Είσαι ένας γονιός που ζει στην Κόρινθο. Κάθε μέρα σηκώνεσαι, μαγειρεύεις, ψωνίζεις, δουλεύεις για να κερδίσεις τα απαραίτητα προς το ζην για εσένα και το σπλάχνο σου και γενικά κάνεις ό,τι μπορείς για να το φροντίσεις. Το βλέπεις να μεγαλώνει. “Πώς πέρασαν τα χρόνια, πάει γυμνάσιο…”, σκέφτεσαι κάθε πρωί που το βλέπεις να φεύγει για το σχολείο. Ό,τι κάνεις, το κάνεις για το καλό του. Σωστά;
Μια μέρα ανοίγεις την τηλεόραση ή κάποια σελίδα στο ίντερνετ και μαθαίνεις ότι το υπουργείο Παιδείας προωθεί μια θεματική εβδομάδα, που μεταξύ άλλων, αναφέρεται στις έμφυλες ταυτότητες. Δεν ξέρεις τι σημαίνει. Πηγαίνεις να πάρεις το παιδί σου από το σχολείο κι ακούς μια άλλη μητέρα, που τυχαίνει να είναι στο Σύλλογο Γονέων, να μιλά για τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει όλο αυτό στα παιδιά. “Μα τι θα τους πουν; ότι το φύλο είναι κοινωνικό;”, “Ότι είναι εντάξει τ’ αγόρια να φορούν τακούνια”, “καλά θέλουν να κάνουν τα παιδιά μας πούστηδες κι ανώμαλους;”. Αγχώνεσαι και το σκέφτεσαι… Το ξεχνάς, όμως, γιατί πρέπει να μαγειρέψεις πριν φύγει για το φροντιστήριο. Λίγες μέρες αργότερα, ακούς ότι στο δημοτικό συμβούλιο του δήμου, συμμετείχαν εκκλησιαστικοί φορείς, εκπρόσωποι θεολογικών σχολών κλπ για να τοποθετηθούν επί του θέματος. Ο ίδιος ο δήμαρχος -που τον ψήφισες ή όχι- (συν)υπογράφει ένα κάλεσμα με αποδέκτη τον υπουργό Παιδείας, καταδικάζοντας το περιεχόμενο της θεματικής εβδομάδας. “Οι γονείς είναι κατά, η εκκλησία είναι κατά μέχρι κι ο δήμαρχος είναι”, σκέφτεσαι μέσα σου. Ακούς ότι την επόμενη Κυριακή θα γίνει μια ημερίδα στο δημοτικό θέατρο της πόλης σου με στόχο να ενημερωθεί το κοινό για το πόσο επικίνδυνο είναι όλο αυτό που γίνεται. Πηγαίνεις, φανατίζεσαι και συμφωνείς. Μιλάς με το παιδί σου. Το κατευθύνεις και το “γαλουχείς”. “Φυσικά κι αυτό δεν πρέπει να γίνει, παιδί μου. Αυτά δεν είναι του θεού. Είναι ανώμαλα πράγματα”. Το παιδί σου με τη σειρά του φανατίζεται. Ακούει για μια ακόμη επιστολή διαμαρτυρίας που υπογράφουν μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Σε μια επιστολή που συμμετέχουν και δύο φοιτητές (για φαντάσου) της Θεολογική Σχολής. “Μπράβο παιδί μου”, του λες. Για να διαβάσω την *επιστολή…”
«Αξιότιμε κε Υπουργέ,
Με ιδιαίτερη οδύνη και απογοήτευση πληροφορηθήκαμε μέσω της ιστοσελίδας του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων το περιεχόμενο της εγκυκλίου σας με θέμα: «Υλοποίηση στο Γυμνάσιο Θεματικής Εβδομάδας Ενημέρωσης και Ευαισθητοποίησης σε ζητήματα Διατροφής, Εθισμού – Εξαρτήσεων και Έμφυλων Ταυτοτήτων κατά το Σχολικό Έτος 2016- 2017».
Λαμβάνοντας, λοιπόν, θάρρος και ζητώντας την επιείκεια σας, θα επιθυμούσαμε να σας εκφράσουμε τη διαμαρτυρία μας και την έντονη δυσαρέσκεια μας για την παραπάνω εγκύκλιο σας.
Φυσικά, δεν διαφωνούμε και με τους τρεις άξονες αυτού του προγράμματος, αλλά μόνο με τον τελευταίο και συγκεκριμένα αυτόν, που αφορά τις έμφυλες ταυτότητες.
Ως προς τους δύο άλλους άξονες θα επιθυμούσαμε να σας συγχαρούμε και να εκφράσουμε τις θερμές ευχαριστίες μας για την μέριμνα σας για την νεολαία. Σχετικά, όμως, με τις «έμφυλες ταυτότητες» θα θέλαμε εξίσου να σας εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια!
