Vasilis Thanopoulos
Ήταν στις 15 Δεκεμβρίου του 2014, όταν ο Σεμπάστιαν Σενού – ένας Γάλλος gay ακτιβιστής – συμμετείχε σε μια συνέντευξη τύπου στο Παρίσι. Στεκόταν ακριβώς δίπλα απ’ την ακροδεξιά αρχηγό του Εθνικού Μετώπου, Μαρί Λεπέν, όταν ανακοίνωσε τη συμμετοχή του στον σχηματισμό.
“Συμμετέχω στο σχήμα της Μαρί Λεπέν λόγω της οπτικής της πάνω στην Ευρώπη και στα κοινωνικά θέματα”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά. Είχε, μάλιστα, υποστηρίξει ότι είχε θορυβηθεί απ’ το πόσο ο -τότε- πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί είχε απομακρυνθεί από τα LGBT θέματα.
Είναι περίεργο να βλέπεις έναν άνθρωπο που συμμετέχει σε μια από τις πιο δραστήριες LGBT οργανώσεις της χώρας να συνασπίζεται μ΄έναν ακροδεξιό πολιτικό σχηματισμό, που προωθεί την ομοφοβία και το μίσος.
Τόσο η Γαλλία όσο και το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκονται σε μια ασταθή πολιτικά περίοδο με έντονο εκλογικό χαρακτήρα. Και φαίνεται πως και στις δύο χώρες οι gay άνδρες δίνουν την υποστήριξή τους στους δεξιούς πολιτικούς αρχηγούς. Δείτε για παράδειγμα την Τερέζα Μέι στη Βρετανία, η οποία συχνά “θεωρεί” τον εαυτό της σύμμαχο κάθε LGBT ατόμου στη χώρα.
Μια μια γρήγορη έρευνα μπορεί ν΄ανακαλύψει κάποιος ότι κάτι τέτοιο δεν είναι αληθές. Δεν έχει περάσει, μάλιστα, πολύ καιρός από τότε που είχε δηλώσει την αντίθεσή της στην παιδοθεσία απ΄τα ομόφυλα ζευγάρια. Επίσης, το 2003, η ίδια είχε ψηφίσει κατά της κατάργησης του “Section 28”, μια νομοθεσία που απαγόρευε στην τοπική αυτοδιοίκηση να “προβάλλει” την ομοφυλοφιλία.
Από την άλλη μεριά (Γαλλία) τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Το Εθνικό Μέτωπό είναι ένα κόμμα μισαλλοδοξίας και μίσους. Απλά, δείτε όσα είχε πει o ιδρυτής, Ζαν Μαρί Λεπέν, το 1984 στην κρατική τηλεόραση και θα καταλάβετε. Είχε υποστηρίξει ότι η ομοφυλοφιλία αποτελεί μια “βιολογική και κοινωνική ανωμαλία”. Αυτές ήταν φυσικά οι οπτικές του πατέρα της, αλλά το τωρινό μανιφέστο του κόμματος μιλάει από μόνο του. Υπόσχεται να βάλει τέλος στα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών σε σχέση με τον γάμο και την παιδοθεσία.
Η Λεπέν παρέμεινε σιωπηλή όταν ο σύντροφός της τα έβαλε με το Pride στο Παρίσι, χαρακτηρίζοντας το ως “σύμβολο μαχητικού κομμουνισμού”, ενώ ο νεότερος βουλευτής της χώρας και μέλος του Εθνικού Μετώπου τα είχε βάλει με τη λειτουργία των LGBT μαγαζιών.
Είναι εύλογο κανείς να απορεί πως γίνεται οι αρχηγοί αυτοί (Λεπέν – Μέι) να λαμβάνουν την υποστήριξη της gay κοινότητας. Και να υποθέτει ότι αυτοί οι gay υποστηρικτές προέρχονται από κάποιον χώρο άγνοιας. Ότι, δηλαδή, δεν έχουν ιδέα για το φοβικό ιστορικό τους. Μάλλον, όμως, κάτι τέτοιο δε συμβαίνει. Αυτοί οι gay άνδρες ξέρουν ακριβώς τι συμβαίνει. Τόσο η Μέι όσο κι η Λεπέν έχουν απλά αλλάξει τη ρητορική τους και το μίσος έχει μετατοπιστεί απ’ την LGBT κοινότητα σ΄αυτή των Μουσουλμάνων και των προσφύγων.
Και στις δύο αυτές χώρες, οι δεξιοί προσπαθούν έντονα -τα τελευταία χρόνια- να στρέψουν τους λευκούς gay άνδρες ενάντια σ΄άλλες μειονοτικές ταυτότητες: “αυτοί οι Μουσουλμάνοι θέλουν να σας σκοτώσουν”, είναι ένα από τα βασικά τους επιχειρήματα.
Μια προσπάθεια που φαίνεται να πετυχαίνει και μάλιστα πολύ εύκολα. Εξάλλου, η “κανονικοποίηση” της gay κοινότητας είναι εμφανής. Αρκεί κανείς να κοιτάξει τα προφίλ στο Grindr για να δει τις διάχυτες φυλετικές περιθωριοποιήσεις…”όχι μαύροι, όχι Ασιάτες…”. Έτσι, λοιπόν, οι gay άνδρες καταλήγουν να παίρνουν θέση, υποστηρίζοντας (μέχρι και) ομοφοβικές και ξενοφοβικές πολιτικές.
Φυσικά κι είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι αυτό δε συμβαίνει σ΄ολόκληρη την queer κοινότητα. Μια κοινότητα που εκπροσωπείται από εθνικές, σεξουαλικές και ταυτότητες φύλου που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε κανένα διάγραμμα ή να μπουν σε καμία πολιτική ατζέντα. Παρόλ΄αυτά, στον δρόμο της κανονικοποίησης η gay (λευκή & ανδρική – σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) κοινότητα φαίνεται να θυσιάζει τον queer χαρακτήρα της, πέφτοντας θύμα μιας ρητορικής μίσους, που απλά αυτή τη φορά απευθύνεται σε μια άλλη κοινωνική ομάδα.
