H Διεθνής Ημέρα Τρανς Ορατότητας έχει καθιερωθεί στις 31 Μαρτίου κάθε χρόνο, ως ημέρα γιορτής για τα τρανς άτομα που ζουν με ορατότητα τις ταυτότητές τους κι αγωνίζονται ακόμα για την ισότητα σ’ όλες τις εκφάνσεις της ζωής τους, για την πρόληψη και την καταπολέμηση των διακρίσεων και της τρανσφοβίας.
Η μέρα αυτή γιορτάζεται από το 2009, που για πρώτη φορά την καθιέρωσε η τρανς ακτιβίστρια Rachel Crandall, ως ανταπόκριση στην έλλειψη αντίστοιχης ημέρας για την ορατότητα των τρανς ταυτοτήτων, μιας και η μόνη ημέρα αφιερωμένη στα τρανς άτομα ήταν η Διεθνής Ημέρα Τρανς Μνήμης, όπου το κλίμα είναι πένθιμο, καθώς αποδίδεται φόρος τιμής σε εκείνες/ους που έχασαν τη ζωή τους από εγκλήματα μίσους. Σήμερα, όμως είναι η γιορτή της ποικιλομορφίας και της ορατότητας για τις τρανς ταυτότητες.
Ένα τρανς άτομο είτε είναι δημοφιλής ηθοποιός, όπως η Laverne Cox κι η Jamie Clayton, σκηνοθέτης, όπως οι αδελφές Lana & Lilly Wachowski, blogger, όπως ο Aydian Dowling, αγαπά το τραγούδι, όπως η Laura Jane Grace, είναι κωμικός, όπως ο Ian Harvie, ή είναι μοντέλο, όπως η Valentijn De Hingh κι η Claudia Charriez, είτε είναι ένα άτομο που μπορεί να μην είναι τίποτε από τα παραπάνω και τυχαίνει να μένει στην διπλανή πόρτα από τη δική μας, σίγουρα αγωνίζεται κάθε μέρα για να μπορεί να ενσωματώνει και να μοιράζεται την τρανς εμπειρία του ανοικτά και περήφανα.
Το ταξίδι αυτών των ανθρώπων είναι μοναδικό γεμάτο αγωνίες, όπου περιπλέκονται με απίστευτους τρόπους τα απλά καθημερινά πράγματα μέσα από τη διαδικασία διεκδίκησης του αυτονόητου.
Η γρήγορη, προσιτή και διαφανής Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου προλαμβάνει τις διακρίσεις, προστατεύει την ιδιωτικότητα και αποτελεί την βάση για μια αξιοπρεπή ζωή. Παράλληλα, είναι επιτακτική η ενημέρωση της κοινής γνώμης αναφορικά με την ανάγκη σεβασμού της ετερότητας, καθώς κι η υλοποίηση δράσεων ευαισθητοποίησης κι εκπαίδευσης των πολιτών και ειδικά εκείνων που απασχολούνται σε δημόσιους φορείς και σε πλαίσια κοινωνικής πολιτικής.
Στην Ελλάδα έχει ήδη ολοκληρωθεί στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή για το θέμα της Νομικής Αναγνώρισης της Ταυτότητας Φύλου, έχει έρθει το σχετικό νομοσχέδιο σε δημόσια διαβούλευση, κι αναμένεται να κατατεθεί στην ολομέλεια της Βουλής προς ψήφιση.
Η Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου δεν έχει κατοχυρωθεί σε 16 χώρες της Ευρώπης, είτε επειδή δεν έχουν προχωρήσει στη θεσμοθέτηση κάποιων νόμων ή γιατί δεν λειτουργούν οι διαδικασίες που υπάρχουν. Κατά συνέπεια, οι τρανς άνθρωποι δεν μπορούν να αλλάξουν με νόμιμες διαδικασίες τα χαρτιά τους και να ζήσουν τη ζωή τους.
Από την έκθεση του 2015 «Being Trans in the European Union», όπου αντλεί στοιχεία από την έρευνα που συμμετείχαν 6.579 ερωτώμενες/οι που αυτοπροσδιορίζονται ως τρανς άτομα βλέπουμε ότι:
- Κατά τους τελευταίους δώδεκα μήνες πριν από την έρευνα τα μισά και πλέον ερωτώμενα τρανς άτομα (54 %), έναντι του 47 % για το σύνολο των ερωτώμενων ατόμων ΛΟΑΤ, ανέφεραν ότι έχουν αισθανθεί ότι έχουν υποστεί προσωπικά διακρίσεις ή παρενόχληση επειδή θεωρήθηκαν τρανς.
- Περίπου δύο στα πέντε (44%) ερωτώμενα τρανς άτομ,α που υπήρξαν θύματα βίας τους 12 μήνες που προηγήθηκαν της έρευνας, ανέφεραν ότι αυτό συνέβη τρεις ή περισσότερες φορές κατά τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου.
- Τους 12 μήνες που προηγήθηκαν της έρευνας, η υποκινούμενη από μίσος βία ήταν
πολύ πιο συχνή στις τρανς γυναίκες (16%).
«Είμαι σίγουρος ότι θα είχα υποστεί πολύ περισσότερες διακρίσεις και παρενοχλήσεις εάν δήλωνα ανοιχτά ότι είμαι τρανς. Όταν χρειάστηκε να το κάνω για νομικούς λόγους, το έκανα, αλλά εκτός της οικογένειάς μου κανείς δεν γνωρίζει ότι δεν γεννήθηκα άντρας. Έτσι, ήταν σχετικά εύκολο για μένα, αλλά το γεγονός ότι αναγκάζομαι να το κρατώ επτασφράγιστο μυστικό για να μη δυσκολεύω τη ζωή μου σίγουρα δεν είναι ό,τι καλύτερο.»
(Τρανς άντρας, 38 ετών, Ολλανδία)
