Ο Δημήτρης Καραντζάς σκηνοθετεί Ίψεν στο Υπόγειο του Κουν!

 

Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί

– ένας δραματικός επίλογος σε τρείς πράξεις

 

 

Υπόγειο

Πεσμαζόγλου 5, Αθήνα (χάρτης)

τηλέφωνο ταμείου: 2103228706

 

Πρεμιέρα

 26 Φεβρουαρίου 2016

 

26 Φεβρουαρίου έως 5 Ιουνίου

Τετάρτη 20.00 & Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21.15

Τετάρτη, Παρασκευή & Κυριακή 16€ | 12€ (μειωμένο – φοιτητικό) | 5€ (άνεργοι, ΑΜΕΑ)

Σάββατο 18 € | 12€ (μειωμένο – φοιτητικό) | 5€ (άνεργοι, ΑΜΕΑ)

Πέμπτη: 10 € γενική είσοδος

προπώληση: www.viva.gr

 

 

– Δεν μπορείς να αντιληφθείς

πως είναι μια καλλιτεχνική φύση μέσα της.

– Θεέ μου… δεν μπορώ καν να αντιληφθώ,

πως είμαι εγώ η ίδια μέσα μου.

 

Το Θέατρο Τέχνης παρουσιάζει το αριστούργημα του Ερρίκου Ίψεν «Όταν ξυπνήσουμε εμείς οι νεκροί» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Το κύκνειο άσμα του μεγάλου Νορβηγού, «ένας δραματικός επίλογος» όπως προφητικά τον χαρακτήρισε ο ίδιος, σε μια παράσταση που σηματοδοτεί την επιστροφή της Ρένης Πιττακή στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης ύστερα από 15 χρόνια και την συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη της εμφάνιση στον ίδιο χώρο.

 

Ο Ίψεν στο τελευταίο του έργο επιχειρεί να αναδομήσει μια ολόκληρη θέση και θέαση της ζωής και του έργου του, με έναν κείμενο που διαρκώς ακροβατεί ανάμεσα στο ρεαλιστικό και το μεταφυσικό. Σε έναν τόπο παραθερισμού πέντε άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με το ‘θάνατο’ (το θάνατο του εαυτού, το θάνατο των ιδιοτήτων, το θάνατο της νιότης) και προσπαθούν να ξαναβγούν στη ζωή, απαλλαγμένοι από ‘μεγάλες ιδέες’, από εμπόδια, από τρόμους και αγκυλώσεις. Η παράσταση επιχειρεί μέσα από πέντε διαφορετικές οπτικές και πέντε διαφορετικές γενιές ηθοποιών να θέσει το ζήτημα της συνέχειας και της αποδοχής της ‘φύσης’ της ανθρώπινης ύπαρξης και την απαλλαγή από εγκλωβιστικούς και εθελούσιους ‘προσωπικούς θανάτους’. Στην αιώνια μάχη ανάμεσα στην τέχνη και τη ζωή, ο Ίψεν θέτει ως σκοπό το ζήτημα της εκπλήρωσης, μιλώντας για τη σκληρή συνειδητοποίηση της στιγμής εκείνης που το «όταν» καθίσταται επείγον και κρίσιμο και το «κάποτε» γίνεται επιτακτικά «τώρα».

 

«Το να γράφει κανείς είναι σαν να δικάζει τον εαυτό του» είπε κάποτε ο συγγραφέας.

Εδώ το πραγματοποιεί στον ύψιστο βαθμό.

 

Κείμενο: Ερρίκος Ίψεν

Μετάφραση: Έρι Κύργια

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καραντζάς

Κίνηση: Ζωή Χατζηαντωνίου

Ηχητική Δραματουργία: Δημήτρης Καμαρωτός

Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα

Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Βοηθός Σκηνοθέτη: Κέλλυ Παπαδοπούλου

Βοηθός Ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρρή

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου

 

 

Ερμηνεύουν: Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Περικλής Μουστάκης, Ρένη Πιττακή, Μιχάλης Σαράντης, Μενέλαος Χαζαράκης

Μανώλης Βαμβούνης

Αν δεν σας μιλάω εδώ, θα είμαι κάπου και θα βλέπω θέατρο. Ή θα διαβάζω comics. Ή θα βλέπω drag queens στην τηλεόραση. Ή θα βλέπω κάτι με spandex ή περούκες στο σινεμά. Ή τελοσπάντων θα κάνω κάτι απροσδιόριστα geeky. Στο Antivirus είμαι τα τελευταία δύο χρόνια υπεύθυνος των σελίδων του Culture και συνιδρυτής των θεατρικών βραβείων Gay Theatre Awards. Αν δεν με δείτε κάπου έξω (δεν με χάνετε, promise) κυκλοφορώ στο προσωπικό μου blog project www.gkoultoura.gr και στο twitter ως @manolis.




Δες και αυτό!