newsroom
Νιώθοντας απομονωμένος και φοβισμένος, ο κολυμβητής λυκείου Hunter Sigmund εμπιστεύτηκε πως ήταν γκέι στον Jake Bain, τον ανοιχτά γκέι αρχηγό της ομάδας ποδοσφαίρου. Τώρα είναι μαζί και ο Sigmund τα πηγαίνει τέλεια.
Εκείνη η μέρα (04/09/16) ήταν το αποκορύφωμα χρόνων ανασφάλειας, αυτό-αμφισβήτησης και φόβου. Μόλις είχα ξεκινήσει τον πρώτο μου χρόνο στο λύκειο. Από την ματιά ενός ξένου, η ζωή μου φαινόταν να είναι τέλεια. Είχα έναν στενό δεσμό γεμάτο αγάπη με την οικογένεια μου και μια απίστευτη ομάδα φίλων. Είχα γραφτεί σε ένα από τα καλύτερα σχολεία στο Μιζούρι, το John Burroughs. Έβγαζα συνεχώς άριστους βαθμούς και μόλις είχα ενημερωθεί πως είχα φτάσει στον ημιτελικό διεκδίκησης της Εθνικής Τιμής.
Φαινόταν σαν όλα να πηγαίνουν ρολόι για μένα, σαν να μη μου έλειπε τίποτα. Αλλά μέσα μου υπήρχε ένα χάος. Από τότε που ήμουν μικρός, μου ήταν δύσκολο να είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου. Όντας για 16 χρόνια ένα κρυμμένο γκέι παιδί, είχα αρκετές ανασφάλειες. Δεν είχα καμία απολύτως ιδέα για το πώς μπορούσα να ξεπεράσω αυτό το εμπόδιο ώστε να νιώσω ευτυχισμένος με την ταυτότητα μου. Δεν φανερώθηκε μόνο του κανένα προφανές μονοπάτι που να με οδηγήσει στην ανακάλυψη του εαυτού μου.
Η πρώτη μου ιδέα για να μειώσω τις ανασφάλειες μου ήταν να προσποιηθώ. Εσωτερικά, φοβόμουν απίστευτα τις συνέπειες ενός δημόσιου coming out. Φοβόμουν πως οι φίλοι και οικογένεια μου θα με έβλεπαν διαφορετικά και πως θα με χλεύαζαν επειδή ήμουν ο πραγματικός μου εαυτός. Το να φορέσω μια μάσκα για να προστατέψω τον εαυτό μου ήταν η πρώτη μου προσπάθεια για να κατευνάσω τον πόλεμο που με κυρίευε.
Έκανα φοβερές, αλλά άβολες προσπάθειες να ντύνομαι και να συμπεριφέρομαι σαν όλα τα υπόλοιπα αγόρια της τάξης μου. Παρ’ ότι με κατέστρεφε εσωτερικά, έβαζα όλη την ενέργειά μου στο να είμαι όσο το δυνατόν πιο διακριτικός. Προσπαθούσα ενεργά να πείσω τον εαυτό μου πως δεν ήμουν γκέι και πως όλες οι σκέψεις μου ήταν λάθος.
Προφανώς αυτό το σχέδιο επίθεσης απέτυχε. Μισούσα κάθε λεπτό που προσποιούμουν πως είμαι κάποιος άλλος και το άγχος που μου προκαλούσε η καταπίεση της πραγματικής μου φωνής εν τέλη με ώθησε στο να αναζητήσω μια διαφορετική λύση.
Αντί να γίνω σαν τα συνηθισμένα αγόρια του λυκείου, αποφάσισα πως το να μείνω μόνος μου ήταν η καλύτερη λύση. Για μήνες, κλειδωνόμουν στο δωμάτιο μου, νιώθοντας ανακουφισμένος στην αρχή που δε χρειαζόταν πια να φτιάχνω μια άλλη ταυτότητα για να ταιριάξω στη μάζα.
Μπορούσα επιτέλους να είμαι ο εαυτός μου, ακόμα και αν αυτό σήμαινε πως θα ήμουν ο μόνος που ήξερε για αυτό. Όμως, αυτό το σχέδιο απέτυχε επίσης. Το να είμαι απομονωμένος από κάθε κοινωνική συναναστροφή δεν ανακούφισε τις ανασφάλειές μου. Αντίθετα, πρόσθεσε κι άλλες σε αυτές, καθώς ακόμα ένιωθα πως υποχρεωνόμουν να κρύψω τον εαυτό μου από τον κόσμο.
Μάλλον λοιπόν αναρωτιέστε γιατί είναι τόσο σημαντική η 4 Σεπτεμβρίου, 2016.
