newsroom
Όταν το 27χρονο Mauree Turner κάθισε στο Holy Rollers, ένα κουήρ, βίγκαν μέρος για ντόνατς στην Οκλαχόμα τον Ιούλιο του 2020, οι συνθήκες ήταν περίεργες.
Κατ’ αρχάς, το Turner, που χρησιμοποιεί ουδέτερες αντωνυμίες, είχε μόλις κερδίσει την 88η περιφέρεια της Οκλαχόμα με 228 ψήφους. Επίσης, απέναντί του καθόταν ο άντρας τον οποίο είχε μόλις νικήσει. Πριν την εκλογή του, το Turner περνούσε τις μέρες του στη θέση του περιφερειακού διευθυντή με το ACLU, οργανώνοντας workshops, εκπαιδεύοντας μαθητές κολλεγίων, συντονίζοντας δεκάδες εθελοντές.
Ο Jason Dunnington, από την άλλη, ήταν ένας δημοκρατικός αξιωματούχος τοποθετημένος σε ένα ρεπουμπλικανικό νομοθετικό σώμα, του οποίου οι προοδευτικές προτάσεις δυσκολεύονταν να γίνουν αποδεκτές από την προεδρεία της Οκλαχόμα. Πολλοί τον χαρακτήρισαν μετριοπαθή, λόγω της ετοιμότητάς του να συμβιβαστεί με τους Ρεπουμπλικάνους.
«Ήθελα να καθίσω κάτω και να μιλήσω για όλα όσα είχαν συμβεί», λέει το Turner, «αλλά επίσης ήθελα να ξέρω πού πήγαινα να εμπλακώ».
Αυτοί οι δύο είναι η μικρογραφία ενός εθνικού trend. Αριστερόστροφοι Δημοκρατικοί, με ισχυρές διασυνδέσεις εντός της κοινότητας, νικούν ολοένα και πιο συχνά μετριοπαθείς αξιωματούχους με στοχευμένη, προοδευτική πολιτική και διαφανείς, συμβατικές καμπάνιες. Αλλά, σε μια χρονιά εκλογών με ιδεολογικές και στρατηγικές συγκρούσεις μεταξύ Δημοκρατικών, δύο πολιτικοί αντίπαλοι που συζητούν πίνοντας καφέ φαντάζει εξωπραγματικό.
Θα ήθελα όσο τίποτα να εκλεγώ και να καταφέρω να κάνω αυτή τη δουλειά, όπως οποιοσδήποτε λευκός άνδρας.
Το Turner μιλά διπλωματικά για τον Dunnington, ο οποίος ήταν αρκετά ευγενικός ώστε να παραδώσει το γραφείο του στο Turner, δίνοντάς του λεπτομερείς οδηγίες. Προσφέρθηκε ακόμη να δηλώσει την έγκρισή του για το Turner μετά την ήττα του, παρά τις διαφωνίες της Ρεπουμπλικανής Kelly Barlean. Πάντως το Turner θεωρεί πως η ήττα του Dunnington οφείλεται σε περιθωριοποιημένους ψηφοφόρους που ζητούσαν πιο πολλά από απλά μια ρητορική συμμαχία.
«Όταν είσαι σύμμαχος και δε μοιράζεσαι την ίδια εμπειρία, δύνασαι να θυσιάσεις τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες για οποιοδήποτε νομοσχέδιο ψηφιστεί, στο τέλος της ημέρας. Και νομίζω πως πολλοί άνθρωποι το είδαν και το ένιωσαν αυτό» λέει το Turner.
Είναι μια μικρή έκπληξη που το Turner, το πρώτο μουσουλμανικής πίστης και non-binary άτομο, που εξελέγη στο νομοθετικό σώμα της Οκλαχόμα, συμφώνησε σ’ αυτή τη συνέντευξη για τον The Guardian και την Jacqui Germain.
Μετά τη νίκη του το Νοέμβριο, το Turner από εκεί που έδινε συνεντεύξεις μέρα παρά μέρα, σταμάτησε σχεδόν εντελώς, λόγω της σχέσης του με τα μίντια, που συχνά ήταν παρεμβατική και υποτιμητική.
«Όλοι σου ζητάνε διαρκώς να βάλεις τον εαυτό σου σε ένα κουτί. ‘Είσαι genderqueer ή non-binary ή είσαι fluid;’ Και απλά αναρωτιέμαι γιατί. Υπήρχα και πριν από όλα αυτά» είπε το Turner το Δεκέμβριο.
