«Blood Sisters»: Οι αφανείς λεσβίες ηρωίδες της κρίσης του HIV/AIDS

24/04/2025
από
Το πρώτο διάστημα της επιδημίας του HIV/AIDS το 1980, πολλές κοινότητες υπέστησαν τεράστιες δυσκολίες, άγχος και απώλειες. Οι προκαταλήψεις οδήγησαν ορισμένους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης να αρνηθούν τη θεραπεία στους ασθενείς. Ωστόσο, η γκέι κοινότητα δεν εγκαταλείφθηκε την ώρα που το είχε ανάγκη. Λεσβιακές ομάδες ενώθηκαν γρήγορα για να υποστηρίξουν τους κουήρ αδελφούς τους και όσα άτομα το χρειάζονταν, οργανώνοντας προσπάθειες για την παροχή περίθαλψης και φροντίδας, και αντιμετωπίζοντας έτσι συλλογικά την αδικία.

Αυτές οι θαρραλέες λεσβίες, που ονομάστηκαν «Blood Sisters», έπαιξαν καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια της κρίσης του HIV/AIDS, προσφέροντας τον χρόνο και το αίμα τους για να βοηθήσουν όσα άτομα είχαν ανάγκη.

Το 1983, δύο χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης του HIV/AIDS, απαγορεύτηκε στους «άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες» να δίνουν αίμα. Οι ασθενείς με HIV, συχνά αναιμικοί τότε, χρειάζονταν συχνές μεταγγίσεις αίματος: το αποτέλεσμα ήταν μια κρίσιμη έλλειψη αίματος.

Οι Blood Sisters ανταποκρίθηκαν στην επείγουσα έκκληση. Ομάδες όπως η San Diego Blood Sisters οργάνωσαν αιμοδοσίες και δημιούργησαν λογαριασμούς για να κατευθύνουν τις δωρεές ειδικά στους ασθενείς με HIV/AIDS. Οι Blood Sisters πραγματοποίησαν την πρώτη τους αιμοδοσία στις 16 Ιουλίου 1983. Η προσέλευση ξεπέρασε τις προσδοκίες – σχεδόν 200 λεσβίες σχημάτισαν μια ουρά για να δώσουν αίμα στην πρώτη αιμοδοσία στο Σαν Ντιέγκο, με αποτέλεσμα να γίνουν τουλάχιστον 130 αιμοδοσίες. Οι Blood Sisters θα συνέχιζαν να διοργανώνουν τακτικές αιμοδοσίες για τα επόμενα χρόνια, γεγονός που οδήγησε στη γέννηση παρόμοιων αιμοδοσιών σε όλες τις ΗΠΑ.

Αυτές οι αιμοδοσίες παρείχαν ζωτικής σημασίας αίμα, αλλά ταυτόχρονα εξέφραζαν και μια ουσιαστική συμπόνοια, καθώς πολλοί ασθενείς ένιωθαν βαθιά την εγκατάλειψη και την απόρριψη από τις οικογένειές τους, μένοντας έτσι χωρίς καμία συναισθηματική υποστήριξη. Η εκδήλωση βοήθειας από εθελοντές της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας προσέφερε την απαραίτητη ανακούφιση σε μια απομονωτική περίοδο κρίσης.

Η Barbara Vick, ιδρυτικό μέλος των Blood Sisters του Σαν Ντιέγκο, θυμάται: «Υπήρχε ένα αίσθημα αδυναμίας που ένιωθαν όλοι, αλλά η λεσβιακή κοινότητα φαινόταν άτρωτη στην ασθένεια. Δεν θέλω να πω ότι υπήρχε ενοχή, αλλά έβλεπες τους δικούς σου να σηκώνουν αυτό το βάρος χωρίς λόγο. Εκείνη την εποχή, οι γυναίκες είχαν λιγότερα να προσφέρουν οικονομικά, αλλά το αίμα είναι κάτι τόσο βασικό».

Πέρα από την οργάνωση αιμοδοσιών, πολλές λεσβίες πρόσφεραν την εργασία τους εθελοντικά σε νοσοκομεία και κλινικές. Όλο και περισσότερο, κάλυπταν το κενό, αναλαμβάνοντας ρόλους φροντιστριών και ηγετριών, ενώ ταυτόχρονα συγκέντρωναν χρήματα για την αντιμετώπιση της επιδημίας. Σιωπηλά στάθηκαν στο πλευρό των ασθενών, προσφέροντας συμβουλευτική για το πένθος, υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ασθενών και ξενυχτώντας δίπλα σε ανθρώπους που πέθαιναν, όταν λίγοι άλλοι το έκαναν. Οι Blood Sisters αντιστάθηκαν ακόμα περισσότερο στην αδικία, αντιμετωπίζοντας άμεσα τη θεσμική ομοφοβία και την πολιτική αδιαφορία προς τα περιθωριοποιημένα θύματα του HIV/AIDS.

Όταν η Πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου, Thatcher, αναγνώρισε δημόσια για πρώτη φορά την κρίση του AIDS το 1987 —αφού εκατοντάδες Βρετανοί είχαν ήδη πεθάνει— ακτιβίστριες λεσβίες καταδίκασαν την καθυστερημένη κυβερνητική αντίδραση και απαίτησαν άμεση δράση. Ο ακτιβισμός τους έφερε περαιτέρω προσοχή στην υγειονομική κατάσταση έκτακτης ανάγκης που αντιμετώπιζε η περιθωριοποιημένη ΛΟΑΤΙ+ κοινότητα. Τα μέσα ενημέρωσης εξήραν τις εθελόντριες ως ηρωικές φροντίστριες. Η υπεράσπισή τους ανέδειξε τις πολιτικές προκαταλήψεις και την κυβερνητική αδράνεια.

Παρόλο που οι σύγχρονες θεραπείες έχουν ευτυχώς μεταμορφώσει την εικόνα του HIV/AIDS, το στίγμα και οι διακρίσεις συνεχίζουν να βλάπτουν πολλά άτομα μέχρι και σήμερα.

Η συμπόνια και το θάρρος των Blood Sisters σε μια περίοδο κρίσης συνεχίζουν να εμπνέουν τον σημερινό ακτιβισμό. Η ιστορία τους τιμά τόσο την τραγική απώλεια των πρώτων θυμάτων του HIV/AIDS όσο και τη δύναμη των περιθωριοποιημένων κοινοτήτων που ενώνονται για να στηρίξουν τα πιο ευάλωτα μέλη τους.

Πληροφορίες από Diva Magazine.




Δες και αυτό!