Θυμάμαι την πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι είμαι gay. Ήμουν 8 χρόνων και οι “Backstreet Boys” είχαν μόλις κυκλοφορήσει το βίντεο για το “Quit Playing Games“. Είχα σοκαριστεί από τις σκηνές με τα αγόρια που πετούσαν τα ρούχα τους, καθώς χόρευαν στην βροχή.
Μια χαοτική στιγμή. Παράλληλα όμως και η πιο σημαντική της -μέχρι τότε- ζωής μου. Μια στιγμή που έγινε η αφετηρία της ανακάλυψης του εαυτού μου.
Φυσικά, δεν ήξερα τότε τη σημασία της λέξης “gay” ή ότι το να σου αρέσει ένα άτομο του ίδιου φύλου ήταν κάτι τόσο ακατάλληλο για την κοινωνία.
Eκείνο τον καιρό είχα γίνει αρκετά φανατικός με τις Spice Girls, προτιμούσα το Μικρό μου Πόνι, από τον Action Man και έβλεπα στην τηλεόραση τα Powerpuff Girls… τα άλλα αγόρια στο σχολείο, όχι.
Αλλά “τι” ή “ποιος” έδωσε στους άλλους το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τις επιλογές μου αυτές για να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι είμαι gay; Από πότε οι μουσικές προτιμήσεις οι τηλεοπτικές εκπομπές μπορούν να καθορίσουν τη σεξουαλικότητά μου ή κάποιου άλλου ανθρώπου.
Ήμουν περίπου στα 16, όταν πραγματικά κατάλαβα ότι ανήκω στην LGBTI κοινότητα. Πολύ αργά, αν σκεφτείς ότι για τον περισσότερο κόσμο άνηκα χρόνια τώρα.
Ο φόβος που ένιωσα τα πρώτα χρόνια της εφηβείας μου με στιγμάτισε. Κι αυτό γιατί αντιμετώπιζα την ομοφοβία πολύ πριν καν την αντιληφθώ. Φανταστείτε λοιπόν όταν την αντιλήφθηκα. Είχα ένα μυστικό και αυτό ήταν το λάθος μου. Το ότι ένιωθα ότι έπρεπε να το κρατήσω έτσι… μυστικό. Ένιωθα ακόμα άσχημα που συνεχώς έπρεπε να λέω ψέμματα στους ανθρώπους γύρω μου. Όταν ήμουν σε κάποιο gay bar, έλεγα στη μάνα μου ότι ήμουν σε κάποιο πάρτι της σχολής. Όταν ήμουν στη σχολή και μιλούσαμε με άλλους για σχέσεις, έπρεπε να λέω για το κορίτσι που έβγαινα και όχι το αγόρι. Η ζωή μου έγινε έτσι ένα μεγάλο ψέμα κι αυτό ήταν κάτι απαράδεκτο. Δεν έπρεπε να νιώθω έτσι.
Μίλησα ανοιχτά για εμένα στα 22 μου. Ένιωσα για πρώτη φορά ελεύθερος. Αλλά παράλληλα και ένοχος για το συναίσθημα αυτό. Διότι, δεν έπρεπε να είχα αφήσει να γίνει όλο αυτό τόσο μεγάλο. Ήταν κάτι πολύ απλό. Ηταν ο εαυτός μου.
Ακόμα και σήμερα δεν καταλαβαίνω γιατί έπρεπε να δεχθώ αυτή την πίεση της κοινωνίας να καταλήξω σε κάτι και στη συνέχεια να με κάνει να αισθανθώ άσχημα γι΄αυτό. Λες και ο τρόπος ζωής μου πρέπει να είναι ο ίδιος με όλους.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά τα straight άτομα δεν κάνουν coming out ως straight, έτσι δεν είναι; Οπότε γιατί πρέπει να κάνω εγώ; Και δεν εννοώ γιατί πρέπει να βγω από την ντουλάπα. Απλώς αμφισβητώ την έννοια της ντουλάπας από την αρχή.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας, η ιστορία δεν είναι άσχημη και στενάχωρη μετά το coming out μου. Δεν ξέρω πως είναι τα πράγματα για τα νέα LGBTΙ άτομα τώρα. Όλες οι ιστορίες που ακούω όμως και έχουν να κάνουν με αυτοκτονίες, μου λένε ότι είμαστε ακόμη πολύ πίσω. Η κοινωνία εξακολουθεί να πιέζει ότι βρίσκεται εκτός νόρμας.
Αν τώρα που το διαβάζετε αυτό, αισθάνεσθε φοβισμένοι ή ντροπή σας διαβεβαιώνω ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Δεν μπορώ να μιλήσω εξ ονόματος όλων, αλλά μπορώ να χρησιμοποιήσω την εμπειρία μου και να σας πω ότι έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου, οπότε μπορείτε και εσείς.
Να είστε ελεύθεροι, να είστε ο εαυτός σας και να θυμάστε ότι εσείς είστε υπέυθυνοι για εσάς και κανείς, μα κανείς άλλος.
πηγή: gaystarnews.com
