Coming out stories: it is what it is

Εγώ μεγάλωσα στην Κρήτη, σ’ ένα σπίτι με τέσσερις άντρες, τον πατέρα μου, τους δυο μεγαλύτερους μου αδερφούς και μένα. Η παιδική μου ηλικία ήταν πολύ δύσκολη, όπως ο καθένας και η καθεμιά μπορεί εύλογα να φανταστεί σε ότι αφορά άλλη μία μέση νεοελληνική οικογένεια η οποία διαλύεται και αυτοκαταστρέφεται με κανιβαλιστικούς όρους.

Δε γνωρίζω γιατί είμαι γκέι, και γενικότερα, σε θεωρητικά πλαίσια, αν η σεξουαλικότητά μου είναι φυσικό αποτέλεσμα της ίδιας μου της δημιουργίας ή απόρροια τραυματικών επεισοδίων. Ο μεσαίος μου αδερφός με πείραζε, όταν βρισκόταν στην εφηβεία κι εγώ στην προ-εφηβεία, κυρίως ξυλοφόρτωμα και κάποιες φορές ελαφρές σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Δε με βίασε ούτε έκανε κάτι ακραίο ποτέ, απλά ήταν πολύ βίαιος και υποθέτω ότι πειραματιζόταν αρχικά πάνω μου. Όπως και να ‘χει το πράγμα, δε μ’ ενδιαφέρει γιατί είμαι γκέι. Απλά είμαι.

Η πρώτη μου ερωτική ανάμνηση ήταν γύρω στα οκτώ. Είχε έρθει ο διπλανός μου στο σχολείο, σαν χτύπησε το κουδούνι, αφότου είχε παίξει ποδόσφαιρο. Το φανελάκι του ήταν λουσμένο στον ιδρώτα κι ευδιάκριτα φαινόταν το παιδικό του στήθος. Τότε ένιωσα μια ταραχή μέσα μου, έναν θετικό εσωτερικό αναστεναγμό κι ήξερα. Αλλά το έκρυψα, επιμελώς, όπως διάφορα άλλα σημεία μέσα στα επόμενα χρόνια.

Η εφηβεία μου ήταν οδυνηρή, γιατί και οι δυο μου μεγάλοι αδερφοί υπήρξαν πρωταθλητές στην ποδηλασία. Τούτο είχε ως αποτέλεσμα να μπαινοβγαίνει στο σπίτι κόσμος πολύς, κόσμος αθλητικός κι ωραίος. Αναγκάστηκα να αντιμετωπίσω την κατάφωρη αλήθεια που επανεμφανιζόταν σχεδόν σε καθημερινή φάση μπροστά στα έντρομα μάτια μου με άγριες άμυνες. Περνούσα άπειρες ώρες κλεισμένος στο δωμάτιο μου, και θυμάμαι ένα καλοκαίρι, δε βγήκα καθόλου απ’ το σπίτι, όπως συνήθιζαν τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας, φοβούμανενος τις παραλίες με τα ημίγυμνα κορμιά, τις παρέες με τα αγόρια που απότομα γίνονταν άντρες, και – φυσικά – εμένα τον ίδιο, τις ορέξεις και τις διαθέσεις μου.

Για να συμπληρωθεί τούτο το πλαίσιο, αναφέρω ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κρήτη, και ο πατέρας μου ήταν Κομμουνιστής Σταλινικός μέχρι το κόκκαλο. Μας ξυπνούσε θυμάμαι κάθε πρωί με βροντερή τραγουδιστή φωνή “Παιδιά, σηκωθείτε, και βγείτε στους δρόμους, γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους!”. Επίσης συνεχώς σαν αιώνιος έφηβος έβριζε και χλεύαζε καθημερινά τους ομοφυλόφιλους, κι εγώ λαχταρώντας την απόλυτη σύμπνοια, με τρόμο συμφωνούσα κι ανέκραζα.

Η πίεση από όλα αυτά, συν την επανένταξη της μητέρας μου στη ζωή μου γύρω στα 15 (η οποία φρόντιζε να μου θυμίζει – γιατί ως μάνα είχε καταλάβει – ότι οι γκέι είναι αρρωστημένοι, οι γκέι είναι δυστυχισμένοι μια ζωή κ.ο.κ.) με οδήγησε σε μια απόπειρα αυτοκτονίας: έπεσα από το δεύτερο όροφο του λυκείου. Η διαπόμπευση που ακολούθησε, όπως εξάλλου αρμόζει στην κακεντρεχή Ελληνική επαρχία, ήταν ευφάνταστα αποκαλυπτική. “