Εκείνη τη μέρα, ήμουν σε ένα Labor Day πάρτυ, περικυκλωμένος από τους συμμαθητές μου και τους κοντινότερους φίλους μου. Ο Jake καθόταν σε μια βραχώδη προεξοχή δίπλα στην πισίνα. Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα έξω από την τάξη. Έχουμε υπάρξει σε πολλά μαθήματα μαζί από το γυμνάσιο, αλλά οι συναντήσεις μας δεν ήταν τίποτα διαφορετικό από το συνηθισμένο. Ήμασταν φιλικοί και χαιρετούσαμε ο ένας τον άλλον όταν συναντιόμασταν, αλλά τίποτα παραπάνω από αυτό.
Ο Jake είχε κάνει coming out νωρίτερα εκείνο το καλοκαίρι. Παρ’ ότι είχε πει μόνο σε λίγους από τους πιο στενούς του φίλους πως ήταν γκέι, τα νέα ταξιδεύουν αρκετά γρήγορα στο λύκειο. Για κάποιους μήνες, η σεξουαλικότητα του Jake ήταν το κεντρικό θέμα των πιο πρόσφατων κουτσομπολιών.
“Παιδιά, δεν θα πιστέψετε τι άκουσα. Το ξέρατε πως ο Jake Bain είναι γκέι;!”
Όταν τον είδα να κάθεται εκεί, ένιωσα απευθείας μια παρόρμηση να πάω προς το μέρος του. Είχε υπάρξει στη θέση μου. Είχε αντιμετωπίσει αμέτρητες ανασφάλειες, αλλά τις είχε ξεπεράσει όλες με ένα φωτεινό χαμόγελο στο πρόσωπό του.
Ήξερα πως αν μιλούσα στον Jake, θα έβγαζα τη μάσκα μου. Αλλά για πρώτη φορά στη ζωή μου, ήξερα πως έπρεπε να επιτρέψω στον εαυτό μου να βρει κάποιο είδος παρηγοριάς και ανακούφισης. Μετά από χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών να ανακουφίσω τον πόνο μου, συνειδητοποίησα πως χρειαζόμουν να εμπιστευτώ, κάποιον που να γνωρίζει πώς είναι να ζεις μέσα στην “ντουλάπα”.
Πράγματι, έπιασα τον εαυτό μου να μιλάει στον Jake ολόκληρες ώρες εκείνο το βράδυ (και όσον αφορά στο σήμερα, εδώ και δύο χρόνια ο Jake και εγώ μιλάμε κάθε μέρα.) Μετά από χρόνια προσπάθειας να καταπολεμήσω την σεξουαλικότητα και τον πόνο συνδεδεμένο με τον φόβο να κάνω coming out, ένιωσα ελευθερωμένος.
Μετά από τις 4 Σεπτεμβρίου, 2016, ήξερα πως έπρεπε να κάνω coming out σε όλους. Το να είμαι εξ ολοκλήρου ο αυθεντικός εαυτός μου για ένα βράδυ με τον Jake, μου έδειξε μια λάμψη από την άλλη πλευρά. Την πλευρά που ήταν γεμάτη ευτυχία, υποστήριξη και αγάπη. Για τον υπόλοιπο μήνα, άρχισα να λέω προσωπικά στους φίλους και την οικογένεια για τη σεξουαλικότητα μου, και δεν έλαβα τίποτα άλλο πέρα από ατελείωτη χαρά, υποστήριξη και αγάπη.
Συνειδητοποίησα πως υπάρχει ένα στίγμα γύρω από τους γκέι αθλητές, οπότε το να κάνω coming out στην σχολική ομάδα κολύμβησης και στην ομάδα κατάδυσης φαινόταν δύσκολο. Παρ’ όλα αυτά, πριν καν μου δοθεί η ευκαιρία να τους μιλήσω, πολλοί από αυτούς με πλησίασαν και με πήγαν στην άκρη για να με διαβεβαιώσουν για την άνευ όρων υποστήριξή τους.
Υπέθεσα πως είχαν προσέξει τον Jake να αράζει στην πισίνα μετά το σχολείο υποστηρίζοντας με στους αγώνες μου και ένωσαν φυσικά τα κομμάτια του παζλ. Ήταν εξαιρετικά ασύνηθες για την ομάδα κολύμβησης να ελκύει θαυμαστές και ειδικά τον πρώτο παίχτη και αρχηγό ποδοσφαίρου στο σχολείο.
Οι προπονητές μου, συγκεκριμένα η Leslie Kehr και η Ashley Boesch, ήταν τα δύο άτομα με τη μεγαλύτερη υποστήριξη και επιρροή κατά τη διάρκεια της καριέρας μου στο Burroughs. Πριν κάνω coming out στην προπονήτρια Kehr, ήμουν αρκετά φοβισμένος: είχε στενούς δεσμούς με την ακαδημία Westminster στο Σαιντ Λούις, ένα χριστιανικό σχολείο το οποίο ήταν εξαιρετικά θρησκευόμενο. Όταν ο Jake έπαιξε με μια ποδοσφαιρική ομάδα ενάντια στο Westminster, πολλοί παίχτες του φώναζαν “μείνε κάτω, πούστη” στο γήπεδο όταν του κάναν τάκλιν.
