Στο τεύχος αυτό έχουμε την τιμητική μας!
Αρχικά φιλοξενούμε τον πολυαγαπημένο μας Stephen Fry ο οποίος μας μιλάει για την ζωή του και τον ακτιβισμό στις μέρες μας. Επίσης έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε ένα πολύ όμορφο και ανέκδοτο διήγημα του Αύγουστου Κορτώ στις σελίδες μας. Θα βρειτε επίσης Φθινοπωρινή μόδα καθώς και σκέψεις συντακτών μας για τον ακτιβισμό στην εποχή των social media, στην “ομορφιά υπο συνθήκες” και ενα μικρό αφιερωματάκι στα καλιαρντά.
Ελπίζουμε να σας κρατήσουμε όμορφη συντροφιά στις βροχερές μέρες που ήρθαν ήδη και μάλλον θα μείνουν…
Καλή ανάγνωση!
Editorial 52
Είμαστε πολύ πρόθυμοι να καταδικάσουμε το ξένο και το παράξενο. Ακόμη και άνθρωποι όπως εμείς που έχουμε βιώσει τη σκληρότητα του να νιώθεις διαφορετικός. Αν εμείς βγάζουμε άλλη τόση σκληρότητα προς πάσα κατεύθυνση με το που τα “βρίσκουμε” μεταξύ μας ή νιώθουμε ασφάλεια τι ελπίδα να έχουμε για τους “άλλους”;
Όταν τη στιγμή μιας νίκης -για όσους και όσες τέλος πάντων κατάφεραν να πουν αυτό το πανηγύρι νίκη- γινόμαστε τόσο πρωτόγονοι στις αντιδράσεις μας, έστω και πίσω από οθόνες, και κρίνουμε πόσο άσχημοι ηλίθιοι ή χοντροί είναι οι “απέναντι” που βλέπουμε στην τηλεόραση ουσιαστικά έχουμε ήδη αγκαλιάσει τον πυρήνα της ιδεολογίας τους. Μιας ιδεολογίας που βασίζεται στον φόβο. Και ως αποτέλεσμα έχει το μίσος.
Όταν αναπαράγουμε τη βία το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει είναι ακόμη περισσότερη βια. Και διατηρώ την ελπίδα πως άνθρωποι όπως εμείς -που την έχουν φάει τόσο στη μούρη- θα καταφέρουμε να δώσουμε απαντήσεις που θα μας περάσουν από την προϊστορία μας στο μέλλον μας. Και πιστεύω βαθύτατα πως αυτές οι απαντήσεις θα είναι φωτεινές, γεμάτες κατανόηση, συμφιλίωση και εκτίμηση για την ανθρώπινη ζωή.
Αλλιώς θα μείνουμε απλά “εδώ” και θα συνεχίσουμε να έχουμε ιδεολογικές αντιπαρα-θέσεις για το πως θα μπορούσαμε να φτάσουμε σε ενα άπιαστο εκεί.
Καλό ταξίδι.
Γιάννης Παπαγιαννόπουλος
