενύχτι με την παρέα μου για παράδειγμα, είναι πολυτέλεια όταν την επόμενη μέρα έχω να τραγουδήσω. Ακούω πάντως πολύ μουσική, διαβάζω και μ΄αρέσει να πηγαίνω θέατρο. Όταν έχω την πολυτέλεια, το ιδανικό είναι ένα μπαρ στο κέντρο και χορός, πολύς χορός! Αλλιώς και μόνο να περπατάω στο κέντρο με γεμίζει.
Αν έπρεπε να δώσεις έναν ορισμό στη λέξη οικογένεια, ποιος θα ήταν; Είναι το να κάνεις οικογένεια κάτι που έχεις στα σχέδια σου;
Ο πιο σημαντικός δεσμός που υπάρχει γενικά άλλα και για μένα προσωπικά. Πιστεύω πως δεν συνδέεται απόλυτα με τη συγγένεια και το αίμα, άλλα με την ένωση κάποιων ανθρώπων και την ανάληψη αυτής της τεράστιας ευθύνης, της ανατροφής παιδιών. Ναι, είναι στα μακροπρόθεσμα σχεδία μου και εύχομαι να μπορέσω να το κάνω όπως θέλω, σωστά.
Ποια είναι η μεγαλύτερη σου ελπίδα και ο μεγαλύτερος φόβος σου για το μέλλον;
Ελπίδα και όνειρο είναι ένας ειρηνικός κόσμος όπου οι άνθρωποι θα ζουν μονοιασμένοι και σε πλήρη αρμονία με τη φύση άλλα και τη φύση τους. Φόβος ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Αλλά και ότι η δίκη μας κοινωνία έχει μπροστά της μια, ακόμα μεγαλύτερη από αυτί των τελευταίων ετών, ανθρωπιστική και κοινωνική κριση.
Και τέλος, αν αφιέρωνες στο λεγόμενο “gay κοινό” ένα τραγούδι σου, ποιο θα ήταν αυτό;
Αυθόρμητα θα απαντούσα το Ρόδινο Όνειρο, άλλα θα ήθελα να αφιερώσω το “Εμείς”, το καινούριο μου τραγούδι που κυκλοφόρησε από την εταιρεία μου Panik Records! Το παρουσίασα πρόσφατα στα βραβεία Mad, με μια εμφάνιση που θέλησα να υποστηρίξει τη διαφορετικότητα, την αγάπη για το σώμα μας, τη δύναμη και την αυτοπεποίθηση.
