H Cloe Bianco ήταν τρανς εκπαιδευτικός σε σχολείο στη Βενετία. Μετά το coming out της ως τρανς, η διοίκηση του σχολείου την απομάκρυνε από τη διδασκαλία και την τοποθέτησε σε γραφείο. Η ίδια προσπάθησε από το 2015 να πάρει τη θέση της δασκάλας μέσω της δικαιοσύνης. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημά της και αποφάσισε να αυτοκτονήσει…
Απανθρακωμένο βρέθηκε στο Auronzo της Ιταλίας το σώμα της Cloe Bianco, τρανς γυναίκας και εκπαιδευτικού σε σχολείο της Βενετίας. Η Cloe μπήκε μέσα στο τροχόσπιτό της και έβαλε φωτιά. Στις 10 Ιουνίου είχε γράψει στο προσωπικό της μπλογκ:
«Αμέσως μετά τη δημοσίευση του παρόντος, θα δώσω τέλος στη ζωή μου αλλά εγώ θα το ονόμαζα ελεύθερο θάνατο παρά αυτοκτονία. Την τελευταία μέρα της ζωής μου την γιόρτασα με ένα νόστιμο γεύμα και τους εξαιρετικούς καρπούς του Βάκχου, απολαμβάνοντας κρασί και φαγητό που αγαπώ για τελευταία φορά και ακούγοντας καλή μουσική μέσα στο τροχόσπιτο που μένω τώρα. Αυτός θα είναι ένας όμορφος τρόπος να αφήσω τη ζωή. Εδώ τελειώνουν όλα».
Η Cloe μετά το coming out της στην τάξη (2015) απομακρύνθηκε από τη θέση της και τοποθετήθηκε ως γραμματέας σε κάποια υπηρεσία του σχολείου. Με σκοπό την επαναφορά της στη θέση της εκπαιδευτικού κατέφυγε στο δικαστήριο της Βενετίας το οποίο δεν την δικαίωσε.
Διατηρούσε μπλογκ με τρανς θέματα ενώ είχε γράψει και ένα βιβλίο με αντίστοιχη θεματική.
Μετά την είδηση της τραγικής απώλειας, ο Υπουργός Κοινοβουλευτικών Σχέσεων, Federico D’Incà, έγραψε:
Η Cloe Bianco ήταν δασκάλα από το San Donà di Piave, η οποία τη νύχτα της 11ης Ιουνίου αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της. Μια ιστορία πόνου, περιθωριοποίησης, άρνησης δικαιωμάτων και μοναξιάς, την οποία κανείς δεν μπόρεσε να κατανοήσει ή να επιλύσει μέσω της υποστήριξης και της κατανόησης που η Cloe είχε σαφώς ανάγκη. Μια τρομερή ιστορία που δεσμεύει τον καθένα από εμάς να μην κοιτάζει αλλού και να εργάζεται για την οικοδόμηση μιας χώρας χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς αποκλεισμούς. Να αισθάνονται όλοι ελεύθεροι να εκφράζουν πλήρως και χωρίς κανένα στίγμα τη σεξουαλικότητά τους και τη συναισθηματικότητά τους. Τα συλλυπητήριά μου σε όλους τους ανθρώπους που την αγαπούσαν.
Η Viole di Marzo έγραψε:
Διάβασα μερικά άρθρα και κάποιες εφημερίδες, για να μην αναλάβουν την ευθύνη, γράφουν “prof” αντί για professor ή professora. Παραθέτουν τα λόγια της και λένε μόνο ότι τέθηκε σε διαθεσιμότητα επειδή μια μέρα εμφανίστηκε ντυμένη ως γυναίκα. Ένας γονέας δήλωσε: «Έχει φτάσει το σχολείο σε αυτό το σημείο; Σκέφτομαι μόνο ένα πράγμα, ότι βρήκε έναν “κραυγαλέο” τρόπο για να αφαιρέσει τη ζωή της και ίσως το έκανε επειδή ήθελε να φανεί.»
Πιστεύω ότι το 2022 είναι αηδιαστικό να πρέπει ακόμα να διαβάζουμε για ένα άτομο που αποφασίζει να αυτοκτονήσει επειδή είναι απλά μοναχικό* ενάντια σε μια κοινωνία που έχει κολλήσει στο 1930. Θα ήθελα να απαντήσω σε αυτόν τον γονέα λέγοντας ότι «ναι, φτάνεις σε αυτό το σημείο αν δεν θες να κάνεις αυτό που σου λένε όλοι, αναγκάζοντας τον εαυτό σου να ζήσει μια σκατένια ζωή, απομονωμένος, νιώθοντας λάθος επειδή θέλεις ένα πράγμα και όχι ένα άλλο. Αν φτάσεις σε αυτό το σημείο, ναι, αυτοκτονείς.»
Δημοσιογράφος στηλίτευσε κι αυτή τον τρόπο με τον οποίο «καλύφθηκε» η αυτοκτονία: «Αυτό που συνέβη στην Cloe Bianco είναι απαράδεκτο. Ένας προμελετημένος θάνατος και μια απομόνωση που δεν της άφησε καμία διέξοδο. Ήταν θύμα τρανσφοβίας. Και η Cloe είναι και τρανς γυναίκα και άνθρωπος. Οι δημοσιογράφοι χάνουν αυτή την έννοια. Άλλη μια απόδειξη της αποτυχίας όχι μόνο της ιταλικής δημοσιογραφίας, αλλά και μιας κοινωνίας που δεν αποδέχεται και κρίνει. Βουλιάζουμε.»
