Το να είσαι ένας 19χρονος gay άνδρας που μετακομίζει στην Ευρώπη από την Τζαμάικα, η οποία έχει της φήμη της ομοφοβικής χώρας, είναι μεγάλη υπόθεση.
Θυμάμαι να ακούω τις ιστορίες από τις straight φίλες μου, που μιλούσαν για ρομαντικούς Ιταλούς και για τις ιδανικές τους φαντασιώσεις για τον έρωτα. Φανταζόμουν κάθε βράδυ να έρχεται ένας τέτοιος τύπος στο παράθυρό μου με ένα μπουκέτο λουλούδια, σοκολατάκια και μια περήφανη διακήρυξη του έρωτά μου για εμένα. Ήμουν έτοιμος – είχα κατεβάσει όποια dating εφαρμογή υπήρχε Tinder, Grindr, Romeo κλπ. Ήμουν ενθουσιασμένος που θα βρισκόμουν με όμορφους και σοβαρούς άνδρες, από τους οποίους ίσως έβρισκα και εκείνον που θα έκλεβε την καρδιά μου.
Αντιθέτως, όταν έφτασα αισθάνθηκα ένα είδος εξωτικού φρούτου που πέταξαν σε ένα βάλτο με γουρούνια. Από τον πρώτο μήνα που χρησιμοποίησα τις εφαρμογές αυτές, συνειδητοποίησα ότι το να είσαι μαύρος δεν είναι και τόσο εύκολο εδώ. Αρχικά, σκέφτηκα να τα σβήσω όλα, που σημαίνει ότι έπρεπε να πω αντίο στους ανθρώπους που μου έστελναν μόνο και μόνο επειδή ήμουν μαύρος ή σ΄αυτούς που σου προσέφεραν χρήματα όλη την ώρα. Παρόλα αυτά, κατάφερα να διατηρήσω την ελπίδα ότι κάποιος θα μου ζητούσε να πάμε για ένα ποτό και δε θα με ήθελε απλά για ένα γαμήσι.
Τον τρίτο μήνα, συνειδητοποίησα ότι όλοι μου συμπεριφέρονταν σαν να είμαι ένα αντικείμενο. Και όχι επειδή ήμουν νέος ή υπερβολικά ωραίος. Έφτασα σε σημείο να αναρωτιέμαι τι λάθος συμβαίνει με εμένα. Αποφάσισα ότι όλο αυτό γίνεται επειδή είμαι μαύρος και Τζαμαϊκανός, που έκανε πολλούς άνδρες να με βλέπουν ως εξωτικό φρούτο. Δεν είχα ποτέ βιώσει την αντικειμενοποίηση και σύντομα ξεκίνησα να μάχομαι με τη σκέψη ότι όλο αυτό είχε να κάνει με τον φυλετικό ρατσισμό.
Έτσι αποφάσισα να δώσω στις εφαρμογές αυτές μία ακόμη ευκαιρία, ώστε να κάνω μια έρευνα σχετικά με το αν αυτοί οι άνδρες, που ήταν τόσο καλοί για να μοιραστούν μαζί μου τις ερωτικές τους φαντασιώσεις, πραγματικά ενδιαφέρονται να πάμε έξω για φαγητό ή μέχρι και να κάνουμε σχέση. Όταν, λοιπόν, η κουβέντα έφτανε μέχρι εκεί τα block έπεφταν βροχή, ενώ κάποιοι άλλοι κατέληγαν στο ότι δεν είμαι ο τύπος τους. Η εμπειρία μου έδειξε ότι η gay ευρωπαϊκή κοινότητα μου επέτρεπε να υπάρχω για να ικανοποιώ τις σεξουαλικές της φαντασιώσεις, που σχετίζονται με το χρώμα του δέρματός μου, αλλά είναι εντελώς αντίθετη στη ιδέα του ραντεβού ή της σχέσης.
Όσο σαφές και να ήταν αυτό ακόμη μου ήταν δύσκολο να αναγνωρίσω τις συμπεριφορές αυτές ως ρατσισμό, αφού οι άνθρωποι που τις υιοθετούσαν πιθανότατα το έκαναν ακούσια. Άρχισα να αναρωτιέμαι για τον εαυτό μου. Είμαι πολύ gay; Είμαι πολύ νέος; Ήμουν καθόλου ελκυστικός; Για καιρό πίστευα πως εγώ είχα το πρόβλημα. Μέχρι που ένα απόγευμα, που επιτέλους κάποιος με ζήτησε σε ραντεβού, ο τύπος αυτός μου το ακύρωσε τελευταία στιγμή. “Η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι”, μου απάντησε χαρακτηριστικά. Όταν τον ρώτησα για το τι ήταν αυτό αυτό που φοβόταν με επιβεβαίωσε: “Επειδή είσαι μαύρος”.
Αυτή ήταν η στιγμή της συνειδητοποίησης – το πρόβλημα δεν ήταν με εμένα. Η άγνοια αυτών των ανδρών τους καθιστά ρατσιστές. Ξέρετε κάτιq Δεν είμαστε το φετίχ σας, δεν είμαστε τα σεξουαλικά σας παιχνίδια και αν κάποιος σας ελκύει μόνο για το χρώμα του δέρματός του ενώ δεν μπορείτε να τον φανταστείτε σε καμία περίπτωση ως τον σύντροφό σας, πιθανότητα είστε ρατσιστές. Τουλάχιστον καταλάβετε αυτό.
Για εσάς τώρα που ανήκετε σε κάποια μειονότητα, να ξέρετε: Κάποιος που λέει ότι ενδιαφέρεται για εσάς, πρέπει να νιώθει άνετα με την ιδέα να κυκλοφορήσετε δημόσια έξω. Να γνωρίζετε ότι η αξία σας δεν καθορίζεται από το πόσες προτάσεις για σεξ θα έχετε, αλλά από τον ίδιο σας τον χαρακτήρα.
Jordan Anderson για teenvogue
