Ένας τεύχος άνοιξη για ανθρώπους που ξεπέρασαν – με τον τρόπο τους – τα εκάστοτε όρια της κοινωνίας, αποδεικνύοντας τις πολλές και διαφορετικές πτυχές της.
Διαβάστε τη μοναδική συνέντευξη της Marina Abramovic, η οποία απορρίπτει τα συμβατικά όρια της περφόρμανς, διευρύνοντας παράλληλα τις διαστάσεις της τέχνης. Επίσης, ο Απόστολος Γκλέτσος απαντά σ΄όλες εκείνες τις ερωτήσεις που κανείς ποτέ δεν τόλμησε να του κάνει, καταλήγοντας ότι η κοινωνία πρέπει επιτέλους να τελειώνει με την ομοφοβία και τρανσφοβία.
Μέσα από τ΄αφιερώματά μας πηγαίνουμε μια βόλτα στις LGBT βαλκανικές γειτονιές μας, ενώ θυμόμαστε τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής του τόσο δικού μας ανθρώπου, Γιώργου Μαρίνου.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις γνωστές μας στήλες μόδας, πολιτισμού κλπ.
[responsive-flipbook id=”antivirus67web”]
Editorial #67#
Έχουμε συνηθίσει να παρατηρούμε ό,τι και κυρίως όπως μας βολεύει. Έχουμε δεθεί με κάτι -αυθαίρετα- ως το κέντρο μας, ως το σταθέρο μας σημείο ή την αναφορά μας. Όλα καλά ως εδώ.
Και με περίσσεια χάρη γυρνάμε σε κύκλους γύρω απο αυτό σημείο. Και ότι και αν κάνουμε, όπου και αν κοιτάμε εξαρτώμαστε απο αυτό. Μπορούμε να κάνουμε τα στραβά μάτια, να είμαστε με γυρισμένη την πλάτη, αλλά είναι αυτό το μοναδικό μας σημείο το οποίο μας καθορίζει το πού βρισκόμαστε. Που χωρίς ποτέ να αναφέρεται είναι πάντα εκεί χαραγμένο στα πιο βαθιά κατάστιχα της συνείδησής μας.
Τώρα ας φανταστούμε οτι έχουμε κάποια λίγα τέτοια σημεία, αντί για ένα και μπαλατζάρουμε πέρα δώθε φαινομενικά ελευθεροι απο την σημασία τους. Και οτι πασχίζουμε συνήθως να αποφεύγουμε να τα κοιτάμε, τουλάχιστον μάτι με μάτι, -γιατί ας βάλουμε λίγη ακόμη ειλικρίνεια σε αυτό το σημείο-, συνήθως πονάνε. Καταλαβαίνουμε οτι σε αυτό το σημείο η αρχική μας ελευθερία κινήσεων με βάση τα παραπάνω έχει περιοριστεί σημαντικότατα. Και ως λογικό επακόλουθο έχουμε και μια αλφα προβλεψιμότητα. Συνήθως είναι απο μόνο του επίπονο και απελευθερωτικό να καταφέρεις να τα αναγνωρίσεις και να τα κοιτάξεις.
Κι ομως ακόμη σκεφτόμαστε όλο το παραπάνω σε δύο διαστασεις. Κύκλους κατα πασά πιθανότητα που δίνουν και αρκετά καλά το στοιχείο της επανάληψης. Ας βάλουμε εδώ και μια άλλη διάσταση. Προς τα πάνω. Και ας αφεθούμε να κινηθούμε και προς τα εκει. Αυτή τη διάσταση ας την πούμε χρόνο. Ή απόπειρα εξέλιξης. Ή ας την πούμε η πορεία προς την άνοιξη.
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος
