Vasilis Thanopoulos
Με την Μαίρη γνωριστήκαμε στο Facebook, όταν αποφάσισε να ανεβάσει στη σελίδα του περιοδικού μας, μια φωτογραφία με τη δική της πολύχρωμη οικογένεια. Η ίδια ζει με τη σύντροφό της και τα 3 τους παιδιά στην Αυστραλία ενώ σε λίγους μήνες θα κάνει χρήση της “ισότητας” στον γάμο. Μέσα από αυτή τη συνέντευξη και ενώ η ελληνική Βουλή συζητά για την αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια, η Μαρία Επιτρόπου στέλνει το δικό της sos στην ελληνική κοινωνία: “Σταματήστε να φέρεστε σ΄αυτές τις οικογένειες σαν να είναι πολίτες 2ης κατηγορίας”.
Πριν από λίγες ημέρες ανέβασες στη σελίδα μας στο facebook, μια φωτογραφία με την οικογένειά σου.
Δεν το σκέφτηκα και πολύ, είδα ότι το άρθρο ήταν για ομόφυλες οικογένειες και μιας και δεν είδα καμία από Ελλάδα, είπα να προσθέσω μία!
Πες μας κάποια πράγματα για εσένα και την οικογένειά σου;
Έφυγα για την Αυστραλία το 2012. Γνώρισ τη σύντροφό μου, Νία, 2 χρόνια αργότερα και μαζί έχουμε δύο παιδιά, τον Τζάσπερ, 3,5 ετών και τον Θοδωρή που είναι μόλις ενός. Μαζί μας ζει και η κόρη της συντρόφου μου, που είναι 17 χρονών. Παντρευόμαστε το Νοέμβρη, 1 χρόνο μετά το δημοψήφισμα που συνέβαλλε στο να αλλάξει ο νόμος. Η Νία είναι νοσοκόμα κι εγώ Inclusion Professional. Κανένας δεν καταλαβαίνει τι κάνω (ναι, ούτε και στην Αυστραλία) οπότε θα το εξηγήσω. Είμαι σύμβουλος εκπαιδευτικών ως προς την ένταξη παιδιών με ευρύτερες ανάγκες. Παίζω ποδόσφαιρο και ευτυχώς το κόλλημα το πήραν και οι δύο κι έχω κάποιον να το μοιράζομαι!. Η καθημερινότητά μας είναι αυτή μιας τυπικής οικογένειας με μικρά παιδιά. Ευτυχώς που ο μικρός βγάζει δόντια και ξενυχτάμε λιγάκι (χιχι). Ο κύκλος των φίλων μας περιλαμβάνει γκέι και στρέιτ άτομα και ζευγάρια. Προφανώς και οι δύο ήμασταν ανοιχτές από την αρχή στον χώρο εργασίας μας πράγμα που δε μας εμπόδισε ποτέ να αναπτύξουμε σταθερές φιλίες με συναδέλφους. Είμαστε πολύ κοντά με την οικογένεια της Νία, τους βλέπουμε πολύ συχνά κι επίσης έχω μια πολύ ιδιαίτερη σχέση με τη γιαγιά της, που είναι 92 ετών. Είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τον γάμο μας, ο οποίος παρεμπιπτόντως θα γίνει στο σπίτι των γονιών της.
Τις τελευταίες ημέρες η ελληνική κοινωνία συζητά για τη δυνατότητα αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια. Πώς σου φαίνεται όλη αυτή η συζήτηση;
Με ενοχλεί που καθένας θέλει να έχει άποψη για το τι θα κάνουμε στη ζωή μας. Ειδικά το επιχείρημα «δώστε τα πρώτα σε οικογένειες που τόσα χρόνια προσπαθούν», με εξαγριώνει. Σαν να είμαστε άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας που θα πάρουμε ότι περισσέψει, επειδή δεν έτυχε να μας ελκύει το αντίθετο φύλο. Έχω σταματήσει να μιλάω σε ανθρώπους εξ αιτίας τέτοιων απόψεων. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην Αυστραλία η δυνατότητα αυτή υπάρχει για χρόνια και έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι βοήθησε τόσο τα παιδιά όσο και τους ανάδοχους γονείς.
