Ένας καταλάγος (Brynn Tannehill) σχετικά με τις παρανοήσεις των πολιτών για τις χειρουργικές επεμβάσεις επιβεβαίωσης φύλου (ιδίως των γεννητικών οργάνων), κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Έχω ακούσει πολλούς μύθους που “πέταξαν” σε μένα, τους αγαπημένους μου, ή τους συντρόφους μου. “Δεν είναι θέμα ζωής ή θανάτου”, “Είναι απλά πλαστική χειρουργική”, “Χρειάζεται ψυχοθεραπεία, όχι χειρουργική επέμβαση,” και “Θα επιβαρύνετε τους φορολογούμενους”. Αυτοί είναι κάποιοι μεταξύ των πολλών τοξικών μύθων που χρειάζεται να καταρρίψουμε.
Αποφάσισα να αξιοποιήσω αυτή τη συζήτηση εξετάζοντας τις μυθοπλασίες σχετικά με τις διαδικασίες και εφαρμογές σε σχέση με τον επαναπροσδιορισμό FTM – και ελπίζω να σας παρουσιάσω μια λίστα που δημιουργήθηκε σχετικά με το φύλο, από τις ειδικές εμπειρίες των τρανς ανθρώπων.
Έτσι – με την επιφύλαξη ότι αυτός ο κατάλογος δεν είναι εξαντλητικός και δεν είμαι ειδικός ιατρός – ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε μερικούς μύθους!
1. Χωρίς την επέμβαση αναδόμησης των γεννητικών οργάνων, οι τρανς άνδρες δεν είναι “πραγματικοί” άνδρες.
Προσβλέπω σε μια μέρα, όπου αυτό θα είναι αυτονόητο: το να είσαι άνδρας, είναι πολύ πιο πριν, και πέρα, από αυτό που είναι στο παντελόνι σου.
Ένας άνδρας είναι πρώτα απ’ όλα άνδρας όταν αναγνωρίζει τον εαυτό του ως άνδρα, εργάζεται προς την κατεύθυνση να είναι ο άνδρας που θέλει να είναι, και αναγνωρίζεται δημοσίως και από το στενό του περιβάλλον ως άνδρας, και αν αυτό είναι αναγκαίο για την αυτοπραγμάτωση του ατόμου. Το άτομο – όχι το σύστημα – ξέρει καλύτερα.
Οι cisgender και τρανς άνδρες μοιράζονται αυτές τις ανάγκες, και επίσης να μοιραζόμαστε αρνητικά συναισθήματα και ενδεχόμενος απειλές, όταν ο “ανδρισμός” μας δεν αναγνωρίζεται και ιδιαίτερα όταν βασίζεται σε εξωγενείς παράγοντες, όπως οι αντιλήψεις σε σχέση με την ανατομία μας.
2. Υπάρχει μόνο ένα είδος της αναδόμησης των γεννητικών οργάνων.
Τα μίντια απεικονίζουν πως τα τρανς άτομα αποζητούν την επέμβαση – μία ενιαία επέμβαση “αλλαγής φύλου”(και ο όρος αλλαγή φύλου είναι λάθος και το ότι η επέμβαση είναι ενιαία);
Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι οι τρανς άνθρωποι αναζητούν πολλές χειρουργικές επεμβάσεις επιβεβαίωσης φύλου, και η πιο δημοφιλής μεταξύ των τρανς ανδρών – είναι η ανακατασκευή στήθους – δεν χρειάζεται καν να προχωρήσει στα γεννητικά όργανα. Όσον αφορά την ανασυγκρότηση των γεννητικών οργάνων, στην εικόνα είναι μια χειρουργική επέμβαση που δημιουργεί ένα πέος (ή όπως ένας άνθρωπος μπορεί να αναφέρεται σε αυτό το όργανο ως). Για το στόχο αυτό, στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο διαφορετικές διαδικασίες που οι άνδρες αναζητούν.
