Τεύχος Antivirus 64.
Τεύχος με μια άλλη Αθήνα, εξίσου δική μας. Τεύχος με επίσημες εξαγγελίες και δέσμευση για σύμφωνο συμβίωσης από τον Γ.Γ. για τα ανθρώπινα δικαιώματα Κωστή Παπαϊωάννου. Τεύχος με την υπέροχη Αφροδίτη Μάνου. Τεύχος με τις σχέσεις μας. Τεύχος φθινόπωρο 2015.
Editorial Antivirus 64
Φοβερό πράγμα τελικά η ειλικρίνεια.
Εδώ που τα λέμε είναι πιο εύκολο να ζεις μέσα σε ένα παραμυθάκι πλασμένο στα μέτρα σου. Είσαι ο τεηλορμέηντ ήρωας του παραμυθιού σου, γιου σέηβ δε ντέη, γιου σέηβ δε γκομενακι κι όλα πάνε κατ’ ευχήν.
Ντάξει που και που μπορεί να χρειαστεί να κάνεις και κανά δυο υποχωρήσεις. Να το γυρίσεις λίγο στο νταρκ σαιντ για το καλό της ιστορίας με την απολύτη πάντα βεβαιότητα οτι στο τέλος το “καλό” σου θα θριαμβεύσει πανηγυρικά.
Είναι βέβαια και κάποιες φορές που η αλήθεια σου χορεύει μπροστά σου γυμνή τάνγκο που μπορεί και να προβληματίζεσαι λίγο για την ηρωική σου υπόσταση και την βεβαιότητα των πεποιθήσεων και του ρόλου σου. Αλλά “σιγά μωρέ τώρα…” και γυρνάς πλευρό.
Είναι περίεργο πράγμα τα παραμύθια. Τα προσωπικά. Τα πολιτικά. Τα κοινωνικά. Τα δικά μου, τα δικά σου. Όσο καλοφτιαγμένα κι αν είναι έρχονται που και που κάτι όνειρα και στα κάνουν κομμάτια.
Και εκείνες τις στιγμές είμαστε πιο ευάλωτοι από ποτέ. Όταν όλα έχουν σπάσει, όταν ο πρίγκιπας δεν ήταν ακριβώς τέηλορ μέηντ, ο παπάς δεν είναι τόσο αγγελικός, ο βασιλιάς τόσο καλός και η μάγισσα τόσο τερατώδης οι αποφάσεις μας είναι πιο καθοριστικές από ποτέ.
Καλό φθινόπωρο!
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος
ΥΓ: Η εξέλιξη προκύπτει από την αμφισβήτηση, όχι τη βεβαιότητα. Το ίδιο και η αγάπη τελικά.