Όμως, όταν τελικά μάζεψα το κουράγιο να μιλήσω στην προπονήτρια Kehr, με διαβεβαίωσε πως με υποστήριζε 100%. Θα της είμαι για πάντα ευγνώμων. Ο ενθουσιασμός της, η καθοδήγηση της και η άνευ όρων αγάπη της με διαμόρφωσε σε αυτό που είμαι σήμερα.
Εκείνη η κολυμβητική σεζόν ήταν η καλύτερη της ζωής μου και πιστεύω πως αυτό είχε να κάνει πολύ με το come out μου. Πριν από τις 4 Σεπτεμβρίου, 2016, χρησιμοποιούσα την κολύμβηση ως ένα μέρος για να ξεφεύγω. Είχα αντιμετωπίσει τις προπονήσεις κολύμβησης ως έναν τρόπο για να χειρίζομαι το άγχος μου και να ανακουφίζω το εσωτερικό μου χάος. Η κολύμβηση μου δίνε την δυνατότητα να αποδράσω από την πραγματικότητα για λίγες ώρες.
Όμως μόλις έκανα coming out, ένιωσα απελευθερωμένος. Δεν ένιωθα πια ένα αφόρητο βάρος στην πλάτη μου μέσα στο νερό, ένιωθα απλά ελεύθερος. Με την υποστήριξη των προπονητών μου, συναθλητών μου και τον Jake, ξεπέρασα όλα τα προσωπικά μου ρεκόρ της προηγούμενης κολυμβητικής σεζόν. Προκρίθηκα στα πολιτειακά πρωταθλήματα στο Medley Relay των 200 μέτρων, στο Free Relay των 200 μέτρων και στο Free Relay των 400 μέτρων και κέρδισα τον τίτλο της “All-State Τιμητικής Αναφοράς” στο Free Relay αφού βγήκα 14ος στην κατάταξη.
Σήμερα, δε θα μπορούσα να είμαι πιο περήφανος για την ταυτότητα μου και για το ταξίδι μου. Μου αρέσει να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου με άλλους, καθώς ελπίζω πως με το να γνωστοποιώ τις δικές μου δυσκολίες, θα βοηθήσω άλλους να ξεπεράσουν τις δικές τους. Το να είσαι γκέι είναι ένα εγγενές κομμάτι μου και δεν φοβάμαι να μοιραστώ αυτό το κομμάτι της ταυτότητας μου.
Το να είμαι μέλος σχολικών ομάδων που με αποδέχθηκαν, αναμφίβολα συνέβαλε στο να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Έμαθα πως ακόμα και στον αθλητισμό, υπάρχουν άνθρωποι που πάντα θα σε στηρίζουν. Στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, σκέφτομαι να γίνω μέλος στην κολυμβητική ομάδα και είμαι ήδη μέλος της γυμναστικής ομάδας (μία από τις μεγάλες μου αγάπες).
Προς όλους όσους φοβούνται να κάνουν coming out, το καταλαβαίνω. Έχω υπάρξει στη θέση σας. Γνωρίζω τον πόνο που νιώθετε, και είναι απολύτως δικαιολογημένος. Γνωρίζω πώς είναι να νιώθεις τρομαγμένος και λιγότερος από όλους τους άλλους.
Αλλά να ξέρεις πως δε σε κάνει ένα λάθος το ποιον αγαπάς. Αγκάλιασε την μοναδικότητα σου και να ξέρεις πως υπάρχει ένας στρατός από ανθρώπους που θα σε υποστηρίξουν χωρίς όρους. Πάλεψέ το, και να ξέρεις, πως εγώ και πολλοί άλλοι, θα είμαστε εκεί για σένα ό,τι και αν γίνει.
Ο Hunter Sigmund, 19, αποφοίτησε από το John Burroughs Σχολείο το 2018 με Τιμές. Ήταν αρχηγός της σχολικής ομάδας κολύμβησης, κατάδυσης και υδατοσφαίρισης, και κέρδισε την All State Τιμητική Αναφορά το 2017 για το Free Relay των 400 μέτρων. Αυτή τη στιγμή σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ ως πρωτοετής, όπου σκοπεύει να ειδικευτεί στην Χημεία. Είναι πολίτης του Σαιντ Λούις. Μπορείτε να έρθετε σε επαφή μαζί του μέσω του email [email protected] ή μέσω του Instagram του @hunter.sigmund.
από την Χριστίνα Μουστακάκη