Αρχικά γίνεται μία μεταιδοιοπλαστική και κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας η κλειτορίδα απελευθερώνεται από “την κουκούλα της”, και η ουρήθρα εμφανίζεται ως μικρό πέος. Μετά το άτομο αν θέλει συνεχίζει κάνοντας μια φαλλοπλαστική που είναι μια κατασκευή ενός πέους από ιστό που συλλέγεται είτε από το αντιβράχιο, από την πλευρά του θώρακα, την ηβική περιοχή, ή στο μηρό.
Επιπλέον, υπάρχει μια σειρά από άλλες επεμβάσεις αναδόμησης που λαμβάνουν από υπάρχοντες ιστούς για να κατασκευάσουν ή να ενισχύσουν μέρη: επιμήκυνση ουρήθρας, κατασκευή του όσχεου, και κατασκευή του κεφαλιού του πέους.
Επιπλέον, υπάρχουν χειρουργικές επεμβάσεις που αφορούν την αφαίρεση των εσωτερικών οργάνων: υστερεκτομή (αφαίρεση της μήτρας), ωοθηκεκτομή (αφαίρεση των ωοθηκών), και κολπεκτομή (αφαίρεση του κόλπου).
Η ανασυγκρότηση των γεννητικών οργάνων είναι ένα αυστηρά προσωπικό θέμα και το τρανς άτομο έχει το δικαίωμα να το αποκαλύψει η όχι σε όποιο άτομο από το περιβάλλον του επιλέξει.
3. Όλοι οι τρανς άντρες επιδιώκουν ανασυγκρότηση των γεννητικών οργάνων.
Αυτή η παρανόηση προκύπτει εν μέρει από μια πολιτιστική λογική που λέει ότι κανένας άνθρωπος δεν θα θεωρούσε τον εαυτό του εξ‘ ολοκλήρου, χωρίς τα γεννητικά όργανα που μοιάζουν πιο πολύ με εκείνα του μέσου όρου του cis αρσενικού.
Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι τρανς άνδρες ποικίλουν στην ανάγκη τους για συγκεκριμένες υλοποιήσεις (και οι cis άνδρες ποικίλουν στα γεννητικά τους σχήματα!). Ακριβώς όπως πρέπει να εμπιστεύεστε το άτομο να γνωρίζει το δικό του φύλο, θα πρέπει να εμπιστευόμαστε ότι γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες του δικού τους σώματος.
Δύο παράγοντες που πρέπει επίσης να αναγνωριστούν εδώ είναι: (α) οι οικονομικοί περιορισμοί, και (β) η μετατόπιση της ταυτότητας κατά την πάροδο του χρόνου. Πολλοί άνδρες που χρειάζονται ανασυγκρότηση των γεννητικών οργάνων απλά δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά. Αυτό προσθέτει στην αντίληψη ότι είναι πολύ λίγοι τρανς άνδρες που αναζητούν χειρουργική επέμβαση και είναι ένας από τους λόγους ότι η μεταρρύθμιση της ασφάλισης υγείας είναι τόσο ζωτικής σημασίας.
Επιπλέον, οι άνδρες μπορούν να ζήσουν ευτυχισμένοι για πολλά χρόνια χωρίς την ανασυγκρότηση των γεννητικών οργάνων και στη συνέχεια αν έρθει να ξέρει ότι τη χρειάζονται, ως μέρος του ταξιδιού της αυτοπραγμάτωσης τους.
4. Κανένας τρανς άνδρας δεν θέλει αναδόμηση των γεννητικών οργάνων.
Για δεκαετίες η λογική έχει κυκλοφορήσει εντός και εκτός της τρανς κοινότητας ότι οι χειρουργικές επεμβάσεις ανδρικών γεννητικών οργάνων απλά δεν “αξίζουν τον κόπο”. Αυτό θα μπορούσε να αναφέρεται στη δαπάνη, τον πόνο της ανάκαμψης, ή επένδυσης χρόνου, ή ικανοποίησης από τα αποτελέσματα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι εν λόγω υποθέσεις δεν έχουν απλώς τις ρίζες τους στην πρακτικότητα. Υπάρχει μια τάση μεταξύ των τρανς ανδρών να απορρίπτουν την ανάγκη τους για ένα πέος, επειδή γνωρίζουν ότι είναι ήδη άνδρες πριν από οποιαδήποτε επέμβαση, πριν να εκδηλωθεί αυτό κοινωνικά, και έχουν πλήρη επίγνωση πόσο επιζήμια είναι τα στερεότυπα των φύλων, όπως “το μέγεθος μετράει”.
