Να το και το 48. Και μάλιστα το πρώτο μας τεύχος στιλ. Στιλάκι.
Στο cover ο Παναγιώτης Σιμόπουλος, με αφορμή την μέχρι τώρα πορεία του ως μοντέλο και την πρόσφατη δουλειά του με την Lana del Ray στο Blue Velvet. Δύο φωτογραφίσεις με προτάσεις μόδας και μετά ξεκινάμε: Αφιέρωμα DRUGS, με έμφαση στο που σταματάει η απόλαυση και αρχίζει ο εθισμός και γενικές πληροφορίες για το τι κυκλοφορεί και πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει.
Must Read το “The Bitch, the witch and the good wife”
Οι κλασικές μας στήλες, o gay οδηγός, το κόμικ και φυσικά τα ζώδια της Λούκας :)
Editorial 48
Δε ξέρω τι συμβαίνει με αυτή την εποχή. Προσωπικά θα περίμενα λόγω όλων των κλισέ που επάγει η δυσκολία στην καθημερινότητα –τουλάχιστον μεγάλης μερίδας κόσμου- να έχουμε και κατά τόπους δόσεις γλυκύτητας. Χωρίς υψηλά επιτόκια ή καμουφλαρισμένες προσδοκίες. Όχι ότι έχω κάτι με τις προσδοκίες. Απλά όταν δε πολυφτουράνε πέφτουν οι θερμοκρασίες και καταστρέφουμε καταθέσεις. Ξέρεις αυτές που έχουμε όλοι από κάπου ή από κάποιον, ή από όταν ήμασταν μικρά. Τέλος πάντων, πολύ σκληρότητα ρε παιδί μου στον κόσμο. Και μάλιστα ελαφρά τη καρδία και εμπεριστατωμένα διανοητικά. Τσιτάτες μαλακίες. Καθαρό επακόλουθο μοναξιάς ή ματαιοδοξίας. Ή και των δυο. Και κολλάνε στα τζάμια και δε φέυγουν.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στους νέους σικ του κοινοβουλίου και τις αγέλες τους. Σε όλους. Και σε ανθρώπους που έχω νιώσει ευαισθησία –και την έχω δει και με τα μάτια μου, όχι από τρίτους δηλαδή για να ξηγιόμαστε-. Πνιγμένα όλα σε μια διανοητική αντίδραση με πρώτο θύμα το συναίσθημα. Και όταν γράφω αντίδραση βάζω και λίγη απόγνωση έτσι να τη στολίζει. Σα να μην ονειρεύεσαι πια, αλλά να προσπαθείς με νύχια και με δόντια να κρατηθείς κάπου. Στην επικαιρότητα, ξέρω ‘γω. Βαρετά και ανούσια πράγματα νομίζω.
Γιατί αν χάσουμε κι αυτό δε θα έχει τίποτα άλλο πια σημασία. Τουλάχιστον αν δε θέλουμε το χάιλάιτ της ζωής μας να είναι κάτι μέρες διακοπές για να λαδώσουμε τα γρανάζια μας.
ΥΓ: Κι ένα έξτρα λόγω cover
