Ας μιλήσουμε με γεγονότα. Η οσκαρική νίκη του περσινού “Moonlight” ήταν ένα ευχάριστο νέο. Κυρίως γιατί απέδειξε πως το mainstream σινεμά είναι (ή καλύτερα προσπαθεί να γίνει) χώρος έκφρασης για ιστορίες, οι οποίες πριν από μερικά χρόνια δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν. Και μπορεί οι άξιες βραβείων ερμηνείες των Cate Blanchett και Rooney Mara, στο “Carol”, και του Eddie Redmayne στο “Κορίτσι από τη Δανία”, το 2015, να έφεραν το πολυπόθητο star quality στο queer σινεμά, το “Moonlight” ένα χρόνο μετά κατάφερε να κερδίσει, δικαίως αν με ρωτάτε και να ανοίξει την πόρτα σε ακόμα περισσότερους κινηματογραφιστές και σεναριογράφους. Βέβαια, εκεί που του Hollywood αποτυγχάνει, υπάρχουν πολλά φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο, αλλά και δικτυακές πλατφόρμες, που τολμούν. Έτσι λοιπόν, το 2017, λίγο πριν μας αφήσει, έχει να μας παρουσιάσει σημαντικές ταινίες που σίγουρα πρέπει να τσεκάρεις, πριν πεις το “πάει ο παλιός ο χρόνος”.
1. God’s Own Country
Αν παρακολουθείς τα κινηματογραφικά τεκταινόμενα, σίγουρα θα άκουσες τον προηγούμενο Ιανουάριο ότι στο κινηματογραφικό φεστιβάλ του Sundance, παρουσιάστηκε το βρετανικό “Brokeback Mountain”. Από εκεί στο Βερολίνο, στην Αυστραλία, στο Φεστιβάλ Queer ταινιών στη Λισσαβόνα, μέχρι και το δικό μας Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όλος ο κινηματογραφικός κόσμος μιλάει διθυραμβικά για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Francis Lee. Του “Θεού Η Χώρα”, αφηγείται την ερωτική σχέση δύο αντρών, με background την αγροτική ζωή της επαρχιακής Βρετανίας, εξού και η ομοιότητα με το αριστούργημα του Ang Lee. Η διαφορά είναι ότι ο Francis Lee, δεν προσπαθεί να σε πείσει για κάτι πέρα από το αυτονόητο: ότι αρκεί ένας άνθρωπος για να σε κάνει να δεις τα πράγματα από διαφορετικό πρίσμα, και ότι τελικά, η χώρα του θεού, δεν είναι καμία άλλη πέρα από την αγάπη. 20 υποψηφιότητες και 10 νίκες σε φεστιβάλ, 6 εκ των οποίων βραβεία Καλύτερης Ταινίας (σε Sundance και Βερολίνο, για παράδειγμα). Αν την έχασες στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δυστυχώς θα πρέπει να περιμένεις μέχρι την επίσημη κυκλοφορία της στην Ελλάδα.
https://avmag.gr/83730/kerdise-prosklisis-gia-tin-tenia-tou-theou-i-chora-gods-own-country-tou-fransis-li/
2. Call Me By Your Name
Ας ταξιδέψουμε τώρα προς Μεσόγειο, και στο “Να με Φωνάζεις με το Όνομά σου”, του ιταλικής καταγωγής Luca Guadagnino, βασισμένο στη νουβέλα του Andre Aciman. Εδώ, και όταν λέω εδώ εννοώ την Ιταλία του 1983, ο 17 Μαΐων, Elio, προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του, και σε αυτή την αναζήτηση θα τον βοηθήσει ο Oliver, ένας μεγαλύτερος σε ηλικία, συνεργάτης του πατέρα του. Σίγουρα έχεις ακούσει τους προηγούμενους μήνες κάποιοι να συζητούν για μία ταινία στην οποία ένας νεαρός αυνανίζεται με ένα ροδάκινο… Αν ναι, για αυτήν την ταινία μιλούν. Αν όχι, να σε ενημερώσουμε ότι δεν μιλάμε για μία σκηνή τύπου “American Pie”, με τη μηλόπιτα. Όταν προβλήθηκε τον προηγούμενο Ιανουάριο στο φεστιβάλ του Sundance, οι πάντες μιλούσαν για την θερμότερη υποδοχή ταινίας, από κοινό και κριτικούς, και γρήγορα οι κριτικές έκαναν λόγο για ένα αριστούργημα του queer σινεμά, αλλά και για μία από τις καλύτερες coming-of-age ταινίες της δεκαετίας. Ο Timothée Chalamet, ο οποίος υποδύεται τον Elio, καταφέρνει, παρά το νεαρό της ηλικίας του, να σηκώσει ένα μεγάλο βάρος στις πλάτες του, δίνοντας μια ερμηνεία με βάθος, η οποία χτυπάει κέντρο. Από την άλλη, ο συμπρωταγωνιστής του, Armie Hammer, φαίνεται πως έχει αφήσει πίσω του αποτυχίες (βλ. Lone Ranger). Γιατί αναφέρω τα ονόματα αυτά; Επειδή ήδη έχουν αρχίσει να φιγουράρουν στις λίστες για τα Oscar, ως σίγουροι υποψήφιοι. Υπομονή λοιπόν, μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου, όπου και η ταινία θα κάνει πρεμιέρα στις αίθουσες. Μέσα στην οσκαρική περίοδο, να τονίσω…
3. Beach Rats
Με μία πρόταση η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα coming-of-age δραματικό μονοπάτι προς την ανακάλυψη της σεξουαλικής ταυτότητας του πρωταγωνιστή, Harris Dickinson, ο οποίος θεωρείται πλέον η σημαντική ανακάλυψη/αποκάλυψη της χρονιάς. Στην ταινία όμως της Eliza Hittman, η οποία υπογράφει και το σενάριο, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Και μπορεί ο νεαρός, κάτοικος του Μπρούκλιν, πρωταγωνιστής της να προσπαθεί να βρει τα πατήματά του, καλείται να το κάνει σε ένα περιβάλλον που του υπαγορεύει να υποταχθεί στο αρρενωπό παρουσιαστικό του. Έτσι ο ίδιος κάνει σχέση με μία συνομίλική του, ενώ ταυτόχρονα χρησιμοποιεί το ίντερνετ, για να βρίσκει μεγαλύτερους σε ηλικία άντρες, με σκοπό το σεξ. Ο David όμως διαφέρει από τους άλλους ήρωες ανάλογων ιστοριών. Του λείπει ένας μηχανισμός στήριξης, και προσπαθεί να ισορροπήσει αυτό που είναι, με αυτό “που πρέπει” να φαίνεται, μόνος του. Βραβείο σκηνοθεσίας στο Sundance, και βραβείο σεναρίου στο Outfest, στο L.A. Στην Ελλάδα το είδαμε τον Σεπτέμβριο στις “Νύχτες Πρεμιέρας”.
Αναζήτησε / Δες επίσης: This Is Everything: Gigi Gorgeous, μέσω YouTube Red // The Wound // Don’t Call Me Son // A Fantastic Woman // Close-Knit
Κώστας Καραγάνης
