Στην κατάμεστη ταράτσα του Φοίβου Δεληβοριά με το πρόγραμμα ‘COVID 19 Edition’ στο Άλσος περάσαμε καλά, τραγουδήσαμε μαζί του και γελάσαμε. Πολύ. Γελάσαμε με την καρδιά μας και χωρίς να ντρεπόμαστε. Γιατί στην ταράτσα του Φοίβου δεν χλευάζουν ‘αδελφές’. Δεν μιμούνται γκέι άτομα με λικνίσματα και τον καρπό του χεριού τον τάχαμ’ αεράτο. Δεν ξεφτιλίζουν γυναίκες με παραπανίσια κιλά που – για κάποιο διαστροφικό λόγο – είναι πιο γελοίες από τους υπέρβαρους άντρες. Δεν παραλληλίζουν την παχυσαρκία (που συχνά έχει παθολογικά αίτια) με τρίφυλλες ντουλάπες, γουρούνια και άλλα άκρως…χιουμοριστικά. Δεν ειρωνεύονται τους ‘κοντούς’, τους ‘ψηλούς’ και τους ‘μυτόγκες’.
Στην ταράτσα του Φοίβου, δεν θα βρεις σεξιστικά υπονοούμενα για γυναίκες με σορτσάκι. Δεν κοροιδεύουν ανθρώπους για την ηλικία τους, για το φύλο τους, για τα κιλά τους, για το ντύσιμο τους. Δεν υποδεικνύουν μέσα από μια δήθεν σάτιρα στο κοινό πώς να φέρεται, πώς να ντύνεται, πώς να ζει.
Στην ταράτσα του Φοίβου οι άνθρωποι είναι στρέιτ ή γκέι, νέοι ή ηλικιωμένοι, αδύνατοι ή υπέρβαροι. Μπορούν να φοράνε ό,τι γουστάρουν, να είναι ότι γουστάρουν, να δηλώνουν ό,τι γουστάρουν και να μην τους κρίνει κανείς: και κυρίως να μην τους κρίνει η παράσταση η ίδια.
Η σάτιρα στου Φοίβου τα λημέρια, είναι κοινωνική. Πολιτική – με την ευρύτερη έννοια. Έχουν πχ σκετσάκι για την Γιάννα Αγγελοπούλου χωρίς να υπάρχει ίχνος υπαινιγμών για την εμφάνιση και στην ηλικία. Η Αγγελοπούλου σατιρίζεται όχι για την εικόνα της, αλλά για την ουσία της. Απολαυστικά τα νούμερα με την Βίκυ Φλέσσα, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Εξαιρετικός ο stand up μονόλογος του Βύρωνα Θεοδωρόπουλου.
Μεγάλη έκπληξη για μένα το κωμικό ταλέντο του Δεληβοριά. Δεν είχα πάει στις ταράτσες του, τον ήξερα μόνο από τη μουσική του. Για να το πω κομψά δεν σου μένει άντερο όταν τον βλέπεις. Ανέβασε στη σκηνή το χιούμορ της παρέας κι αυτό λειτούργησε με ακρίβεια μοιρογνωμονίου.
Αφήνω τελευταία μια πολύ σοβαρή περίπτωση στον χώρο της κωμωδίας και όχι μόνο. Ο Θανάσης Αλευράς είναι ηθοποιάρα όχι αστεία. Αλλάζει ρόλους, αλλάζει πρόσωπα, μιμείται, σαρκάζει κι αυτοσαρκάζεται, σχολιάζει με τρόπο αιχμηρό αλλά ποτέ χυδαίο τις μικρές τραγωδίες της καθημερινής μας ζωής. Αυτό που ζούμε, αυτό που είμαστε, αυτό που νομίζουμε ότι ζούμε και -κυρίως- αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε.
Στην κατάμεστη ταράτσα του Φοίβου, το παλιό αναψυκτήριο ζωντάνεψε στο τώρα, στο σήμερα. Με χίλια χρώματα με ήχους αγαπημένους, μια ακριβή παραγωγή, ένα χορταστικό θέαμα, χωρίς κοιλιές και χωρίς ‘γεμίσματα’.
Να πάτε, θα περάσετε καλά. Γιατί εκτός από καλό τραγούδι, υπάρχει και σάτιρα χωρίς ‘χοντρές’, ‘γριές’ κι ‘αδελφές’.
Info Στο θέατρο Άλσος (Πεδίο του Άρεως), τραπεζάκια έξω με έξι άτομα. Το εισιτήριο στα 15-30 ευρώ. Επειγόντως πρέπει να αλλάξουν οι διαφανείς καλύπτρες του ευγενέστατου προσωπικού με κανονικές μάσκες.
Έλενα Ακρίτα για εφημερίδα: “Τα Νέα”