Επιπλέον, όπως επισημαίνει η Shannon Minter στην εισαγωγή του βιβλίου Hung Jury: Testimonies of Genital Surgery by Transsexual Men (Transgress Press, 2012), πολλοί τρανς άντρες έχουν εσωτερικεύσει και διαιωνίζουν αρνητικές “δηλώσεις βασισμένες σε ενδοβολές” για χειρουργικές επεμβάσεις ως μηχανισμό αντιμετώπισης του γεγονότος ότι δεν είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αυτές:
Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με οικονομικά και άλλα εμπόδια που φαίνονται να εμποδίζουν χειρουργικές επεμβάσεις γεννητικών οργάνων, εμείς [οι τρανς άνδρες] μπορεί να επιδιώξουμε να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από την υποτίμηση αυτού που δεν μπορούμε να έχουμε. Επιπλέον, επειδή πολλοί τρανς άνδρες έχουμε καταπιεστεί να αρνηθούμε βαθύτερες ανάγκες μας, μπορεί να πιστεύουμε ότι δεν αξίζουμε την επέμβαση των γεννητικών οργάνων, ή ακόμα και ασυνείδητα φοβούμαστε ότι θα τιμωρηθούμε αν τολμήσουμε να την αναζητήσουμε.
Στην πραγματικότητα, πολλοί τρανς άντρες χρειαζόμαστε ανασυγκρότηση των γεννητικών οργάνων ώστε να αισθανόμαστε σωματικά ολοκληρωμένοι, γι ‘αυτό είναι σημαντικό να συζητήσουμε ανοιχτά και χωρίς ντροπή, την επιθυμία και την πραγματικότητα του να γίνουμε άνδρες με πέη. Η συνειδητοποίηση ότι χειρουργικές επιλογές είναι διαθέσιμες είναι απαραίτητη για την ευημερία των τρανς ανδρών.
5. Η αναδόμηση των γεννητικών οργάνων είναι υπερβολικά επικίνδυνη.
Κάθε χειρουργική επέμβαση περιλαμβάνει κινδύνους, και αυτές οι επεμβάσεις δεν αποτελούν εξαίρεση. Οι κίνδυνοι διαφέρουν για κοινές διαδικασίες όπως μεταιδοιοπλαστική, φαλλοπλαστική, υστερεκτομή, και κατασκευή του όσχεου. Ορισμένες διαδικασίες έχουν επίσης πολλά βήματα και τεχνικές που επηρεάζουν τον κίνδυνο. Πολύ σημαντική είναι η φυσική κατάσταση και το ιστορικό υγείας ενός ατόμου.
Αλλά μιλώντας φιλοσοφικά, τι κάνει κάποιον να εξετάσει την ανάληψη υπερβολικών κινδύνων ή να σκεφτεί ότι η επέμβαση είναι απαγορευτική; Εφ ‘όσον ένας γιατρός αισθάνεται ασφάλεια για τη διεξαγωγή μιας διαδικασίας, η αντίληψη του κινδύνου έγκειται σε μεγάλο βαθμό στο ίδιο το πρόσωπο. Και αυτή η αντίληψη συχνά δεν προκύπτει από τα στατιστικά στοιχεία.
Η ιδέα ότι η αναδόμηση των γεννητικών οργάνων των τρανς ανδρών είναι πάρα πολύ επικίνδυνη είναι στενά συνδεδεμένη με το προηγούμενο ερώτημα εάν η χειρουργική επέμβαση αξίζει τον κόπο, και με την ακόλουθη ερώτηση: “Μπορεί να κάνει _____ με το σώμα του μετά;” Και οι απαντήσεις είναι τόσο διαφορετικές όσο και οι οργανισμοί που εξετάζονται.