Η συνέντευξη έγινε μέσω Zoom, αν και το Turner κάθεται στο νεοαποκτηθέν γραφείο του που τριγύρω δεν έχει και πολλά πράγματα. Η βιβλιοθήκη είναι άδεια, οι τοίχοι επίσης – τα μόνα στοιχεία που διαφέρουν είναι η επίσημη κυβερνητική σφραγίδα ραμμένη στην καρέκλα του και το μπορντό χιτζάμπ, το οποίο διορθώνει τακτικά, ασυναίσθητα.
«Οι άνθρωποι μου ζητάνε να δικαιολογηθώ για το ότι είμαι άτομο μουσουλμανικής πίστης και κουήρ. Δε θα έπρεπε να δικαιολογούμαι για τον τρόπο που υπάρχω. Αυτό ήταν πραγματικά δυσάρεστο για μένα. Να πρέπει να υποστώ μια σειρά από συνεντεύξεις, όπου όλοι κάνουν διαρκώς παραβιαστικές ερωτήσεις» συνεχίζει το Turner. Κάποια στιγμή ήταν τόσο σωματικά εξαντλημένο από τις συνεντεύξεις, που νόμιζε ότι έχει Covid-19.
«Θα ήθελα όσο τίποτα να εκλεγώ και να καταφέρω να κάνω αυτή τη δουλειά όπως οποιοσδήποτε λευκός άνδρας» αστειεύεται το Turner. «Θέλω απλά να πω, ορίστε, αυτές είναι οι ικανότητές μου, θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά και μετά να προχωρήσω».
Το Turner – που προσέλαβε ανέργους και άτομα σε αναστολή εργασίας στην Οκλαχόμα για την καμπάνια του, και έστειλε χειρόγραφες κάρτες σε κατοίκους, τονίζει πως οι περισσότερες επικεφαλίδες που αφορούσαν τη νίκη του, το περιέγραφαν ως «το πρώτο άτομο μουσουλμανικής πίστης» ή «το πρώτο non-binary”. To Turner δέχεται και πανηγυρίζει την ιστορική νίκη, αλλά βρίσκει κάπως απογοητευτικό το ότι μόνο ένα μικρό μέρος των άρθρων αφιερώθηκε σε όλο το φάσμα των θεμάτων που θίχτηκαν και στις νίκες που επιτεύχθηκαν.
Βέβαια, το Turner αναγνωρίζει τη δύναμή του. Όπως τότε, με το ‘hair like mine’ επί Ομπάμα, δύο 8χρονα μαύρα κορίτσια, που έλαβαν το φυλλάδιο της καμπάνιας του Turner ήρθαν σε επαφή μαζί του, ζητώντας κι άλλα φυλλάδια, επειδή το Turner ‘έμοιαζε μαζί τους’.
Το Turner ένιωσε την υποχρέωση να τους δώσει τα φυλλάδια αυτοπροσώπως. «Είναι σημαντικό οι άνθρωποι να μπορούν να βλέπουν τους εαυτούς τους στα πολιτικά πρόσωπα», εξηγεί. Ευτυχώς είχαν υπεραρκετά φυλλάδια.
«Οι μαύρες οικογένειες – κάνεις ένα πράγμα και αν είναι στην εφημερίδα ζητούν 20 αντίτυπα!» λέει το Turner χαμογελώντας, διασκεδάζοντας με την ιδέα να στείλει φυλλάδια της καμπάνιας του ως δώρα στους συγγενείς του για τις γιορτές.
Μεγαλώνοντας στην Οκλαχόμα, το Turner ήταν ένα ανεξάρτητο παιδί. Η πόλη που μεγάλωσε ήταν μικρή και μπορούσε να περπατηθεί, ένα μέρος όπου ‘όλοι γνωρίζονται με όλους’. Η μητέρα του έκανε τρεις δουλειές, αλλά υπήρχε πάντα κάποιος συγγενής ή γείτονας να έχει το νου του.
«Ξέραμε όλους τους γείτονες. Η μητέρα μου, όταν ήταν σπίτι, τους μιλούσε συνεχώς. Και αυτό είναι κάτι που δε βλέπεις συχνά πλέον».
Μετά από κάποιο καιρό το Turner έφυγε για να σπουδάσει κτηνιατρική στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα, επιθυμία που καλλιεργήθηκε από το χρόνο που περνούσε με κατοικίδια και οικόσιτα ζώα όταν ήταν παιδί – ο παππούς του ήταν ένας ‘καουμπόη παλαιάς κοπής’.
Ο καιρός που το Turner πέρασε στην Οκλαχόμα άλλαξε απρόβλεπτα την επαγγελματική του πορεία, καθώς πέρασε τα πιο ενεργά του χρόνια στο πεδίο του ακτιβισμού και της διοργάνωσης. Μετά την αποφοίτησή του, το Turner συνέχισε και διεύρυνε την ακτιβιστική του δράση δουλεύοντας για το ACLU όπου ήρθε σε επαφή με τα πιο σημαντικά ζητήματα κοινωνικού δικαίου της Οκλαχόμα. Τώρα το Turner θα έχει την ευκαιρία να δώσει προτεραιότητα στα ίδια αυτά ζητήματα για τις πιο ευάλωτες οικογένειες της Οκλαχόμα.