Δυστυχώς δεν είναι λίγοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα που εναντιώνονται στη δυνατότητα αναδοχής από ομόφυλα ζευγάρια, με τη δικαιολογία ότι “τα παιδιά με ομοφυλόφιλους γονείς θα υποστούν bullying” ή ακόμα χειρότερα ότι “δε θα έχουν μια φυσιολογική ανάπτυξη”. Ως μέλος μιας πολύχρωμης οικογένειας, τι θα ήθελες να τους απαντήσεις;
Αντί να φοβόμαστε αν τα παιδιά μου θα υποστούν bulling, καλύτερα να κοιτάξουμε να μορφώσουμε τους γονείς και τα παιδιά των υπόλοιπων οικογενειών. Το πρόβλημα είναι καθαρά θέμα παιδείας. Δουλεύοντας με εκατοντάδες παιδιά, μπορώ να σου πω ότι κανένα από αυτά δε σκέφτηκε ποτέ να κοροϊδέψει κάποιον/α άλλο/η για το σεξουαλικό προσανατολισμό των γονιών του. Τα δικά μου παιδιά θα αποκτήσουν όλα τα εφόδια που χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν σε όποιες συνθήκες χρειαστεί, αν και το σχολείο εδώ δεν επιτρέπει κανενός είδους εκφοβισμό και είναι πολύ πιο ανοιχτό στη διαφορετικότητα από ότι η Ελληνική Κοινωνία και το Ελληνικό Σχολείο. Προς το παρόν πάντως, στον παιδικό σταθμό, εκτός του ότι δεν είμαστε η μοναδική πολύχρωμη οικογένεια, τα υπόλοιπα παιδιά γνωρίζουν ότι ο Τζάσπερ έχει δύο μαμάδες και δεν τους καίγεται καρφί. Τα παιδιά μου μεγαλώνουν εντελώς φυσιολογικά, σε ένα περιβάλλον γεμάτο αγάπη (και nerd culture αλλά αυτό δεν το λέμε παραέξω) και δεν έχουν καμία διαφορά από παιδιά ετερόφυλων οικογενειών. Εξωτερικά μπορεί να μη μου μοιάζουν, μιας και δεν είμαι η βιολογική μητέρα, η προσωπικότητά τους όμως είναι πολύ πιο κοντά σε μένα από ότι στη Νία.
Εσύ έχεις αντιμετωπίσει ποτέ δυσκολίες, ζώντας ανοιχτά ως LGBT+;
Μέχρι πρότινος μόνο από την οικογένειά μου. Διαφωνούσαν με το να ζω ανοιχτά ως λεσβία, αρχικά, στη συνέχεια δε θεωρούσαν σωστό να κάνω παιδιά και τέλος δεν κατάλαβαν την απόφασή μου να παντρευτώ. Όλα με τον καιρό και μετά από υπομονή, επιμονή και συζήτηση, αλλάζουν. Βοήθησαν βέβαια και οι δύο μικρές φατσούλες, ειδικά όταν στέλνουν φιλάκια στην οθόνη! Στην Αυστραλία οι μόνες δυσκολίες ήταν από την Ελληνική κοινότητα, που μοιάζει σαν να έχει μείνει αναλλοίωτη στο χρόνο. Έτσι ξέκοψα γρήγορα και ανώδυνα.
Με την οικογένειά σου ζεις στην Αυστραλία, έχετε σκεφτεί ποτέ να ζήσετε στην Ελλάδα;
Το σκεφτήκαμε, αλλά με τις τωρινές συνθήκες δεν είναι εφικτό. Η Νία και όλη της η οικογένεια είναι εδώ. Οικονομικά επίσης, είμαστε πολύ καλύτερα, αλλά το κυριότερο κίνητρο για να μείνουμε εδώ είναι ότι τα παιδιά μας είναι νομικά αναγνωρισμένα ως παιδιά και των δυο μας καθώς φυσικά και το ότι μπορούμε να παντρευτούμε.
Τι θα ήθελες να πεις στα LGBT+ άτομα που θέλουν να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, αλλά φοβούνται να το κάνουν;
Μόνο εμείς μπορούμε να φέρουμε την αλλαγή. Αν πάμε ενάντια σε όλους αυτούς που μας πιέζουν να μείνουμε στη ντουλάπα, αν είμαστε ανοιχτοί/ές για το ποιοι/ες είμαστε, αν αψηφήσουμε τα όποια εμπόδια θα μας έρθουν αν αποφασίσουμε να κάνουμε παιδιά, η αλλαγή στα μυαλά των ανθρώπων θα έρθει. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Αλλά κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή. Και όσο πιο μεγάλη είναι, τόσο πιο εύκολα θα παρασύρει κι άλλους και κάποια στιγμή θα καταλάβουν όλοι ότι δεν έχει καμία διαφορά για τα παιδιά, όπως έχει αποδειχθεί και πρόσφατα ερευνητικά. Είμαι εδώ για να βοηθήσω όποιον/α χρειαστεί με όποιον τρόπο μπορώ.
