Τις προάλλες έπεσε το μάτι μου σε ένα επεισόδιο των Απαράδεκτων. Ένας ανοιχτά γκέι χαρακτήρας -με αποχρώσεις καρικατούρας- σε μια ελληνική σειρά στις αρχές του ‘90. Θυμήθηκα όσα μου είχε πει η Δήμητρα Παπαδοπούλου για αυτόν τον χαρακτήρα.
«Υπήρχαν πολλές δυσκολίες. Το κανάλι είχε τις αντιδράσεις του. Υπήρχαν όµως και άνθρωποι που το στήριξαν όλο αυτό. Ο Καληµέρης, αλλά και ο Μπέζος, που όταν µας είπαν να τον κάνoυµε straight στο 2ο επεισόδιο και να πούµε ότι ήταν µια πλάκα όλο αυτό, ήταν αρνητικός. Και άλλοι. Είχα στηρίγµατα πολλά για να πάω παρακάτω αυτό το θέµα και να µην κολλήσουµε. Θέλω να σου τονίσω, ότι για εµένα ήταν κάτι τόσο φυσικό, τόσο απλό, δεν ένιωθα ότι κάνω κάτι περίεργο. Ήταν το απόλυτα φυσικό κοµµάτι της ζωής µου».
«Αναγκαστικά έπρεπε να είχε κάποια χαρακτηριστικά καρικατούρας γιατί ήταν κωµωδία, δεν ήταν ηθογραφία. Είχε όµως και µεγάλο αντίκρυσµα στην κοινωνία και µεγάλο απεγκλωβισµό από το στερεότυπο της ντουλάπας, γιατί έδειχνε για πρώτη φορά στην τηλεόραση ότι ο gay είναι κάτι το φυσικό. Να σου πω, µάλιστα, ότι ο αντίκτυπος ήταν τόσο µεγάλος που µε είχαν καλέσει από το Πάντειο Πανεπιστήµιο να κάνω και µια σχετική διάλεξη, γιατί είχε επηρεάσει την κοινωνία, όπως µου είχαν πει, “ριζοσπαστικά και θεµελιακά”. Ως προς το καρικατούρα, θα σου πω επίσης, πως όλοι οι χαρακτήρες ήταν καρικατούρες. Γιατί εγώ αυτή η τρελή που έκανα δεν ήταν καρικατούρα;»