Αν παραιτηθεί το άτομο από την προσδοκία ότι κάποια συγκεκριμένη εμφάνιση αποτελεί ένα πραγματικό πέος, ή ότι διαθέτει ορισμένες λειτουργίες που είναι αυτές που κάνουν ένα πέος πολύτιμο, το ζήτημα του κινδύνου γίνεται πολύ περίπλοκο και οι εκτιμήσεις του κίνδυνου προκύπτουν εν μέρει από τον περιορισμό από τις νόρμες του φύλου – που δεν είναι συχνά η σωστή βάση από όπου μπορείτε να πάρετε αποφάσεις αυτοεπιβεβαίωσης ούτως ή άλλως.
6. Εάν δεν μπορείτε να…. στη συνέχεια, δεν υπάρχει κανένα νόημα για αναδόμηση των γεννητικών οργάνων.
Είναι αναμφισβήτητο: το πέος έχει διατηρήσει ένα κεντρικό ρόλο στις πατριαρχικές κοινωνίες. Εξαιτίας αυτού, δεν σχετίζεται απλώς το ανατομικό φύλο. Μεταβιβάζει επίσης την κοινωνική θέση και προνόμιο.
Έτσι, σε απάντηση σε αυτή την παρανόηση, θα ήθελα πρώτα να ρωτήσω: Γιατί θα πρέπει να εξισώνουμε “πέος = άνδρας”; Αυτή η θέση δεν αφήνει αρκετό χώρο για την όμορφη ποικιλία φύλων. Κανένας άνθρωπος, τρανς ή cisgender, δε θα πρέπει να “αποδείξει” ότι έχει κάποια συγκεκριμένα μέρη του σώματος να «πιστοποιούν» το φύλο. Και πράγματι, ένας τρανς άντρας μπορεί να κατανοήσει ότι έχει ένα πέος χωρίς χειρουργική επέμβαση.
Ακόμα, αν προσπαθήσουμε να γεμίσουμε το κενό, είναι αρκετά εύκολο να καταλήξουμε σε προκατασκευασμένες απαντήσεις: “ουρεί, ενώ στέκεται,” “δεν είναι πλέον σε θέση να μείνει έγκυος”, “έχουν ένα Χ-ιντσών μήκους του πέους”, “έχουν διεισδυτική σεξουαλική επαφή “,” έχουν όρχεις “, “μη αυτόματο τρόπο να προκαλέσουν στύση “,” δεν έχουν πλέον ένα κόλπο “,” έχουν ένα συγκεκριμένο γεννητικών σχήμα “,”έχουν ορισμένες αισθήσεις” κ.λπ., κ.λπ.
Αλλά η πραγματικότητα γιατί οι άνδρες αναζητούν χειρουργική επέμβαση είναι και πάλι πιο περίπλοκη από ό,τι οι κανονιστικές προσδοκίες. Κάθε άτομο σίγουρα δεν επιθυμεί όλα αυτά τα πράγματα. Επιπλέον, εάν υπάρχουν επιθυμίες που οι άνδρες έχουν για τα γεννητικά όργανά τους και δεν είναι αρκετά εφικτό μέσω της χειρουργικής επέμβασης, αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι κάνουν είναι ένα εντελώς περιττό βήμα στο ταξίδι τους. Στην πραγματικότητα, τα “ιδανικά” αρσενικά γεννητικά όργανα που προκαλούν αυτές οι ιδέες δεν είναι εφικτά για πολλούς άνδρες είτε cisgender είτε τρανς.
7. Μικρή πρόοδος έχει γίνει ώστε να γίνουν διαθέσιμες οι διαδικασίες.
