Σε αυτό το τεύχος υποδεχόμαστε τα πρόσωπα που συμμετείχαν στην πρόσφατη καμπάνια της NYX PROFESSIONAL MAKE UP για τη γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης «11528 – Δίπλα σου».
Συζητάμε μαζί τους —και με την επιστημονική ομάδα της γραμμής— για τον τόσο σημαντικό αυτόν αριθμό, που προσφέρει συμβουλές και υποστήριξη σε αρκετά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, μέσα από μια εξειδικευμένη ομάδα ψυχολόγων.
Παράλληλα, απονέμουμε για μία ακόμη χρονιά τα δικά μας Βραβεία Ομοτρανσφοβίας (με βάση τις απαντήσεις του κοινού), ενώ ανοίγουμε τον φάκελο της PrEP στην Ελλάδα, καταγράφοντας το τι ισχύει σήμερα.
Τέλος, κάνουμε μια απολαυστική συζήτηση με την ηθοποιό Μαριλού Κατσαφάδου, ενώ επιστρέφουμε και με όλες τις αγαπημένες σας στήλες μόδας, πολιτισμού, υγείας κλπ.
Δείτε τα σημεία διανομής του ANTIVIRUS 124 εδώ
ΑΝΤΙVIRUS 124
Αν υπάρχει κάτι που αγαπώ σε αυτή τη (ΛΟΑΤΚΙ+) κοινότητα, είναι αυτή της η ικανότητα να παίρνει λέξεις και όρους (με συχνά πληγωτικό για την ίδια περιεχόμενο) δίνοντάς τους ένα νέο, πιο ασφαλές νόημα. Μια δύσκολη διαδικασία που έτσι κάπως ακαδημαϊκά αποκαλούμε «επανοικειοποίηση». Και είναι πολύ δύσκολη αυτή η επανοικειοποίηση. Γιατί χρησιμοποιεί λέξεις και ενέργεια που ταυτίζονται με το (κουήρ) τραύμα μας για να δημιουργήσει κάτι καινούργιο. Σαν να είσαι σε κάποιον μαγικό κόσμο και χρησιμοποιείς τη σκοτεινή δύναμη του χάους για να φτιάξεις κάτι φωτεινό και όμορφο. Χρειάζεται πολλή δύναμη για να το πετύχεις. Σχεδόν υπερφυσική. Πλησιάζοντας προς τις γιορτές σκέφτομαι όλο και περισσότερο πόσο έχουμε επανοικειοποιηθεί τη λέξη «οικογένεια». Μια λέξη που για πολλά από εμάς είναι συνδεδεμένη με κακοποιητικές σχέσεις και συγγενείς, με σκοτεινές ντουλάπες, δύσκολα coming out και πολλά (μα πολλά) άβολα εορταστικά τραπέζια – ξέρετε από αυτά που αναγκάζεσαι να κρύψεις την ταυτότητά σου ή τον άνθρωπο που αγαπάς. Αυτήν, ωστόσο, τη λέξη έχουμε επιλέξει για να περιγράψουμε και τα δικά μας ασφαλή κοινωνικά σύνολα, τις δικές μας συντροφικές σχέσεις και τα δικά μας εορταστικά τραπέζια. Και είναι τόσο προκλητικά όμορφο που δεν σας κρύβω πως συγκινούμαι (κάποιες φορές πιάνω τον εαυτό μου μέχρι και να βουρκώνει) κάθε φορά που ακούω ένα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομο – κάνοντας χρήση αυτής της επανοικειοποίησης – να μιλά για τη δική του όμορφη «οικογένεια». Μας ανήκει πια αυτή η λέξη και είμαι περήφανος γι΄αυτό. Είμαι περήφανος για μας. Και κάπως έτσι μόλις συνειδητοποίησα την ευχή που θέλω να κάνω για τη χρονιά που έρχεται. Μια χρονιά που εύχομαι να φέρει – πέρα από ασφάλεια – περισσότερη επανοικειοποίηση. Μέχρι να μην υπάρχει καμία λέξη εκεί έξω που να μπορεί να μας πληγώσει. Πολύ απλά, γιατί θα είναι όλες δικές μας.
Καλή χρονιά!
Βασίλης Θανόπουλος
