Αν με ρωτάς, ένα από τα πράγματα που με έχουν τρομάξει τον τελευταίο καιρό είναι το πόσο συχνά ακούμε ρατσιστικά σχόλια στον δημόσιο λόγο.
Είναι λες και ξαφνικά κάποιοι/ες απαλλάχτηκαν από τον φόβο του “να μην μας πουν ρατσιστές” και αισθάνονται απελευθερωμένοι/ες να εκφράσουν τις φασιστικές απόψεις του, με το περιτύλιγμα της προσωπικής γνώμης, του ελληνισμού ή δεν ξέρω τι άλλο.
Το βλέπουμε παντού. Στην πολιτική, στην εκκλησία, στα ΜΜΜ και φυσικά στην τηλεόραση.
Πάρε για παράδειγμα την παρουσιάστρια Σταματίνα Τσιμτσιλή που είπε να ξεπλύνει λίγο φασισμό, υποστηρίζοντας ότι οι Ελληνίδες μανάδες σκέφτονται πολύ πιο σοβαρά όταν κάνουν ένα παιδί, ενώ οι μετανάστριες/πρόσφυγες μπαίνουν με την κοιλιά τούρλα σε μια βάρκα με θέα το Αιγαίο, χωρίς να σκέφτονται τα παιδιά τους.
Και αυτό το είπε στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, χωρίς κανέναν και καμία να της πει: “άσε μας ρε Τσιμτσιλή”.
Πολλά τα προνόμια (σου) Σταματίνα μου και καλό θα ήταν να αρχίζεις να τα αντιλαμβάνεσαι.
Γιατί σ΄αυτό τον κόσμο κάποιες μανάδες πάνε στα παιδιά τους στο Αττικό Πάρκο για να δουν φυλακισμένα ζώα ενώ κάποιες άλλους μπαίνουν σε μια βάρκα για να γλιτώσουν τα δικά τους από τη φυλακή και τον θάνατο.
