Σε αυτό το τεύχος υποδεχόμαστε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Ως ένα ΛΟΑΤΚΙ+ μέσο που αντιλαμβάνεται πλήρως την έννοια και τη δυναμική του συμβολισμού, κυρίως όταν αυτός σχετίζεται με τους ανώτερους θεσμούς, απευθυνθήκαμε στην πρώτη πολίτη της Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να στείλουμε (διανύουμε εξάλλου και τον μήνα Υπερηφάνειας) ένα εξαιρετικά σημαντικό μήνυμα: «ότι σε μια δημοκρατική χώρα δεν πρέπει να υπάρχουν πολίτες β’ κατηγορίας». Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας στο περιοδικό ΑΝΤΙVIRUS.
Στις σελίδες θα βρείτε και ένα μεγάλο αφιέρωμα για τη σύγχρονη ελληνική κουήρ αφήγηση.
Καλωσορίζουμε, τέλος, τον Γιάννη Βίτσο ως guest editor του τεύχους.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις γνωστές μας στήλες μόδας, πολιτισμού, υγείας κλπ.
Εditorial 109
Πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις για να διεκδικήσεις τη ζωή σου; Για το δικαίωμά σου να ζεις ελεύθερα και ανοιχτά; Απαιτούνται λίγα μόνο βήματα, όπως για παράδειγμα όσα χρειάζονται για να διανύσεις την απόσταση από την πλατεία Συντάγματος μέχρι την Κοτζιά ή πρέπει να καταλήξεις σε έναν σωρό προορισμούς, περνώντας όλη σου τη ζωή περπατώντας; Τον τελευταίο χρόνο νιώθω ότι οι αποστάσεις που καλούμαστε να διανύσουμε ως ΛΟΑΤΚΙ+ όλο και μεγαλώνουν. Το καταλαβαίνεις από τους πολιτικούς μας, που κάθε τόσο μιλούν για «βήματα», όταν αναφέρονται στα δικαιώματά μας. Το βλέπεις από τα κομμάτια της κοινωνίας που πολύ εύκολα απομακρύνονται και στέκονται μακριά μας – πάντα απέναντι – κάνοντας αδύνατο να τα φτάσουμε. Αποστάσεις που πάντα πρέπει να διανύσουμε εμείς και ποτέ αυτοί. Αποστάσεις, ωστόσο, που πάντα καταφέρνουμε να μειώσουμε. Και όχι μόνο τον Ιούνιο με τις πολύχρωμες «θεσμικές ή αυτοοργανωμένες» πορείες μας αλλά κάθε μέρα. Κάθε μέρα οι διαδρομές που κάνουμε ως κοινότητα μας κάνουν πιο δυνατ@. Και είναι αυτές οι διαδρομές, οι ατομικές ή συλλογικές, που μας προσφέρουν ασφάλεια, δικαιώματα και περισσότερη ορατότητα (αυτές και όχι κάποια παράταξη). Αν κάποιος, λοιπόν, βρεθεί στον δρόμο σας και σας ρωτήσει «γιατί νιώθετε περήφαν@» (παίζει πολύ αυτή η ερώτηση τελευταία) μπορείτε, αν θέλετε, να δανειστείτε τη δική μου απάντηση. «Νιώθω περήφαν@ γιατί μπορώ να φτάσω πολύ μακριά, για να διεκδικήσω τη ζωή μου». Εμείς φτάσαμε μέχρι την Αρχηγό του Κράτους. Και είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Τι λέτε συνεχίζουμε παρέα;
Βασίλης Θανόπουλος
