Αναφερόμαστε πολύ συχνά σε ρατσιστικό λόγο, ή σε ρητορική μίσους, όμως ένα μεγάλο ζήτημα είναι ότι αυτές οι έννοιες μέχρι και σήμερα δεν ορίζονται πουθενά, σε κανένα απολύτως νομικό μας κείμενο. Τούτο αποτελεί μεγάλο πρόβλημα, διότι πέραν των άλλων δεν διευκολύνει και την εργασία των δικαστικών μας λειτουργών.
Γράφει η Άννα Απέργη*
Επομένως, η Πολιτεία θα πρέπει (ΧΘΕΣ) να τροποποιήσει την αντιρατσιστική νομοθεσία, έτσι ώστε να τιμωρείται ο ρατσιστικός λόγος και η ρητορική μίσους, και παράλληλα να δοθεί ένας όσο το δυνατόν πιο άρτιος ορισμός για αυτές τις έννοιες.
Όσο η Πολιτεία αρνείται αυτό να το πράξει, τόσο θα έχουμε συνανθρώπους μας που θα κακοποιούνται ή και θα δολοφονούνται ακόμη, γιατί η ρητορική μίσους είναι αυτή που «ταΐζει» τόσο τη ρατσιστική βία, όσο και τα εγκλήματα μίσους.
Επομένως, μέσα σε όλο αυτό το διάχυτο κλίμα μισαλλόδοξου λόγου στη χώρα μας, που εκπορεύεται ακόμη και από δημόσια ή και πολιτικά πρόσωπα, αυτό που είναι απαραίτητο να γίνει, είναι να τροποποιηθεί και να επεκταθεί ο Ν.4285/2014 (αντιρατσιστικός νόμος), έτσι ώστε να μην ποινικοποιείται μόνο η δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους, αλλά γενικότερα κάθε μορφή ρητορικής μίσους, και επιπλέον να ληφθούν επιπλέον μέτρα όταν αυτός εκπορεύεται από δημόσια πρόσωπα, αλλά και να υπάρξουν επιπλέον ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της δημόσιας διάδοσης, δημόσιας διανομής ή παραγωγής ή αποθήκευσης ρατσιστικού υλικού, καθώς και να υπάρξουν μέτρα προστασίας των υποστηρικτών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όσο αυτό δεν γίνεται, τα λόγια των πολιτικών στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελ τα ακούω βερεσέ και τα γράφω στα παλιά μου τα υποδήματα.
*Μέλος και πρώην πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών (ΣΥΔ)