Αν η Οκλαχόμα ήταν χώρα αντί για πολιτεία, τα ποσοστά φυλάκισής της θα ήταν πιο υψηλά από οποιασδήποτε άλλης χώρας στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων του Ελ Σαλβαδόρ, του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Η αστυνομία της Οκλαχόμα είναι δεύτερη ανάμεσα σε όλες τις ΗΠΑ σε δολοφονίες πολιτών, σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα του Mapping Police Violence database.
To Turner, που ο πατέρας του ήταν φυλακισμένος όταν εκείνο ήταν παιδί, έχει μεγάλα σχέδια για την αναμόρφωση του ποινικού δικαίου στο νομοθετικό σώμα. Ο πατέρας του Turner, αν και έχει αποφυλακιστεί εδώ και δέκα χρόνια στη διάρκεια των οποίων αναζητούσε δουλειά, βρήκε κάτι ασφαλές και σταθερό μόλις πριν δύο χρόνια.
«Η Οκλαχόμα κρατά τους ανθρώπους φυλακισμένους πολύ αφότου βγουν απ’ τη φυλακή» λέει το Turner. «Κάνουμε την επανένταξη των ανθρώπων τόσο δύσκολη, είτε με το να μην είναι ξεκάθαρο το πότε μπορούν να ξαναψηφίσουν, είτε αποκλείοντάς τους από την αγορά εργασίας λόγω του ποινικού τους μητρώου, μη μπορώντας έτσι να βρουν μια δουλειά για να συντηρήσουν τους ίδιους και τις οικογένειές τους».
Γι’ αυτό το λόγο, το σχέδιο του Turner για τη νομοθεσία σε σχέση με το ποινικό δίκαιο περιλαμβάνει τη βελτίωση της ζωής αποφυλακισμένων, τη συζήτηση σχετικά με την εργασιακή υποστήριξη και εκπαίδευση, την ανακούφιση του οικονομικού βάρους της εγγύησης αποφυλάκισης, και τη βελτίωση των προγραμμάτων επανένταξης.
«Υπάρχουν κάποια εμπόδια στα προγράμματα επανένταξης της Οκλαχόμα και αυτό που σκέφτομαι είναι ότι αν μπορούσα να αντέξω οικονομικά ένα πρόγραμμα επανένταξης, δε θα χρειαζόμουν ένα πρόγραμμα επανένταξης», λέει το Turner εξοργισμένο. «Ξέρουμε ότι υπάρχουν ναρκωτικά στις φυλακές και μου λες ότι πρέπει να είμαι εντελώς νηφάλιος για να μπω σ’ αυτό το πρόγραμμα επανένταξης;»
Η εμπειρία της μητέρας του Turner αποτέλεσε, επίσης, έναυσμα για την πολιτική του. Η μητέρα του δούλευε σε ένα διοικητικό γραφείο το πρωί, ως αποθηκάριος το απόγευμα και σε ένα κατάστημα με καλλυντικά τα σαββατοκύριακα. Έκανε πρωινό για το Turner και τα αδέλφια του όποτε είχε χρόνο. Μετά το σχολείο, το Turner την έβλεπε για λίγη ώρα πριν φύγει για την απογευματινή της δουλειά. Και ακόμη δυσκολευόταν να τα βγάλει πέρα οικονομικά.
«Το να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης και μετά βίας να επιβιώνεις δεν είναι η Οκλαχόμα που θέλω να δημιουργήσω, δε θέλω να μεγαλώσουν έτσι τα ανίψια μου» εξηγεί το Turner.
Αλλά, αυτή είναι ακόμη η πραγματικότητα για τη μητέρα του, που αυτόν τον καιρό κάνει δύο δουλειές. Το Turner θέλει τον κατώτατο μισθό στα 15$. Αναγνωρίζει ότι το ρεπουμπλικανικό νομοθετικό σώμα μπορεί να περιορίσει την αύξηση του κατώτατου στα 10$ με 12$, αλλά το Turner παραμένει ατάραχο:
«Αυτό ήταν ένα από τα κίνητρά μου για να θέσω υποψηφιότητα: χρειαζόμαστε περισσότερους πολιτικά ενεργούς κοινοτικούς οργανωτές. Χρειαζόμαστε τα άτομα που διαρκώς γεμίζουν τα κενά που δημιουργούνται από την κυβέρνηση για μας, που έχουμε τη δυνατότητα να τα αλλάξουμε με την πολιτική μας.»