Κε Υπουργέ, λίγες σκέψεις μόνο θα σας εκφράσουμε, μη θέλοντας να σας κουράσουμε, αλλά και αφού άλλοι έχουν αναφερθεί αναλυτικά και εμπεριστατωμένα σε αυτό το θέμα. Δεν σκεφθήκατε, ότι προσβάλλετε τα ήθη και τις αξίες μας, τις αρχές του ελληνικού έθνους; Σε μια χώρα Ορθόδοξη πώς αντιστρατεύεστε τους θείους Νόμους; Με τι συνείδηση προωθήσατε αυτό το αναίσχυντο και πράγματι προκλητικό πρόγραμμα; Ρωτήσατε και λάβατε την έγκριση των γονέων και της νεολαίας του τόπου τούτου;Σε τι θα ωφεληθούν τα παιδιά από αυτό το πρόγραμμα;
ΜΗΠΩΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΥΠΟΚΙΝΗΣΤΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΜΟ;
Η μόρφωση και η εκπαίδευση δυστυχώς σήμερα έρχονται σε σύγκρουση με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των διδασκομένων και των γονέων τους, ενώ γνωρίζετε καλά, πως αυτό είναι ανεπίτρεπτο από το Ν.Δ. 53/1974 – ΦΕΚ 256/Α’ που κύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για το Δικαίωμα του Ανθρώπου και σύμφωνα με το άρθρο 2 του προσθέτου Πρωτοκόλλου αυτής «Δικαίωμα στην εκπαίδευση».
Σας παρακαλούμε, λοιπόν, ανακαλέστε αυτή την εγκύκλιο σας. Λυπηθείτε τα παιδιά του Γυμνασίου, στα οποία θα προκληθούν σωρεία ψυχολογικών προβλημάτων και αιτία θα είστε εσείς. Έλθετε «εις εαυτόν» και λυπηθείτε τόσο τον εαυτό σας, όσο και το μέλλον της πατρίδας μας!
Αυτά σας τα γράψαμε με πολύ πόνο και αγάπη τόσο προς την Εξοχότητα σας, όσο και για την νεολαία, που ελπίζουμε άθελα σας, θέλετε να την δηλητηριάσετε με τον σοδομισμό. Θα αναμένουμε απάντηση σας, ως απόδειξη, ότι διαβάσατε αυτή την επιστολή.
Με εκτίμηση
Ελευθέριος Κρητικός Φοιτητής Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ και Κατηχητής Ι. Ν. Αγ. Κων/νου και Ελένης Λεχαίου
Χρήστος Σελλής Φοιτητής Θεολογικής Σχολής ΕΚΠΑ
Αργυρώ Δερμεντζόγλου μαθήτρια Γυμνασίου Λεχαίου
Γαρυφαλλιά Δημοπούλου μαθήτρια Γυμνασίου Λεχαίου
Παναγιώτα Τσοπανάκη μαθήτρια Γυμνασίου Αριστοτελείου Κορινθιακού Εκπαιδευτηρίου
Ευτυχία Κουμούτσου μαθήτρια Λυκείου Λεχαίου
Το παιδί σου έβαλε την υπογραφή του σε μια επιστολή γεμάτη μίσος. Που μιλά για σοδομισό, σιωνισμό κι άλλα πολλά. Το παιδί σου το λένε μάλλον Αργυρώ, Γαρυφαλλιά, Παναγιώτα κλπ.
Θέλω λοιπόν να σε ρωτήσω: Αλήθεια, πόσο σίγουρος/η είσαι ότι το παιδί σου γνωρίζει που ακριβώς έχει βάλει την υπογραφή του; Ότι εκφράζεται μέσα απ΄αυτό το στερεοτυπικό, αναχρονιστικό κείμενο με λεξιλόγιο που ούτε καν πλησιάζει στους κώδικες επικοινωνίας του; Και πραγματικά απορώ πώς γίνεται, ω εσύ υπέροχε γονέα που έχεις ως στόχο της ζωής σου να προστατεύεις το σπλάχνο σου, να επιτρέπεις στο παιδί σου να μετέχει σε τακτικές που (ας είμαστε ειλικρινείς) υποκινούνται από άλλους (γονείς, εκκλησία ακόμη κι ο δήμαρχος); Υπό τον φόβο ότι μέσα από τις έμφυλες ταυτότητες θα μάθει περισσότερα και διαφορετικά πράγματα (λες και δεν είναι αυτός ο στόχος του σχολείου), πράγματα που απλά εσύ δε γνωρίζεις, προτίμησες να μάθει το μίσος κι όχι μόνο αυτό, βοήθησες και να το υπογράψει. Ό,τι κάνεις, όμως, το κάνεις για το καλό του; Σωστά; Λάθος! Το κάνεις γιατί είσαι απαίδευτος, φοβικός και ρατσιστής. Και το χειρότερο ένας “ηθικός εγκληματίας”. Ντροπή σου…
ΥΓ: Την επόμενη φορά που θα μάθω ότι κάποια παιδιά στην επαρχία (ίσως και στην Κόρινθο) επιτέθηκαν σ΄ένα άλλο επειδή “έμοιαζε διαφορετικό”, δεν θα αναρωτηθώ “μα πως γίνεται”. Απλά, γιατί τώρα σε γνωρίζω!
*Η επιστολή δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας. Στάλθηκε από μαθητές του Γυμνασίου – Λυκείου Λεχαίου.
