Υπάρχουν εκείνες οι κινηματογραφικές μεταφορές βιβλίων που κόβουν πολλά στοιχεία της πλοκής, προκειμένου η κεντρική ιστορία να γίνει πιο «κινηματογραφική» και να αρέσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα ηλικιακά κοινά και να μην «σοκάρει». Στο όνομα του να αποφεύγονται τα «σοκ», έχουν συμβεί πολλά, ακόμα και αλλαγές σεξουαλικότητας χαρακτήρων, όπως οι παρακάτω:
Λοχίας Fife, «The Thin Red Line»
Μια βροχερή νύχτα και ο Λοχίας Fife έχει κατασκηνώσει δίπλα στον στρατιώτη Bead. Ο Bead παίρνει το θάρρος να πλησιάσει τον Fife:
“Τι λες; Να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλο; Θα στο κάνω αν μου το κάνεις…»
Το 3ο κεφάλαιο της πολεμικής νουβέλας του James Jones αφηγούνταν μια πραγματικότητα του Β`Παγκοσμίου Πολέμου: Οι στρατιώτες είχαν ανάγκες. Και βρίσκονταν αρκετά μακριά από τις γυναίκες τους. Ήταν λογικό ο ένας να «βοηθάει» τον άλλο…
Justin McLeod, «The Man Without A Face»
Mε παραμορφωμένο πρόσωπο, σχεδόν χωρίς πρόσωπο και ομοφυλόφιλος; Απαγορευτικό για το Hollywood του 1993 και την κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου με πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη τον Mel Gibson. Παρ`όλα αυτά, στο βιβλίο της Isabelle Holland που κυκλοφόρησε το 1972, ο McLeod ήταν ομοφυλόφιλος.
Pussy Galore, «Goldfinger»
Στο 7ο βιβλίο περιπετειών του 007, είναι ξεκάθαρο πως η Pussy Galore είναι μια ομοφυλόφιλη διαρρήκτης. Στην κινηματογραφική μεταφορά του, αυτό το Bond κορίτσι απεικονίζεται ως μια καταπιεσμένη σεξουαλικά γυναίκα, που ο 007 δεν έχει κανένα πρόβλημα να βιάσει -ώστε να αποδείξει την δική του σεξουαλικότητα- μέσα σε ένα αχυρώνα.
Rorchach, «Watchmen»
Στην ομώνυμη σειρά των κόμιξ, ο Rorchach δείχνει να έχει μια αυξημένη συμπάθεια για τον συναγωνιστή (τον λες και έτερον ήμισυ) Nite Owl, παρά το γεγονός ότι αυτή δεν εκφράζεται ποτέ ξεκάθαρα. Στην κινηματογραφική μεταφορά του κόμικ μάλλον δεν υπήρχε χρόνος για να περιγραφεί αυτή η πτυχή της ιστορίας.
Ruth Jamison, «Fried Green Tomatoes»
Το βιβλίο της Fannie Flagg από το 1987 με τίτλο «Fried Green Tomatoes at the Whistle Stop Cafe», περιέγραφε μια ξεκάθαρη ρομαντική σχέση ανάμεσα στις πρωταγωνίστριες Ruth και Idgie. Η ταινία του 1991; ΤΙΠΟΤΑ.
Ben, «Ben Hur»
Ο συγγραφέας Gore Vidal ήταν ένας από τους 12 συνολικά σεναριογράφους που δοκίμασαν να γράψουν το σενάριο της ταινίας «Ben-Hur» ένα χρόνο πριν κάνει την πρεμιέρα της στους κινηματογράφους. Όμως η τελική μορφή του σεναρίου του, που περιείχε μια ρομαντική έλξη ανάμεσα στον πρωταγωνιστή και τον φίλο του, Messala, απορρίφθηκε τόσο από τον σκηνοθέτη, όσο και από τον ηθοποιό που ενσάρκωσε τον Ben, Charlton Heston.
Celie Johnson, «The Color Purple»
Στην ταινία του Steven Spielberg από το 1985, η Celie (Whoopi Goldberg) και η Shug (Margaret Avery) χαρίζουν η μια στην άλλη ένα φιλί από «αγάπη και τρυφερότητα», όπως το περίγραφε η Goldberg προσπαθώντας να τονίσει πως δεν είχε να κάνει με λεσβιακή αγάπη. Όμως, σύμφωνα με την ομώνυμη ιστορία της Alice Walker, ήταν ακριβώς αυτό και τίποτα λιγότερο.
Paul Varjak, «Breakfast at Tiffany`s»
O σεναριογράφος George Axelrod ήταν εκείνος που ανέλαβε να εκσυγχρονίσει την – διαδραματιζόμενη στο 1943- νουβέλα του Truman Capote, ώστε να ταιριάζει στο Manhattan του 1961. Ο ίδιος έχει δηλώσει: «Δεν συνέβαιναν πολλά στο βιβλίο. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να συνθέσουμε μια ιστορία, να δημιουργήσουμε μια κεντρική ερωτική σχέση και να κάνουμε τον πρωταγωνιστή φανατικό ετεροφυλόφιλο.»
Abraham Lincoln, «Lincoln»
Ο ιστορικός Carl Sandburg έχει γράψει πως ο Abraham Lincoln είχε μια πλευρά ευαίσθητη «σαν Μαγιάτικη βιολέτα», αναφερόμενος στην φημολογούμενη σχέση του με τον συγκάτοικο του, Joshua Speed. Kάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, αν και ο σεναριογράφος της ταινίας «Lincoln» Tony Kushner, έχει δηλώσει σε συνέντευξη πως «υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως ο Lincoln μπορεί να ήταν bisexual ή gay.» Παρ`όλα αυτά, ο Kushner δεν ενσωμάτωσε την παραμικρή σχετική αναφορά στο σενάριο της ταινίας.
πηγή: rise.gr