Οι αναδομήσεις γεννητικών οργάνων, όπως και οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις, έχουν συνεχόμενη βελτίωση της πρακτικής τους από τους χειρουργούς. Όπως επισημαίνει ο Δρ. Trystan Cotten στο βιβλίο Hung Jury:
Νέες εξελίξεις και καινοτομίες στην ιατρική γνώση, χειρουργικές τεχνικές και τεχνολογία συμβαίνουν κάθε χρόνο. Τα χειρουργικά αποτελέσματα εξαρτώνται από μια ποικιλία παραγόντων … [ότι] και οι συνδυασμοί είναι μοναδικοί και ειδικοί για κάθε άτομο, που επηρεάζουν την επούλωση του καθενός και τα χειρουργικά αποτελέσματα με διαφορετικό τρόπο. Έτσι, είναι δύσκολο (και ίσως αδύνατο) να κάνει κάποιος γενικεύσεις…
Παρανοήσεις σχετικά με την έλλειψη προόδου προκύπτουν κυρίως γύρω από τη φαλλοπλαστική. Ωστόσο, είναι σαφές από το φάσμα τεχνικών που είναι διαθέσιμες, ότι η διαδικασία αυτή έχει βελτιωθεί σημαντικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες και θα συνεχίσουν. Υπάρχουν πολλές επιλογές για τις περιοχές του δέρματος του δότη, το μήκος και την εμφάνιση, επίτευξη και διατήρηση της στύσης, και την κατασκευή του οσχέου (αν χρειάζεται).
Μερικοί από τους γρηγορότερους τρόπους για να καταρρίψουμε αυτό το μύθο είναι, να λάβουμε υπόψη τις ιστοσελίδες και τα χαρτοφυλάκια των χειρουργών, τη διαβούλευση μαζί τους, την επικοινωνία με τους πρώην ασθενείς, και την ανάγνωση της έρευνας.
8. Οι τρανς άνδρες σε πολλές χώρες δεν μπορούν να αποκτήσουν νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου χωρίς την αναδόμηση των γεννητικών οργάνων.
Η απάντησή μου σε αυτό το μύθο είναι ομολογουμένως Αμερικανοκεντρική, διότι εκεί βρίσκεται η προσωπική μου εμπειρία, αλλά φαντάζομαι και ελπίζω ότι η εφαρμογή της κυμαίνεται σε πολλές χώρες.
Ιστορικά, η απόδειξη του “επαναπροσδιορισμού φύλου” είναι η χειρουργική επέμβαση που απαιτείται για ένα άτομο για να είναι σε θέση να μεταβάλλει το φύλο του επί των νομικών εγγράφων στις ΗΠΑ, ωστόσο, σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο για την Ισότητα τον Διεμφυλικών Ατόμων, περίπου το ήμισυ των πολιτειών των ΗΠΑ έχουν καταρρίψει την εν λόγω απαίτηση, ή και αναμένεται να το πράξουν. Μια πρόσφατη σημαντική αλλαγή πολιτικής είναι πως η Διοίκηση Κοινωνικής Ασφάλισης αναγνωρίζει εμμέσως ότι δεν χρειάζονται χειρουργική επέμβαση όλοι οι τρανς άνθρωποι, ούτε είναι όλοι σε θέση να έχουν πρόσβαση, αν χρειαστεί.
Υπάρχουν πολλά έγγραφα ταυτοποίησης των οποίων η χρήση ποικίλει από κατάσταση σε κατάσταση: ταυτότητες, διαβατήρια, πιστοποιητικά γέννησης, ληξιαρχικές πράξεις γάμου, πιστοποιητικά θανάτου, κάρτες κοινωνικής ασφάλισης, και πολλά άλλα. Οι πολιτικές αυτές για στροφή στις κρατικές γραμμές με την πάροδο του χρόνου, γεγονός που καθιστά αδύνατο να πούμε αν θα απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση (και τι είδους χειρουργική επέμβαση, αφού ανασυγκρότηση στήθους μπορεί συχνά να αρκεί).
Ένα πράγμα είναι σίγουρο, πάντως: Ένας τρανς άνθρωπος είναι άνδρας αν έχει νόμιμο “Μ” σε όλα τα έγγραφα του ή σε κανένα από αυτά, ή να έχει ένα μίγμα των δεικτών των δύο φύλων, έστω και αν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση , και, τέλος, αν έχει ή όχι αρκετό κοινωνικοοικονομικό προνόμιο για να έχει πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη.
Πηγή: transs.gr
