Το διεθνές αστέρι ράγκμπι, Heather Fisher, μίλησε για το πώς αναγκάστηκε να «σηκώσει την μπλούζα της» για να αποδείξει το φύλο της, σε δημόσιες τουαλέτες.
Η Fisher, η οποία έχει παίξει για την ομάδα GB στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016, και στην Αγγλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ράγκμπι Γυναικών του 2010, έχει αλωπεκία, μια αυτοάνοση πάθηση που προκαλεί την πτώση των μαλλιών της.
Η 36χρονη παίκτρια από το Worcester, δήλωσε στο BBC Sport ότι ερωτάται τακτικά για το φύλο της και «γιατί έχει μυς και δεν έχει μαλλιά», ειδικά όταν βρεθεί ε δημόσιες τουαλέτες.
Όταν χρησιμοποιεί τη σωστή τουαλέτα για το φύλο της, η Fisher έχει κλειδωθεί μέσα, με την αστυνομία να περιμένει έξω, να την απομακρύνουν, και να την σπρώχνουν με σκουπόξυλο.
Σε μια περίπτωση, έπρεπε ακόμη να σηκώσει την μπλούζα της για να πείσει κάποιον ότι είναι γυναίκα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Είπε: «Αυτό σας ακούγεται πραγματικά ως «Ω, Θεέ μου», αλλά πραγματικά ένιωθα σαν αυτός να ήταν ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να εξηγήσω τον εαυτό μου.
«Δεν το έχω πει ποτέ στο παρελθόν, γιατί το βρίσκω πραγματικά ενοχλητικό. Μπορώ να χαμογελάσω τώρα, αλλά προσπάθησα να το πάρω ψύχραιμα.
«Πραγματικά κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μου ως άνθρωπος»
Όταν ταξιδεύει για δουλειά, η Heather Fisher είπε, ότι πάντα θα ζητήσει από μία συμπαίκτριά της να πάει μαζί της στις τουαλέτες του αεροδρομίου: «Το ξέρω ότι θα με περιμένει η αστυνομία ή ότι θα μου πει κάποια «αυτή είναι τουαλέτα γυναικών», βγες έξω!»
Συνέχισε: «Οι διαφορετικές κοινωνικές πτυχές κάθε χώρας που πάμε, το κάνουν ακόμη πιο δύσκολο. Νιώθω ότι πρέπει να πετάξω έξω το στήθος μου, και να περπατήσω περισσότερο «femme», αλλά το φοβάμαι κάθε φορά που σταματάμε.»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Νιώθω ότι πρέπει να εξηγώ τον εαυτό μου όπου πηγαίνω, ότι πρέπει να συστήνω τον εαυτό μου με αυτά που έχω».
Οι εμπειρίες της Heather Fisher, είπε, την έχουν αφήσει συνεχώς «στην άκρη», αλλά πρόσθεσε ότι δε θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει τόσο φρικτή μεταχείριση αν υπήρχαν περισσότερες γυναικείες υποδείξεις που ήταν λίγο «διαφορετικές».
Είπε: «Περισσότερες γυναίκες που είναι ελαφρώς «διαφορετικές» ή μοναδικές θα πρέπει να βρίσκονται στον χάρτη, οι άνθρωποι πρέπει να ακούνε τις ιστορίες τους, γιατί αυτή είναι η ζωή, έτσι είναι… Ελπίζω ότι περισσότεροι άνθρωποι θα αναγνωρίσουν ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, ότι δεν πρέπει να λένε ό,τι λένε, να κοιτάζουν επίμονα, ή να μιλούν άσχημα σε κάποιο άτομο στην τουαλέτα, και να υπάρχει αστυνομία να περιμένει απ’ έξω.»
