Η drag καλλιτεχνική έκφραση αποτελούσε ανέκαθεν μέσο απελευθέρωσης. Για τα μέλη της queer κοινότητας, η απελευθέρωση μέσω του drag συχνά ισοδυναμεί με μια σκηνή πάνω στην οποία μπορούν να αποδεσμεύονται από τις συμβατικές εκφράσεις του φύλου.
Για άλλους, όπως για παράδειγμα για τα μέλη της ομάδας Drag Syndrome, που κάνει πάταγο στο Λονδίνο και την υπόλοιπη Ευρώπη, η απελευθέρωση αυτή παίρνει άλλη διάσταση:
Η Drag Syndrome προσφέρει ένα βήμα σε άτομα με σύνδρομο down για να διαψεύσουν τις κοινωνικές αντιλήψεις σχετικά με την ταυτότητά τους, αντιλήψεις που συχνά παραβλέπουν πως οι ενήλικες με σύνδρομο down είναι πολυεπίπεδα όντα με ζωηρά δημιουργικά στυλ, με σεξουαλικές ταυτότητες, με φιλοδοξίες και ανθρώπινες πολυπλοκότητες.
«Οι άνθρωποι με σύνδρομο down συχνά εκλαμβάνονται ως χαριτωμένοι, γλυκούληδες και αγγελικοί» , λέει ο Daniel Vais, ιδρυτής του Culture Device, από το οποίο προέκυψε η ομάδα Drag Syndrome: «Εδώ έχουν την ευκαιρία να εξερευνήσουν βαθύτερους και σκοτεινότερους τρόπους έκφρασης. Το κοινό δεν έχει δει τίποτα παρόμοιο στο παρελθόν, επομένως, εκτίθεται ξαφνικά στη δυναμικότητα των ανθρώπων με σύνδρομο down» .
Η Horrora Shebang ανήκει στη Drag Syndrome ήδη από την πρώτη παράσταση της ομάδας στο Vogue Fabrics Dalston. «Ήταν μια αξέχαστη νύχτα. Ήταν ιδανικό για εμένα ως performer» , λέει, «Ήταν απίστευτο.»
Αν και καταξιωμένη ηθοποιός και δημιουργός ταινιών εκτός της drag σκηνής, γνωστή ως Otto Baxter, η Horrora Shebang είναι εξίσου φιλόδοξη και τολμηρή όταν βρίσκεται στην ολοκληρωμένη μορφή της. «Είμαι μια πολυάσχολη βασίλισσα! Αυτόν τον καιρό δουλεύω πάνω σε μια ταινία, καθώς και σε άλλα projects και έχω τους βοηθούς μου να μου φέρνουν κοστούμια! Η έμπνευσή μου για τις drag εμφανίσεις πηγάζει από την Horrora Shebang. Ξέρει τι κάνει» .
Όπως και η Shebang, έτσι και η ομάδα Drag Syndrome απογειώνεται. Έχοντας λάβει ένθερμη ανταπόκριση στο Λονδίνο, μετά τις εξαιρετικές κριτικές για την παράσταση στο Vogue Fabrics, η ομάδα μόλις άφησε πίσω της δύο sold out εμφανίσεις στο Όσλο και κάνει σχέδια για περιοδεία στη Σουηδία και το Δουβλίνο στο κοντινό μέλλον.
Ο Vais τονίζει πως η Drag Syndrome δε στοχεύει τόσο στην απόκτηση πολιτικής διάστασης, όσο στην ενδυνάμωση των καλλιτεχνών και την ενημέρωση του κοινού:
«Πρόκειται για μια ομάδα καλλιτεχνών με σύνδρομο down που κάνουν drag. Όταν ρώτησα τα μέλη της ομάδας τι σημαίνει να είσαι drag queen – καθώς είναι καλλιτέχνες και performers – είπαν πως είναι ένας τρόπος να πειραματιστούν με ένα διαφορετικό είδος τέχνης και ύφος έκφρασης. Το drag τους έδωσε την ευκαιρία να κάνουν κάτι πιο τολμηρό, πιο θαρραλέο να παίξουν με τις έννοιες του φύλου και της σεξουαλικότητας, να κάνουν μια πιο avant-garde παράσταση. Κάθε καλλιτέχνης έχει ερευνήσει ποικίλα στυλ, μεθόδους και ιστορίες του drag ώστε να δημιουργήσει τη δική του μοναδική drag περσόνα» .
Η αυξανόμενη επιτυχία της Drag Syndrome είναι ανάλογη με τις φιλοδοξίες καθενός από τα μέλη της: «Ένας από τους drag kings με τους οποίους δουλεύω, ο Justin Bond, είπε πως θα ήθελε να τον καλέσουν στο RuPaul’s Drag Race, ως τον πρώτο drag king συμμετέχοντα» λέει ο Vais, «Θέλει να συμμετάσχει σε διαγωνισμό με άλλους drag kings, να γίνει ένας διάσημος drag king με σύνδρομο down» .
«Μας έχει προταθεί από εταιρίες παραγωγής να γυρίσουμε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την ομάδα. Οι καλλιτέχνες θέλουν να δίνουν όσο το δυνατόn περισσότερες παραστάσεις στην queer κοινότητα, αλλά και στο ευρύτερο κοινό, να κάνουν τον κόσμο να αναγνωρίσει τις ικανότητες των ανθρώπων με σύνδρομο down» .
Η ομάδα Drag Syndrome προσπαθεί να φέρει εις πέρας την αποστολή που έχει αναλάβει η drag έκφραση από τις απαρχές της: να θρυμματίσει το κατεστημένο, να αψηφήσει τις κοινότοπες αντιλήψεις και να κάνει τον κόσμο έναν πιο ζωντανό, ιριδίζον τόπο.
Κείμενο: Evan Brechtel
Φωτογραφίες: Damien Frost
Απόδοση: Ραφαέλα Συκοβάρη
